Αγώνα για να σώσουν τους ελαιώνες και τους αμπελώνες καταβάλλουν οι αγρότες στην Τοσκάνη της κεντρικής Ιταλίας, η οποία πλήττεται από άνευ προηγουμένου ξηρασία και επανειλημμένους καύσωνες
Αγώνα για να σώσουν τους ελαιώνες και τους αμπελώνες καταβάλλουν οι αγρότες στην Τοσκάνη της κεντρικής Ιταλίας, η οποία πλήττεται από άνευ προηγουμένου ξηρασία και επανειλημμένους καύσωνες.
Στο Σαν Κασιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, οι ελαιώνες φθάνουν μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι. Εξαιτίας της ξηρασίας, όμως, δεν παράγουν ικανοποιητικούς καρπούς. Ο ελαιοπαραγωγός Φιλίπο Λενιαόλι εξηγεί: «Είχαμε μια εξαιρετικά ξηρή άνοιξη και ελάχιστες βροχοπτώσεις από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα, μια σημαντική περίοδο για την εξέλιξη των ανθών σε καρπό. Με τόσο άνυδρες συνθήκες, τα λουλούδια έπεσαν στο έδαφος και στα κλαριά παρέμειναν ελάχιστες ελιές. Εφέτος, η παραγωγή λαδιού θα μειωθεί κατά 50% έως 60%».
Πολλοί ελαιοπαραγωγοί, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ξηρασία, τοποθέτησαν συστήματα άρδευσης που μπορούν να αποκαταστήσουν τις απώλειες σε νερό. Στην πραγματικότητα, αυτά τα αρδευτικά συστήματα αποτελούνται από σωληνώσεις που τοποθετούνται στο υπέδαφος, κοντά στα δένδρα, και πετούν σε τακτά διαστήματα λίγο νερό.
Η κλιματική αλλαγή, γενικότερα, μεταβάλλει το αγροτικό τοπίο της Ιταλίας. Μέχρι πρόσφατα, τα ελαιόδενδρα ήταν σύμβολα του ιταλικού Νότου, με τη μεγάλη ξηρασία και ζέστη. Σήμερα, καλλιεργούνται μέχρι την Κοιλάδα της Αόστας, στον απώτατο ιταλικό Βορρά, όπου τα χιονοδρομικά κέντρα παράγουν, πια, το λάδι τους.
Στο στόχαστρο της κλιματικής αλλαγής έχουν μπει και οι ιταλικοί αμπελώνες. Αυτή τη φορά, η ανομβρία και η υπερβολική ζέστη επηρεάζουν τον χρόνο ωρίμανσης των σταφυλιών και τις ιδιότητες του κρασιού που παράγεται από αυτά. Στην περιοχή του Κιάντι, στην κεντρική Τοσκάνη, ο Σεπτέμβριος είναι συνήθως ο μήνας του τρύγου, όπως και στην υπόλοιπη χώρα. Εξαιτίας, όμως, των παρατεταμένων περιόδων καύσωνα, τα σταφύλια ωριμάζουν νωρίτερα, ενώ οι ρώγες τους είναι μικρότερες αλλά και λιγότερες.
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ – ΜΠΕ
