Κυριακή… Λίγο πριν το τέλος του Αυγούστου. Η παραλία του Απόλλωνα στη ΒορειοΑνατολική Νάξο είναι γεμάτη και μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά μπορείς να δεις τη διαδρομή μίας ολόκληρης ζωής. Αρκεί να έχεις υπομονή…
Απόλλωνας Νάξου… Ένας από τους ωραιότερους οικισμούς στη Νάξο. Ο μοναδικός ουσιαστικά παραθαλάσσιος που επί 365 μέρες το χρόνο είναι ανοιχτός και περιμένει τους επισκέπτες. Περιμένει κι άλλα πράγματα κυρίως από το κράτος αλλά τις περισσότερες φορές το μόνο που βλέπει είναι το ΣΔΟΕ. Λες και εκεί κρύβεται όλος ο πλούτος της χώρας. Όμως, το χαμόγελο των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στη περιοχή δεν χάνεται ποτέ. Έστω κι εάν η μείωση της τουριστικής σεζόν έχει μετατρέψει την επιχειρηματικότητα στο χωριό σε μία περίοδο μόλις 15 ημερών Από εκεί και πέρα χαλαρά. Με τους επιχειρηματίες να παλεύουν για το προς το ζην με την υψηλότερη δυνατή παροχής υπηρεσιών προς τους επισκέπτες αλλά με το χαμόγελο στα χείλη. Και σε σκλαβώνουν.
Βρεθήκαμε πριν από λίγες ημέρες. Καθίσαμε σε μία γωνιά και εκμεταλλευτήκαμε την δυνατότητα που μας παρέχει μία μικρή σχετικά παραλία ώστε να δούμε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Από τα μικρά παιδιά που παίζουν ανέμελα έως τον έρωτα, την ξεγνοιασιά και το πάθος που υπάρχει ακόμη και στην περίφημη 3η ηλικία…. Με το φωτογραφικό μας φακό κλέψαμε στιγμές από τους πρωταγωνιστές. Και τους εκθέτουμε ελπίζουμε με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό…
Οι στιγμές μοναδικές… Από το παιχνίδι του πατέρα με το γιο ή την κόρη. Είτε σε νηπιακή ηλικία είτε ακόμη και ως έφηβη. Το παιχνίδι άλλωστε δεν έχει ηλικία. Ενίοτε, χρειάζεται και τη βοήθεια συγγενή φίλου για να μπορέσει να γίνει πιο συναρπαστικό. Αλλά πάνω απ’ όλα υπάρχει η τεχνολογία που αποθανατίζει τις παιδικές στιγμές, ώστε όλοι μαζί να θυμούνται εκείνες τις διακοπές το καλοκαίρι του 2016 στον Απόλλωνα της Νάξου. Παρατηρούμε και την παρέα των έφηβων που στη πρώτη τους …νιότη έχουν την διάθεση να κάνουν τρέλες. Να γελάσουν αυθόρμητα και με την καρδιά τους. Αλλά και άθελά τους να δημιουργήσουν ένα πολύ όμορφο ζευγάρι που συγχρονισμένα πέφτει στο νερό. Και οι …κριτές ελέω και Ολυμπιακών αγώνων τους δίνουν άριστα «δέκα».
Είναι όμως κι αυτοί που απλά λιάζονται. Αφήνουν τον ήλιο να τους χαϊδέψει το κορμί και η μοναδική τους παρέα είναι ένα μπουκάλι μπύρα. Και οι εικόνες που προσφέρουν εξαιρετικές… Πραγματική χαλάρωση σε μία περιοχή που σε ωθεί να ξεχάσει κάθε έννοια είτε επαγγελματική, είτε προσωπική…
Υπάρχει όμως και ο έρωτας. Ανεξαρτήτου ηλικίας. Όπως υπάρχει και η ομορφιά που βρίσκεται μόνη και μετράει τις ώρες. Οι γηραιότεροι λατρεύουν να συνομιλούν όταν βρίσκονται στη παραλία, είτε εκτός είτε εντός της θάλασσας. Ενώ πριν αποχωρήσουν όλοι θα περάσουν από την ντουζιέρα για να γρήγορο ντουζ που θα τους επιτρέψει να απαλλαγούν από την αλμύρα του νερού και να συνεχίσουν στη βραδινή τους εξόρμηση. Και ο επίλογος; Γραμμένος από τον … «Μάρκους» (σ.σ. παλιότερα, όταν έγινε γνωστός άκουγε στο όνομα “Τζιμπρίλ”, λόγω των οπαδικών αισθημάτων που έχει ο Αντώνης, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας «Απόλλων»), τον κορμοράνο του Απόλλωνα που αναζητεί την αγαπημένη του ταβέρνα. Ο ιδιοκτήτης του τονίζει «ακόμη και στην άλλη άκρη του χωριού να είναι όταν ακούσει το όνομά του έρχεται για …φαγητό». Στο ίδιο χώρο θα δούμε και τον ηθοποιό Λευτέρη Ελευθερίου με την οικογένειά του αλλά και τους υπαλλήλους του ΣΔΟΕ που κάνουν τη δουλειά τους κι αυτοί. Δεν βρίσκουν τίποτα το μεμπτό και αποχωρούν….
Ο ήλιος δύει… Ο Απόλλωνας ετοιμάζεται να υποδεχτεί έναν δύσκολο χειμώνα. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι κάτοικοί του όπως και οι επισκέπτες του χάνουν το χαμόγελό τους. Απλά σκέφτονται ότι αφήνουν τον …παράδεισο για την κόλαση της Αθήνας ή κάποιας άλλης μεγαλούπολης εντός ή εκτός Ελλάδας. Όμως, η προσμονή της επόμενης επίσκεψης τους κρατάει … σε εγρήγορση κι αυτό είναι που μετράει περισσότερο από κάθε άλλο. Η επόμενη φορά. Και ο Απόλλωνας θα είναι εκεί να τους περιμένει…
