Πως το λέει το τραγούδι; Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη; Το είχε ερμηνεύσει ο Μιχάλης Βιολάρης και είχε αφήσει εποχή…
Ομως, καθημερινά αντιλαμβάνεσαι ότι οι αποστάσεις πλέον έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Ακόμη και στα αγροτικά προϊόντα.
Μπορεί πχ να καλλιεργείς στην Ινδία και να έχεις την αίσθηση ότι είσαι στην Νάξο.
Το βλέπετε σενάριο επιστημονικής φαντασίας;
Για τους καταναλωτές όχι.
Την ώρα που η Κυβέρνηση μιλάει για καταπολέμιση της ακρίβειας, για τη μάχη εναντίον των καρτέλ, την ώρα που οι παραγωγοί ζητούν περισσότερους ελέγχους και προσπάθεια να σταματήσουν τα … βαφτίσια, έρχονται οι μεσάζοντες και φέρνουν στην Ελλάδα πατάτες Ινδίας (σ.σ. ούτε καν Κύπρου ή Αιγύπτου) και τις πουλάνε ως Ελληνικές
Και το χειρότερο; Με το καλύτερο δυνατό όνομα: Πατάτες Νάξου σε δίχτυ. Τιμή; 1,75 το κιλό…
Ποιος έχει την ευθύνη; Σίγουρα όχι ο παραγωγός. Ακόμη λιγότερη ο καταναλωτής…
Ο κρατικός μηχανικός έχει ακέραιη την ευθύνη για την παραποίηση των προϊόντων…
Και οι δικαιολογίες είναι απλά για γελοιογράφους.
