Η ιστορία αφορά τον Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος μεταξύ 1958 και 1963 άφησε εννέα από τα πετρελαιοφόρα του πλοία εγκαταλελειμμένα στη Ρία του Φερόλ, στη Γαλικία της Ισπανίας. Η περίοδος αυτή συνδέεται με σημαντικά γεγονότα που καθόρισαν τη μοίρα του Ωνάση και του στόλου του.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Ωνάσης είχε δημιουργήσει έναν στόλο από μεγάλα πετρελαιοφόρα, με σκοπό τη μεταφορά πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία. Ωστόσο, η συμφωνία του με τη σαουδαραβική μοναρχία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από τις ΗΠΑ, καθώς απειλούσε το μονοπώλιο της αμερικανικής εταιρείας Aramco. Όταν ο στόλος του Ωνάση έφτασε στους αραβικούς λιμένες, οι ΗΠΑ μπλόκαραν τη μεταφορά πετρελαίου και τα πλοία του έμειναν αχρησιμοποίητα, επιφέροντας τεράστιες οικονομικές απώλειες στον μεγιστάνα.
Τα γεγονότα, όμως, πήραν μια απρόσμενη τροπή λόγω της κρίσης του Σουέζ το 1956. Ο Αιγύπτιος ηγέτης, Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, εθνικοποίησε τη διώρυγα του Σουέζ, προκαλώντας τη στρατιωτική εισβολή της Βρετανίας και της Γαλλίας. Ο Νάσερ αντέδρασε βυθίζοντας σαράντα πλοία στη διώρυγα, αποκλείοντας τη ναυτιλιακή γραμμή και αναγκάζοντας όλα τα πλοία να περάσουν γύρω από την Αφρική μέσω του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας, γεγονός που εκτόξευσε τα ναύλα. Σε αυτό το πλαίσιο, τα μεγάλα πετρελαιοφόρα του Ωνάση απέκτησαν ξαφνικά τεράστια ζήτηση, καθώς ήταν τα μόνα ικανά να καλύψουν τη μεταφορά σε μεγαλύτερες αποστάσεις και με υψηλά ναύλα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να επιβάλλει τιμές.
Με τη λήξη της κρίσης και την επαναλειτουργία της διώρυγας, το ενδιαφέρον για τα μεγάλα πετρελαιοφόρα του Ωνάση άρχισε να φθίνει. Τα πλοία του έμειναν και πάλι αχρησιμοποίητα και χρειαζόταν ένα ασφαλές και οικονομικό σημείο για να τα αγκυροβολήσει. Ο Ωνάσης επέλεξε τη Ρία του Φερόλ, όπου, από το 1958 έως το 1963, εννέα από τα πετρελαιοφόρα του παρέμειναν «εγκαταλελειμμένα» και ουσιαστικά αποτέλεσαν ένα κομμάτι της καθημερινής ζωής των ντόπιων. Τα πλοία, όπως το «Ariston», το «Aristófanes» και το «Olympic Rock», αγκυροβολήθηκαν στον κόλπο, με την όψη τους να φθείρεται και τα γράμματα των ονομάτων τους να ξεκολλούν, δίνοντας την εικόνα πλοίων σε αποσύνθεση.
Οι κάτοικοι του Φερόλ είχαν συνηθίσει την παρουσία αυτών των πετρελαιοφόρων και αναφέρονταν σε αυτά ως «τα πλοία του Ωνάση». Ορισμένοι υποστήριζαν ότι τη νύχτα άγνωστα συνεργεία αποσυναρμολογούσαν τα τεράστια αυτά πλοία, ενισχύοντας την αίσθηση παρακμής. Μέχρι το 1961, τρία από τα πλοία, το «Ariston», το «Aristófanes» και το «Olympic Mariner», συντηρήθηκαν και ανακαινίστηκαν στο ναυπηγείο Astano, αν και τελικά μόνο τα δύο από αυτά κατάφεραν να αποπλεύσουν. Τα υπόλοιπα πλοία είτε μετατράπηκαν είτε αποσυναρμολογήθηκαν σταδιακά, μέχρι που και το τελευταίο εγκατέλειψε τον κόλπο το 1963.
Η παραμονή των πλοίων του Ωνάση στη Ρία του Φερόλ αποτελεί ένα από τα λιγότερο γνωστά κεφάλαια της ζωής του μεγιστάνα, αποκαλύπτοντας τις δυσκολίες και τις οικονομικές πιέσεις που αντιμετώπισε ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο ένας μόνος παράγοντας –η διακοπή της λειτουργίας της Διώρυγας του Σουέζ– μπορεί να μετατρέψει μια καταστροφική κατάσταση σε χρυσή ευκαιρία.
