Πρόσφατα, μια ομάδα αρχαιολόγων έφερε στο φως τμήματα των τειχών που περιέβαλλαν την αρχαία ελληνική πόλη Σελινούντα, στα νοτιοδυτικά της Σικελίας, καθώς και τη βόρεια πύλη της πόλης – ένα κρίσιμο πέρασμα που επιβεβαιώνει τη στρατηγική και πολιτιστική σημασία της πόλης στον αρχαίο Μεσογειακό κόσμο.
Τα νέα ευρήματα παρουσιάστηκαν στις 25 Μαρτίου στο Baglio Florio του Σελινούντα και δείχνουν ότι η πόλη, στο απόγειό της στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ., φιλοξενούσε τουλάχιστον 26.000 κατοίκους, ενώ η ζώνη επιρροής της εκτεινόταν από τη Ματζάρα έως το Όρος Αντράνονε και τη Σιάκα, φτάνοντας συνολικά τις 90.000 ψυχές. Οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει τουλάχιστον 5.000 τάφους σε τρεις νεκροπόλεις – όλες έχουν υποστεί λεηλασίες κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Η βόρεια πύλη, που αποκαλύφθηκε σε αυτή την ανασκαφική περίοδο, αποτελούσε το πιο ευάλωτο σημείο εισόδου στην πόλη, καθώς δεν προστατευόταν από ποτάμια ή τη θάλασσα, καθιστώντας την εκτεθειμένη σε επιθέσεις. Σύμφωνα με τον ιστορικό Διόδωρο τον Σικελιώτη, από αυτή την πλευρά επιτέθηκαν οι Καρχηδόνιοι, κατά τη διάρκεια πολιορκίας δέκα ημερών, η οποία κατέληξε στο θάνατο 16.000 πολεμιστών.
Σύμβολο το σέλινο
Κατά την παρουσίαση, παρουσιάστηκε επίσης και η νέα οπτική ταυτότητα του αρχαιολογικού πάρκου, η οποία περιλαμβάνει το εμβληματικό φύλλο του σέλινου, σύμβολο που απεικονιζόταν σε νομίσματα της αρχαϊκής περιόδου.
Ο υπεύθυνος Πολιτιστικών Υποθέσεων της Σικελίας, Francesco Paolo Scarpinato, τόνισε πως το πάρκο συνεχίζει τη σωστική του δράση χάρη σε ίδιους πόρους, προσελκύοντας διαρκώς αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών.
Ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου, Felice Crescente, εξήγησε πως οι νέες ανακαλύψεις βασίζονται στις παρατηρήσεις του Γερμανού αρχαιολόγου Dieter Mertens, ο οποίος τη δεκαετία του ’90 είχε διατυπώσει την υπόθεση ότι τα τείχη της πόλης εκτείνονταν πολύ πέραν των μέχρι τότε γνωστών ορίων. Ο ίδιος ο Mertens είχε εντοπίσει γεωμορφολογικές ανωμαλίες, που επιβεβαιώθηκαν με τις τωρινές ανασκαφές.
Η μνημειακή πύλη, ύψους περίπου τριών μέτρων, πιθανότατα χρησίμευε και ως πέρασμα νεκρικών πομπών προς τη νεκρόπολη. Κοντά στα τείχη εντοπίστηκαν επίσης ίχνη εργαστηρίων τέχνης και βιοτεχνίας, κάτι που υποδεικνύει έντονη κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα στον Σελινούντα.
Για την περαιτέρω διερεύνηση, το πάρκο θα χρησιμοποιήσει καινοτόμες τεχνικές όπως η τρισδιάστατη γεωηλεκτρική τομογραφία, που προσφέρει μεγαλύτερη ακρίβεια από το γεωραντάρ. Τις εργασίες διενεργεί ομάδα νέων αρχαιολόγων της Archeofficina, υπό την επιστημονική διεύθυνση του Carlo Zoppi, ο οποίος συμμετέχει σε ανασκαφές στην περιοχή εδώ και δεκαετίες.
Στόχος του πάρκου είναι η μουσειακή ανάδειξη της περιοχής και η δημόσια προσβασιμότητα, με εικονική ανακατασκευή των αρχαίων τειχών και νέες διαδρομές περιήγησης που θα εμπλουτίσουν την εμπειρία των επισκεπτών.
Ο Σελινούντας (αρχ. ελλ. Σελινοῦς, λατ. Selinus Σελινοῦς, ιταλ. Selinunte Σελινούντε) ήταν αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία. Βρισκόταν στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού και αποτελούσε τη δυτικότερη αποικία στη θέση Καστελβετράνο που βρίσκεται στην Ιταλική επαρχία του Τράπανι.
