Το Πρόγραμμα Apollo ξεκίνησε το 1961, κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, στο πλαίσιο μιας έντονης αντιπαλότητας με τη Σοβιετική Ένωση.
Η αποστολή Apollo 11, κατά την οποία ο Neil Armstrong και ο Buzz Aldrin έγραψαν ιστορία ως οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη, παραμένει ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας.
Ωστόσο, αν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν επιχειρήσει άλλη επανδρωμένη προσεδάφιση στη Σελήνη από τότε που το πρόγραμμα Apollo έληξε το 1972, η απάντηση βρίσκεται στο δυσθεώρητο κόστος που συνεπάγεται.
Το Πρόγραμμα Apollo ξεκίνησε το 1961, κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, στο πλαίσιο μιας έντονης αντιπαλότητας με τη Σοβιετική Ένωση. Ο στόχος ήταν να επιτευχθεί επανδρωμένη προσεδάφιση στη Σελήνη πριν από τους Σοβιετικούς, μια αποστολή που αφορούσε τόσο τη γεωπολιτική κυριαρχία όσο και την επιστημονική εξερεύνηση.
Παρά την τεράστια πρόκληση, η NASA κατάφερε να στείλει με επιτυχία ανθρώπους στη Σελήνη το 1969, με τους Neil Armstrong και Buzz Aldrin να γίνονται οι πρώτοι αστροναύτες.
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν συνολικά έξι επιτυχείς προσεδαφίσεις στη Σελήνη, με την τελευταία να πραγματοποιείται το 1972. Ωστόσο, κανένας άνθρωπος δεν πάτησε το πόδι του στη σεληνιακή επιφάνεια από τότε.
Ένας από τους κύριους λόγους για την απουσία περαιτέρω επανδρωμένων αποστολών είναι το αστρονομικό κόστος που συνδέεται με το Πρόγραμμα Apollo. Η αποστολή περιελάμβανε πολυάριθμα δαπανηρά στοιχεία, όπως η ανάπτυξη διαστημοπλοίων, τα οχήματα εκτόξευσης, οι επίγειες εγκαταστάσεις και το κόστος του προσωπικού. Αν και η διοίκηση του προέδρου John F. Kennedy αρχικά υπολόγισε ότι το έργο θα κόστιζε περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια, οι πραγματικές δαπάνες ξεπέρασαν κατά πολύ το ποσό αυτό.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Planetary Society, οι ΗΠΑ δαπάνησαν το ιλιγγιώδες ποσό των 25,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων για υλικό, εγκαταστάσεις και γενικά έξοδα που σχετίζονται άμεσα με το Πρόγραμμα Apollo μεταξύ των οικονομικών ετών 1960 και 1973. Με προσαρμογή στον πληθωρισμό, το ποσό αυτό θα ανερχόταν σε περίπου 257 δισεκατομμύρια δολάρια σε δολάρια του 2020. Εάν συμπεριληφθούν οι δαπάνες του Προγράμματος Gemini και του ρομποτικού σεληνιακού προγράμματος, τα οποία ήταν ζωτικής σημασίας για την πραγματοποίηση του Apollo, οι συνολικές δαπάνες εκτινάσσονται στα 280 δισεκατομμύρια δολάρια.
Δεδομένης της τεράστιας οικονομικής επιβάρυνσης, είναι κατανοητό γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν επιστρέψει στη Σελήνη με επανδρωμένες αποστολές από την εποχή του Apollo.
