Το Σουδάν είναι μια χώρα γεμάτη αντιφάσεις. Παρότι διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό πυραμίδων στον κόσμο — περισσότερες από την Αίγυπτο — και μνημεία αναγνωρισμένα από την UNESCO, θεωρείται ταυτόχρονα ένας από τους πιο επικίνδυνους προορισμούς παγκοσμίως, με μόλις 5.000 επισκέπτες ετησίως.
Η ιστορική αδικία είναι εμφανής: ενώ η Αίγυπτος φιλοξενεί την ξακουστή πυραμίδα του Χέοπα και δέχεται πάνω από 15 εκατομμύρια τουρίστες τον χρόνο, το Σουδάν, με πάνω από 250 πυραμίδες σε περιοχές όπως η Μέροε, το Νούρι και το Ελ Κούρου, παραμένει σχεδόν άγνωστο στο παγκόσμιο τουριστικό κοινό.
Οι σουδανικές πυραμίδες κατασκευάστηκαν μεταξύ 8ου π.Χ. και 4ου αι. μ.Χ. και ανήκουν στους βασιλείς της αρχαίας Νουβίας. Είναι μικρότερες και πιο αιχμηρές από τις αιγυπτιακές, συχνά διακοσμημένες με ανάγλυφα και στολίδια που διατηρούνται έως και σήμερα. Το 2011, η αρχαία πόλη της Μέροε και το 2003 το αρχαιολογικό σύμπλεγμα του Γκεμπέλ Μπαρκάλ εντάχθηκαν στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, επιβεβαιώνοντας την παγκόσμια σημασία τους.
Ωστόσο, η γεωπολιτική πραγματικότητα ακυρώνει τις τουριστικές δυνατότητες της χώρας. Το Σουδάν έχει βυθιστεί στην αστάθεια εδώ και δεκαετίες: το 2011 έχασε το 75% της πετρελαϊκής του παραγωγής μετά την ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν, ενώ από το 2019 αντιμετωπίζει πολιτική κρίση και από το 2021 έχει ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.
Το αβέβαιο μέλλον του Σουδάν
Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με διεθνείς κυρώσεις, απομόνωση, υπερπληθωρισμό (έως και 300% ετησίως), κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και κατάληψη κρίσιμων υποδομών, όπως αεροδρόμια και οδικές αρτηρίες, από ένοπλες ομάδες. Όλα αυτά καθιστούν σχεδόν αδύνατη την πρόσβαση όχι μόνο για τους τουρίστες, αλλά και για τους ίδιους τους Σουδανούς.
Το 2018, το Σουδάν είχε φτάσει να δέχεται πάνω από 800.000 τουρίστες, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Σήμερα, επιστρέφει σε νούμερα χειρότερα και από το 1995, όταν είχε καταγραφεί ιστορικό χαμηλό με 29.000 επισκέπτες.
Παρά την τρέχουσα κρίση, πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι ο τουρισμός μπορεί να αποτελέσει μοχλό οικονομικής ανάκαμψης για το Σουδάν, υπό προϋποθέσεις. Πέρα από την ανάγκη ειρήνης και πολιτικής σταθερότητας, απαιτείται μακροπρόθεσμος σχεδιασμός: επενδύσεις σε βασικές υποδομές, βελτίωση των χερσαίων και αεροπορικών μεταφορών, σήμανση, κέντρα επισκεπτών, εκπαιδευμένοι ξεναγοί και ένα σύστημα βίζας φιλικό στον επισκέπτη.
Πάνω απ’ όλα, το Σουδάν χρειάζεται διπλωματική επανασύνδεση με τον κόσμο και διεθνή καμπάνια που θα αναδείξει τη μοναδική του πολιτιστική κληρονομιά. Μέχρι τότε, ο μεγαλύτερος πυραμιδικός πολιτισμός της Γης παραμένει μια άγνωστη και ανέγγιχτη ουτοπία.
Με πληροφορίες από τη σελίδα striker.gr
