Παραλία της Νάξου, στα μέσα της δεκαετίας του 80 όπου ακόμη δεν είχε γίνει η επέκταση της παραλίας και οι πλαστικές καρέκλες αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισα της παραλίας…
Ζητάω τη βοήθειά σας… Βρήκα τη φωτογραφία στο διαδίκτυο την κατέβασα και ξέχασα από που την … έκλεψα. Και το έκανα (το κατέβασμα εννοώ) γιατί σηματοδοτεί και την δική μου παρουσία στην συγκεκριμένη περίοδο. Στα 13 μου χρόνια έπιασα δουλειά στο «Μελτίμι» εκεί που σήμερα είναι το Cream. Και ένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι ο κύριος που εικονίζεται στην άκρη της φωτογραφίας. Άλλαζε θέσεις ανάμεσα στο σημερινό Cream και Klik απολαμβάνοντας το ψάρεμα. Όμως, η Νάξος ήταν διαφορετική. Πιο ανθρώπινη. Πιο γήινη. Και μας άρεσε. Τώρα έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η αθωότητα χάθηκε. Όμως, οι ψαράδες παραμένουν. Στην άκρη της παραλίας – στην μικρή προβλήτα πλέον και απολαμβάνουν αυτή την ιδιαίτερη ιεροτελεστία…