Ο ήχος των βυτιοφόρων νερού που αντηχεί καθημερινά στα σοκάκια της Καμπούλ δεν είναι απλώς ενοχλητικός. Είναι συναγερμός. Για χιλιάδες οικογένειες, όπως αυτή της 42χρονης Ραχίλα, σημαίνει ευκαιρία —ή μάλλον αγώνας— να γεμίσουν κουβάδες και μπιτόνια με λίγο νερό. Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Αλλά τώρα είναι υπαρξιακό.
Σύμφωνα με έκθεση της Mercy Corps, η Καμπούλ κινδυνεύει να γίνει η πρώτη σύγχρονη πρωτεύουσα στον κόσμο που θα ξεμείνει εντελώς από νερό. Μια ανθρωπιστική καταστροφή σε εξέλιξη, όπου συνυφαίνονται κλιματική κρίση, πολιτική αστάθεια και πλήρης κατάρρευση των υποδομών.
Καθημερινός αγώνας για μια σταγόνα
Η οικογένεια της Ραχίλα πληρώνει για κάθε λίτρο νερού — και θυσιάζει τρόφιμα, φάρμακα, ακόμα και την εκπαίδευση των παιδιών της για να επιβιώσει. Όπως λέει: «Η έλλειψη νερού είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που επηρεάζει την καθημερινότητά μας».
Ανάλογες ιστορίες αφηγούνται και άλλοι κάτοικοι: παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο για να κουβαλούν νερό, γυναίκες που διακινδυνεύουν την ασφάλειά τους για να γεμίσουν έναν κουβά, και οικογένειες που βράζουν μολυσμένο νερό επειδή δεν μπορούν να αγοράσουν φίλτρα.
Υπόγεια ύδατα: σε ελεύθερη πτώση
Η Καμπούλ αντλεί 44 εκατομμύρια κυβικά μέτρα υπόγειων υδάτων περισσότερα από όσα μπορεί να αναπληρώσει η φύση κάθε χρόνο. Τα τελευταία 10 χρόνια, η στάθμη των υδάτων έχει πέσει έως και 30 μέτρα, ενώ 80% των γεωτρήσεων έχουν στερέψει ή έχουν μολυνθεί.
Και όμως, η πόλη συνεχίζει να βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα υπόγεια ύδατα, καθώς δεν υπάρχει εναλλακτικό σύστημα ύδρευσης. Η κλιματική αλλαγή —με λιγότερο χιόνι και περισσότερες πλημμύρες— καθιστά ακόμα πιο αβέβαιη την αναπλήρωση των αποθεμάτων.
Πολιτική και ανθρωπιστική κρίση μαζί
Η επικράτηση των Ταλιμπάν από το 2021 και η παύση της διεθνούς βοήθειας έχουν επιτείνει την καταστροφή. Μέχρι τις αρχές του 2025, μόνο 8 εκατ. δολάρια από τα 264 εκατ. που απαιτούνται για έργα ύδρευσης είχαν φτάσει στη χώρα. Οικογένειες που είχαν κάποτε τρεχούμενο νερό, τώρα αναγκάζονται να σκάβουν πηγάδια μέχρι 120 μέτρα βάθος για λίγη λάσπη.
«Δεν ξέρουμε πού αλλού να πάμε»
Οι κάτοικοι ζουν με τη διαρκή αγωνία της επιβίωσης. Η Ραχίλα το περιγράφει απλά: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εκτοπιστούμε ξανά… Πού θα πάμε από εδώ και πέρα; Δεν ξέρω».
Η UNICEF προειδοποιεί: Αν συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση, η Καμπούλ θα ξεμείνει εντελώς από υπόγεια ύδατα έως το 2030. Μια πόλη 5 εκατομμυρίων κατοίκων, χωρίς σταγόνα πόσιμου νερού.
Η Καμπούλ είναι μόνο η αρχή. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι το νερό θα γίνει το νέο πετρέλαιο — πηγή συγκρούσεων, μεταναστεύσεων και επιβίωσης. Και όταν η πρώτη πρωτεύουσα μείνει εντελώς χωρίς νερό, θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Το ερώτημα δεν είναι αν, αλλά πότε.
Πηγή: CNN
