Χωρίς τέλος είναι οι προκλήσεις τις τουρκικής πλευράς, με την τελευταία να έρχεται δια στόματος του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν “Την Σμύρνη την έκαψαν οι Ελληνες καθώς υποχωρούσαν” – Τι λένε οι Τούρκοι από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ που έζησαν και τα γεγονότα από πιο κοντά
Μαθήματα αλλοίωσης της ιστορίας παρέδωσε ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας από την Σμύρνη (σ.σ. μάλιστα κάλεσε και τον διάσημο Κούρδο τραγουδιστή Ιμπραχίμ Τατλισες ώστε να τραγουδήσουν μαζί) εν όψει των προεδρικών εκλογών στις 24 Ιουνίου… Τι είπε πάλι ο Σουλτάνος; Αναφέρθηκε στην καταστροφή της Σμύρνης, κατηγορώντας τους Έλληνες ότι ήταν εκείνοι που την έκαψαν! «Το μεγαλύτερο χτύπημα που δόθηκε σε αυτή την ωραία πόλη είναι από τους Έλληνες στρατιώτες, που έκαψαν τη Σμύρνη την ώρα που υποχωρούσαν. Μην κοιτάζετε που λένε ότι το έκαναν οι Τούρκοι. Τα πιο μεγάλα χτυπήματα τα έκαναν αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους πολιτισμένο σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή» ήταν ακριβώς τα λόγια του Ερντογάν, όπως μετέδωσε η ανταποκρίτρια του ΑΝΤ1 στην Τουρκία, Μαρία Ζαχαράκη. Οι πρόγονοί μας, δήλωσε εμφατικά ο Ερντογάν, δεν θέλησαν να καταστρέψουν, να κάψουν, επεδίωκαν πάντοτε να χτίσουν, να δημιουργήσουν, και αυτό, όπως είπε, φάνηκε από την ανάπτυξη της Σμύρνης μετά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας.
Μάλιστα… .α είχε και συνέχεια κατηγόρησε τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ότι είναι πραξικοπηματίας, επικρίνοντάς τον για τους 15 βουλευτές που παραχώρησε στο Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, αγνοώντας την πολιτική βούληση του λαού που τους ψήφισαν.
Εμπιστος δημοσιογράφος του Ατατούρκ αναρωτιέται γιατί “κάψαμε τη Σμύρνη”
Ενδιαφέρον πάντως έχει να θυμηθούμε τι έλεγαν οι τούρκοι την δεκαετία του 30, πριν απο σχεδόν έναν αιώνα και με την μυρωδιά της καμένης Σμύρνης ακόμη στην μύτη τους… Ο Falih Rifki Atay, επιφανής Τούρκος δημοσιογράφος που ανήκε στο στενό περιβάλλον του Μουσταφά Κεμάλ, στο βιβλίο του «Cankaya» αναρωτιέται: ««Izmir’inicinyakiyorduk? » (Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη;) και απαντά ο ίδιος: «…Η Σμύρνη καιγόταν και μαζί της η Ρωμιοσύνη της, οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που έζησαν τον Μεσαίωνα με τους μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στην πατρίδα τους και στα σπίτια τους με άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και τη γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα, πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα… Η Γκιαβούρ Ιζμίρ (άπιστη Σμύρνη) κάηκε ολοκληρωτικά με τις φλόγες το βράδυ και τον καπνό σαν ξημέρωσε. Ηταν υπεύθυνοι για τη φωτιά οι Αρμένιοι στ’ αλήθεια; Οπως ειπώθηκε τις μέρες εκείνες… Καθώς αποφάσισα να γράψω την αλήθεια όπως τη γνωρίζω, θέλω να αντιγράψω μια σελίδα από τις σημειώσεις που κρατούσα τότε: Οι κλέφτες που λεηλατούσαν τα σπίτια βοήθησαν στην εξάπλωση της φωτιάς… Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτίρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες… Οταν εξορίζονταν κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αρμένιοι, καίγαμε όλες τις κατοικημένες περιοχές γιατί είχαμε αυτόν ακριβώς τον φόβο. Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με τη διάθεση για καταστροφή. Υπάρχει και κάποιο αίσθημα κατωτερότητας μέσα του. Θεωρούσαμε ότι το καθετί που έμοιαζε με Ευρώπη ήταν μοιραίο να παραμείνει χριστιανικό και ξένο, γι’ αυτό και εμείς έπρεπε να το αποβάλουμε».
Και ο ίδιος ο Κεμάλ δίνει απάντηση
Και χρόνια αργότερα σε άρθρο της στην εφημερίδα «Ραντικάλ» η έγκριτη δημοσιογράφος Ayse Hur παραπέμπει σε κείμενο του υπασπιστή του Κεμάλ που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Τζουμχουριέτ» το 1939, όπου περιγράφονται οι συνθήκες της πυρκαγιάς της Σμύρνης. Ο Μουσταφά Κεμάλ με τη σύντροφό του Λατιφέ παρακολουθούσε την πυρκαγιά, η οποία συνέχιζε να καίει με όλη της τη δύναμη. Ο Κεμάλ ρώτησε τη Λατιφέ εάν η οικογένειά της έχει περιουσιακά στοιχεία στην περιοχή που καιγόταν. Η Ayse Hur γράφει ότι η Λατιφέ τού απάντησε: «Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μου είναι εκεί, αλλά, πασά μου, ας καούν όλα, εσείς να είστε καλά. Οταν υπάρχουν τέτοιες ευτυχισμένες μέρες, τι σημασία έχει η περιουσία; Σώθηκε η πατρίδα. Στο μέλλον μπορούμε να τα ξαναχτίσουμε». Η απάντηση άρεσε στον Κεμάλ, που της ανταπάντησε: «Ναι, ας καούν και ας καταρρεύσουν, όλα μπορούν να επουλωθούν».
Η ευθύνη του Μουσταφά Κεμάλ προκύπτει και από την απόλυτη αντιμειονοτική θεώρηση που τον χαρακτηρίζει. Αυτό επισημαίνεται και από σημαντικούς ιστορικούς που διακρίνονται για τη φιλική στάση προς το τουρκικό παράδειγμα. Ο ιστορικός Erik Zürcher στο βιβλίο του «The Young Turk Legacy and Nation Building» (Η τουρκική κληρονομιά και το χτίσιμο του έθνους) γράφει ξεκάθαρα ότι «ο Μουσταφά Κεμάλ ποτέ δεν μίλησε δημόσια ενάντια στη γενοκτονία … και ο ίδιος περιβάλλεται από ανθρώπους, όπως ο Τοπάλ Οσμάν, που τα χέρια τους ήταν βαμμένα με αίμα…».
Με πληροφορίες από την “Καθημερινή”
