Κυριακή 23 Φεβρουαρίου… Ημέρα μνήμης… Το πλοίο “Χρυσή Αυγή” χάνεται στα νερά των Κυκλάδων – στον Κάβο Ντόρο – πριν από 37 χρόνια – Οι Ανδριώτες στο Γαύριο χθες τίμησαν αυτούς που χάθηκαν αλλά και αυτούς που έδωσαν την ψυχή τους ώστε να μην θρηνήσουμε εκείνο το βράδυ περισσότερα θύματα
Το Γαύριο δεν ξεχνά. Μπορεί να μην θυμήθηκαν πολλοί χτες την θλιβερή επέτειο του τρομερού ναυαγίου που έντυσε στο μαύρα την Άνδρο πριν 37 χρόνια. Όμως αυτοί που είδαν το πλοίο να λαμπαδιάζει και να εκρήγνυται στον Κάβο Ντόρο την μοιραία εκείνη νύχτα από το βουναλάκι του Φελλού (εκεί έτρεξαν οι Γαυριώτες εκείνη την μοιραία νύχτα) κι είδαν το λαμπάδιασμα του πλοίου και άκουσαν την έκρηξη δεν ξεχνούν. Όπως δεν ξεχνούν τα; παιδιά τους. Κι όπως δεν ξεχνούν όσοι επιβίωσαν και γύρισαν από την κόλαση στη ζωή. Αυτοί οι λίγοι ήταν εκεί χτες να αναπέμψουν μια ευχή και να ρίξουν ένα στεφάνι στη θάλασσα. Στη φωτογραφία όσοι πήγαν για την δέηση που τέλεσε ο πατήρ Καλλίνικος στο μνημείο που έστησε ο πρώην δήμαρχος Κυριάκος Θωμάς, που έχασε κι αυτός τον πατέρα του στο ναυάγιο, στην είσοδο του λιμανιού…
Ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή που δύο από τους διασωθέντες εκείνης της μοιραίας νύχτας, ο μηχανικός Σίμος Λάβδας και ο επιχειρηματίας Λινάρδος Πέτσας) των οποίων τις απίστευτες μαρτυρίες το Εν Άνδρω παρουσίασε το 2016 και το 2017 σε εκτενή αφιερώματα του στην παραλία του Γαυρίου μετά την ρίψη των στεφανιών. Ήταν νέοι εκείνοι την μοιραία νύχτα. Σήμερα συνταξιούχοι είναι ακόμα παρόντες τιμώντας τους συνταξιδιώτες εκείνης της τρομερής νύχτας, οι οποίοι δεν “έπιασαν” ποτέ στεριά. Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις; Και ναι και όχι. Χωρίς την λεζάντα και την υπενθύμιση η παραπάνω συγκινητική φωτογραφία μπορεί να μην έλεγε πολλά σε πολλούς. Όμως με την παραπάνω υποσημείωση λέει πολλά σε όλους: Για την ζωή που περνά και χάνεται, για τις μνήμες που μαραίνουν ή διατηρούνται ανάλογα με το φορτίο γνώσης, περίσκεψης και συναισθημάτων κουβαλά καθένας μας.
Ο γιός του Σίμου Λάβδα αστυνομικός, προϊστάμενος του αστυνομικού σταθμού Γαυρίου, ρίχνει ένα στεφάνι στη μνήμη των χαμένων ναυτικών εκείνης της μοιραίας νύχτας. Ο πατέρας του γύρισε από την κόλαση. Αργότερα παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια, παιδιά. Σήμερα το παιδί του τιμά κι αυτό αυτούς που χάθηκαν ‘Οπως και οι άλλοι που κατέθεσαν στεφάνια. Μια μικρή αναλαμπή μνήμης για τα δύο παιδάκια από τις Στενιές που δεν γύρισαν ποτέ από εκείνο το μοιραίο ταξίδι. Για τον Θεοχάρη που πήγε να τα σώσει και χάθηκε μαζί τους. Για τους ναυτικούς που άφησαν πίσω τους οικογένειες ή δεν πρόλαβαν να κάνουν οικογένειες. Συγκινητικές στιγμές για όσους καταλαβαίνουν από συμβολισμούς και νοιώθουν την απίστευτη ευλογία, αλλά και την τυχαιότητα της ζωής.
Άλλη μια φωτογραφία με αυτούς που στάθηκαν τιμητικά στο μνημείο και μετά μπροστά στη θάλασσα που χάθηκαν. Είναι η πέμπτη φορά που “ταξιδεύουμε” τις μνήμες της Άνδρου μέσα από τις σελίδες μας στον κόσμο. Κάθε φορά κάνουμε είτε ένα διαφορετικό αφιέρωμα είτε μια διαφορετική αναφορά. Πέρσι στο μνημόσυνο της Ραφήνας, που κι αυτή έστρεψε στις αναφορές της και σκάλισε τις μνήμες της. Όπως κι εφέτος. Εφέτος η δική μας αναφορά – ακόμα μια φορά πρωτότυπη – επικεντρώθηκε στο Γαύριο, στην τελετή μνήμης του και στους δύο επιβιώσαντες του ναυαγίου, που τίμησαν την μνήμη των χαμένων ναυτικών/συνταξιδιωτών τους…
Ευχαριστούμε την ιστοσελίδα enandro.gr που κρατάει ζωντανή τη μνήμη αυτών των γεγονότων
