‘Καράβια που δεν φοβήθηκαν”… Το τέλος ενός προγράμματος στην Αμοργό – Τι αναφέρει ο δημαρχος Αμοργός Λευτέρης Καραϊσκος (video)
Σε μια ξεχωριστή και συγκινητική εκδήλωση ολοκληρώθηκε στα Κατάπολα το πρόγραμμα «Καράβια που δε φοβήθηκαν», της εικαστικού Χριστιάννας Οικονόμου.
Ένα πρόγραμμα εικαστικής αναπαλαίωσης παλιών εγκαταλελειμμένων καϊκιών τα οποία στη συνέχεια τοποθετούνται στο λιμάνι του κάθε νησιού, στη στεριά, λειτουργώντας ως ένα έργο τέχνης, ως φόρος τιμής σε όλα τα παραδοσιακά καΐκια τα οποία έχουν καταστραφεί και σε όλους τους ναυτικούς που έχουν συνδέσει με αυτά τη ζωή τους.
Εκτός από την Αμοργό το πρόγραμμα έχει πραγματοποιηθεί σε ακόμη 6 νησιά (Σχοινούσα, Ηρακλειά, Κουφονήσι, Πάρο, Δονούσα, Σπέτσες), ενώ το καΐκι (σ.σ. ο Αγιος Νικόλας) ήταν ευγενική παραχώρηση της οικογένειας Ε. Δανέζη (Κρίνος).
Ο Δήμαρχος Αμοργού Λευτέρης Καραΐσκος δήλωσε, «Σε μια βραδιά γεμάτη από ναυτοσύνη και παραδοσιακή μουσική αποτίσαμε φόρο τιμής στην ελληνική παράδοση της ξυλοναυπηγικής που χάνεται με το πέρασμα του χρόνου, στα καΐκια τα οποία έχουν καταστραφεί και στους Έλληνες ναυτικούς. Συγχαρητήρια στην εικαστικό Χριστιάνα Οικονόμου. Η Αμοργός απέκτησε στο λιμάνι των Καταπόλων ένα ξεχωριστό έργο τέχνης που θα διηγείται στους περαστικούς θαλασσινές ιστορίες.»
Θερμές ευχαριστίες στους μουσικούς που συνόδευσαν την βραδιά ,Γιακουμή Γαβρά και Μανώλη Νομικό, την Μάντρα οικοδομικών υλικών ΑΦΟΙ ΝΟΜΙΚΟΥ για το στήσιμο της εξέδρας ,τα ζαχαροπλαστεία « Καλλιστώ» & «Γλυκά της Ποθητής» για την προσφορά παστελιών και ξεροτήγανων, το «Yπερια»για την προσφορά της ρακής ,το Σούπερ Μάρκετ «Μαύρος» για την προσφορά νερών.
Καράβια που δεν φοβήθηκαν
Από το 2015 έως σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί πέντε παλιά σκαριά (συν ένα ακόμη καϊκι στις Σπέτσες για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης) σε Σχοινούσα (“ο Μικρός Ηλίας”), Ηρακλειά (“Ο καπετάν Γιάννης”), Κουφονήσι (“η Κυρά Σοφία”), στη Δονούσα (“ο “Τίμιος Σταυρός”) και στη Νάουσα της Πάρου (“ο Μαμουνάς”).. Σκοπός του εγχειρήματος που ξεκίνησε το 2015 ήταν και είναι η τοποθέτηση των αναπαλαιωμένων καϊκιών στο λιμάνι του κάθε νησιού, στη στεριά, λειτουργώντας ως ένα έργο τέχνης ως φόρος τιμής σε όλα τα παραδοσιακά καΐκια τα οποία έχουν καταστραφεί και σε όλους τους ναυτικούς.
Οπως αναφέρει η Χριστιάννα Οικονόμου “Δεν πέφτουν στο νερό, παραμένουν στο λιμάνι του κάθε νησιού σαν έργο τέχνης. Ουσιαστικά, λειτουργούν ως φόρος τιμής, σε όλα τα καΐκια τα οποία έχουν καταστραφεί τα τελευταία 20 χρόνια, από μια εντολή της Ε.Ε. να καταστραφούν τα παραδοσιακά καΐκια και οι ψαράδες να καταθέσουν την αλιευτική τους άδεια”.
Η ίδια επιμένει – για την ώρα – ότι έκλεισε ο συγκεκριμένος κύκλος με την Αμοργό και τον Αγιο Νικόλα. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις; Το σίγουρο είναι ότι ξεκινάει η επιχείρηση συντήρησης των σκαφών αυτών με δεδομένο ότι ο “Μικρός Ηλίας” μετράει ήδη επτά χρόνια ζωής εκεί στην Σχοινούσα. Αρα, θέλει τη συντήρησή του…
Απο εκεί και πέρα, κρατάει το γεγονός ότι όλα τα καϊκια είναι σαν παιδιά της, ότι η πρώτη παρουσία της στην Σχοινούσα ήταν ανάσα ζωής γιατί με το καλημέρα την αγκάλιασαν και την φιλοξένησαν (σ.σ. έμεινε τρία χρόνια εκεί) ενώ η πιο δύσκολη αποστολή; ” Το καΐκι του Κουφονησίου, “η κυρά Σοφία”. Γενικά ήταν επίπονο το ταξίδι της ολοκλήρωσης του.”
Σε κάθε της αναφορά κλείνει με το σκεπτικό ότι δεν πρέπει ξεριζώνουμε τις παραδόσεις μας”. Γιατί όπως έχει πει άλλωστε και ο Κοσμάς Ξενάκης: “Σήμερα” χωρίς ιστορία και καταγωγή δεν μπορεί να υπάρξει και τέχνη χωρίς ιστορία είναι τέχνη αγράμματη”.
