Η Μόναχαν κατάφερε να κολυμπήσει στα νερά της Ανταρκτικής με πολικές θερμοκρασίες, μόνο με το μαγιό της – «Για μένα, η άσκηση είναι αναζωογονητική. Η δουλειά, οι υποχρεώσεις και τα ταξίδια είναι αυτά που με κουράζουν».
Yπάρχουν αθλητές που εξωθούν τους εαυτούς τους στα όρια. Αλλοι τα ξεπερνούν. Αθλητές, όμως, όπως η Τζέιμι Μόναχαν αγγίζουν το αδιανόητο. Το όνομά της γράφτηκε πριν από λίγες ημέρες στο βιβλίο Γκίνες. Η Αμερικανίδα κολυμβήτρια, σε ηλικία 38 ετών και σε διάστημα 15 ημερών, κατάφερε να κολυμπήσει στο ανοιχτό νερό σε έξι διαφορετικές ηπείρους. Σε διάστημα δύο εβδομάδων, η Μόναχαν έφερε εις πέρας έξι μαραθωνίους στο νερό (το μήκος του καθενός από αυτούς οριοθετείται μέχρι τα δέκα χιλιόμετρα). Παρ’ όλα αυτά, ξεπέρασε και αυτά τα όρια, καθώς κολύμπησε συνολικά 100 χιλιόμετρα επιχειρώντας να ολοκληρώσει με επιτυχία, κάτι το οποίο δεν έχει προηγούμενο. Η σπουδαία αυτή υπεραθλήτρια εξιστορεί στην «Καθημερινη» τον ιδιαίτερο αυτόν άθλο της.
Κατά τη διάρκεια του ιστορικού ταξιδιού της όμως η διαδρομή δεν ήταν στρωμένη με… ροδοπέταλα. Η Μόναχαν συνάντησε αρκετά εμπόδια στον υδάτινο δρόμο της στις έξι ηπείρους και στην ανοιχτή θάλασσα, όπως ήταν οι καιρικές συνθήκες και κάθε λογής θαλάσσιοι οργανισμοί όπως οι μέδουσες: «Οι ακραίες θερμοκρασίες του νερού, τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα, οι δηλητηριώδεις μέδουσες και οι τοπικές ιδιαιτερότητες ήταν μερικά από τα εμπόδια που συνάντησα. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, απολάμβανα τον ορίζοντα και την όμορφη μεσογειακή θάλασσα, όταν ξαφνικά άρχισα να βλέπω μεγάλες λευκές μέδουσες. Προσπάθησα να τις αποφύγω, όμως με τσίμπησαν τρεις φορές. Ο πόνος σε όλο μου το σώμα ήταν αφόρητος, ενώ το τελευταίο τσίμπημα παρέλυσε το αριστερό μου χέρι. Φοβόμουν μήπως το δηλητήριο της μέδουσας με κάνει να χάσω τις αισθήσεις μου, αλλά αυτό ευτυχώς δεν συνέβη. Ηταν απλά πολύ οδυνηρό».
Μέσα σε 15 ημέρες, η 38χρονη υπεραθλήτρια είχε την ευκαιρία να κολυμπήσει σε εντυπωσιακά μέρη και να επισκεφθεί όμορφες πόλεις σε έξι διαφορετικές ηπείρους. Η ίδια εξηγεί στην «Κ» σε ποιο μέρος του κόσμου δυσκολεύθηκε περισσότερο και ευχαριστήθηκε πιο πολύ την κολύμβηση: «Το λιγότερο ευχάριστο σκέλος της προσπάθειας αυτής ήταν στην πόλη της Ισπανίας, Καρταχένα. Η πόλη είναι πολύ όμορφη με φοβερή ιστορία, αλλά το νερό ήταν υπερβολικά ζεστό και κατά καιρούς αρκετά… άβολο. Ο μαραθώνιος μέσα στην καταιγίδα της Σιγκαπούρης μου άρεσε πολύ, όπως επίσης ευχαριστήθηκα τα πεντακάθαρα νερά της λίμνης της Γενεύης, στην Ελβετία. Ισως όμως το πιο ωραίο σημείο του ταξιδιού να ήταν όταν κολυμπούσα κατά μήκος της ακτογραμμής στο Σίδνεϊ με τους χαρακτηριστικούς επιβλητικούς γκρεμούς “stunning cliffs” ή το τέλος του ταξιδιού στη γενέτειρά μου, τη Νέα Υόρκη».
Η Μόναχαν προπονούνταν καθημερινά για τον συγκεκριμένο άθλο με γιόγκα, κολύμβηση και τρέξιμο, παρ’ όλα αυτά όμως εξηγεί πως αυτή η… ρουτίνα την αναζωογονούσε: «Για μένα, η άσκηση είναι αναζωογονητική. Η δουλειά, οι υποχρεώσεις και τα ταξίδια είναι αυτά που με κουράζουν», λέει. Επίσης, από μικρή ηλικία έχει κολυμπήσει και σε ιδιαίτερα παγωμένες θάλασσες, κάτι που έκανε και φέτος στην Ανταρκτική, κολυμπώντας μόνο με το μαγιό της σε ακραίες θερμοκρασίες (0° C) και δίπλα σε πιγκουίνους, όπως μας εκμυστηρεύθηκε.
Τέλος, η ίδια έδωσε τη δική της συμβουλή στους νέους αθλητές και τα ανερχόμενα ταλέντα: «Να ονειρεύεστε, να δουλεύετε σκληρά και εύχομαι οι περιπέτειές σας να ξεπεράσουν τη φαντασία σας»
