Ο Επιτάφιος του Αγίου Γεωργίου στα Κατάπολα της Αμοργού το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής βρέθηκε και στον καταπέλτη του “Express Scopelitis” με το αγαπημένο πλοίο των Μικροκυκλαδιτών να λαμβάνει ευλογία για την καλοκαιρινή σεζόν που έρχεται
Ότι κι εάν πει κανείς για το “Express Scopelitis” και τη σχέση που έχει δημιουργήσει με τους κατοίκους των Μικρών Κυκλάδων είναι λίγο… Ενδεχομένως και η δήλωση που είχε κάνει πριν από μερικά χρόνια σε σχετικό αφιέρωμα, ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων κος Μανόλης Μαργαρίτης να είναι «λίγη» για τη σημασία του συγκεκριμένου πλοίου «Ο “Σκοπελίτης” είναι για τα νησάκια το δώρο που μας έχει στείλει ο Θεός. Με το πλοίο αυτό υπάρχει καθημερινή επικοινωνία των κατοίκων στα νησιά αυτά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και μεταφέρει φάρμακα, εμπορεύματα, ανθρώπους, ασθενείς. Είμαστε υπόχρεοι στους ανθρώπους που το έχουν και για εμάς είναι φίλοι που έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του κόσμου».
Και αντιλαμβάνονται όλοι τη σημασία τους κάθε Μάρτιο όταν και επιχειρεί την ετήσια ακινησία του… Η αγωνία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο των κατοίκων σε Ηρακλειά, Δονούσα, Κουφονήσι – Σχοινούσα, ακόμη και στο μεγαλύτερο νησί, την Αμοργό … «Άντε να γυρίσει» και βλέπουμε τις αντιδράσεις όταν έρχεται για …πρώτη φορά μετά την ακινησία του…
Η περσινή χρονιά ήταν δύσκολη…. Με την δεκαετή μίσθωση να ολοκληρώνεται όπως ήταν λογικό η αγωνία κορυφώθηκε. Η σεζόν φέτος ξεκίνησε με την βράβευση από τα Tourism Awards όσον αφορά την προσφορά του πλοίου στην τουριστική κίνηση των νησιών στις Ανατολικές Κυκλάδες και την Μεγάλη και Αγία Παρασκευή έλαβε ευλογία…
Τι εννοούμε; Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα enando.gr ο Επιτάφιος των Ψαράδων, ο Επιτάφιος του Αγίου Γεωργίου στα Κατάπολα της Αμοργού πέρασε στη διάρκεια της περιφοράς του κι από το πλοίο – θρύλος. Οι ναυτικοί του στη σειρά περίμεναν να προσκυνήσουν ευλαβικά. Οι λιμενικοί που κουβάλησαν τον Επιτάφιο μπήκαν στο γκαράζ του Express Scopelitis, ο ιερέας ευλόγησε το πλοίο και συνέχισαν τη διαδρομή τους… Ήταν ο τελευταίος σταθμός έχοντας προσεγγίσει όλα σχεδόν τα καΐκια του λιμανιού… Σε ένα νησί με ναυτική παράδοση και με ουκ ολίγα ψαράδικα, είναι απαραίτητη μία τέτοια προσέγγιση, έτσι δεν είναι;
