Με σπουδές στη Σχολή Ευελπίδων με άριστες γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών και μιλώντας τουλάχιστον δύο ξένες γλώσσες ο Αλέξανδρος “Αλεκάκι” Καραπαναγιώτης ήταν ένα από τα πρόσωπα που στιγμάτισαν την κοινωία της Νάξου
Αλέξανδρος Καραπαναγιώτης ή “Αλεκάκι Καραμολένκος”…. Ένας ιδιόρρυθμος ευπατρίδης ένα πρόσωπο που άφησε το στίγμα του στην περιοχή των Εγγαρών από την δεκαετία του 40 έως και αυτή του 2000 όταν και άφησε την τελευταία του πνοή σε μεγάλη ηλικία εντός της οικίας που έμενε στις Εγγαρές…
Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι ξέρουν την πραγματική του ιστορία. Όλοι έχουμε μείνει με την εικόνα ενός γηραιού άντρα που φορούσε σχεδόν χειμώνα καλοκαίρι τα ίδια ρούχα και περπατούσε συνεχώς κρατώντας στον ώμο του ένα μικρό σακί. Άγνωστο τι κουβαλούσε…
Πως βρέθηκε στη Νάξο στις αρχές της δεκαετίας του 40; Οι πληροφορίες λένε ότι αναζητούσε τις νταντάδες του που ήταν από τις Εγγαρές.. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε αποστρατευτεί ως φοιτητής της Σχολής Ευελπίδων και πάντα τον ακολουθούσε ένας τεράστιος φόβος για οτιδήποτε είχε σχέση με όπλα και δυνατούς κρότους.
Λέγεται ότι ήταν θετός γιος εύπορης οικογένειας (Καραπαναγιώτου) που όμως δεν τον ήθελαν και ότι του είχε χορηγηθεί ένα μικρό επίδομα ώστε να μπορεί να ζει. Κάτι που όπως λένε οι κάτοικοι των Εγγαρών ελάχιστα αξιοποίησε.
Βαθύς γνώστης της Αρχαίας Ελληνικής, λάτρευε τον Όμηρο και μιλούσε άπταιστα Γερμανικά και Γαλλικά (και πέντε ακόμη γλώσσες) ενώ αρκετές φορές βοηθούσε τα παιδιά του χωριού κυρίως στο θέμα των Αρχαίων Ελληνικών και της ξένης γλώσσας. Ζούσε πολύ ταπεινά σε ένα μικρό δωμάτιο στην άκρη του χωριού και μαζί με τις γυναίκες των Εγγαρών κάθε Δευτέρα έπλενε τα ρούχα του στο ποτάμι ή στις πλύστρες που βρίσκονταν κάτω από την Εκκλησία.
Χρόνο με το χρόνο όμως δυστυχώς λόγω του κλειστού χαρακτήρα του και της μοναχικής ζωής του γίνονταν απότομος και απόμακρος. Όμως, του άρεσε να περπατάει πολύ και στη Χώρα της Νάξου είχε συχνές συναντήσεις με επώνυμους κατοίκους της Πόλης για όμορφες συζητήσεις…
Δυστυχώς ο θάνατος τον βρήκε μόνο… Μετά από μέρες που είχε πεθάνει, γειτόνισσα τον εντόπισε λόγω κακοσμίας και όταν άνοιξαν οι αστυνομικοί την πόρτα του δωματίου τον βρήκαν όρθιο σε μία γωνία ακουμπισμένο στο τοίχο. Μίνιμουμ μία εβδομάδα νεκρός ήταν…
Το «Αλεκάκι» έφυγε τόσο αθόρυβα όσο ήρθε στην Νάξο. Άφησε όμως το στίγμα του και ακόμη και σήμερα αρκετοί είναι αυτοί που τον θυμούνται και τον μνημονεύουν…
