Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο οποίος νοσηλευόταν και πάλι σε κρίσιμη κατάσταση τις τελευταίες ημέρες, δεν άντεξε τελικά και πέθανε σε ηλικία 50 ετών – Δεν θα ξεχάσει κανείς τη μάχη που έδωσε το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα απέναντι στον Βαλέριο Λεωνίδη σε έναν αγώνα που είχε τρία συνεχόμενα παγκόσμια ρεκόρ και χαρακτηρίστηκε ως «η μεγαλύτερη μάχη όλων των εποχών»
Θρήνος για τον τούρκικο αθλητισμό, αλλά και όχι μόνο μετά την είδηση του θανάτου του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Ο “Ηρακλής τσέπης”, ο οποίος νοσηλευόταν και πάλι σε κρίσιμη κατάσταση της τελευταίες ημέρες, δεν άντεξε τελικά και έφυγε από τη ζωή μόλις σε ηλικία 50 ετών. Λίγες ημέρες μετά τη μεταμόσχευση ήπατος στην οποία είχε υποβληθεί, ο Σουλεϊμάνογλου παρουσίασε και πάλι προβλήματα υγείας, τα οποία αυτή την φορά αποδείχτηκαν ανίκητα.
Ο σπουδαίος βετεράνος αρσιβαρίστας παρουσίασε έντονη ενδοκρανιακή υπέρταση, με συνέπεια να εισαχθεί στο νοσοκομείο και πάλι στις 11 Νοεμβρίου. Αν και αναζητήθηκαν άλλες λύσεις, τελικά οι γιατροί κατέληξαν σε χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάστασή του και να κρατηθεί στη ζωή. Δυστυχώς, ο οργανισμός του ήταν εξασθενημένος και δεν άντεξε…
Ο 50χρονος, γεννημένος στη Βουλγαρία (23/01/1967), αλλά πολιτογραφημένος Τούρκος (το 1988 άλλαξε υπηκοότητα έναντι 1.2 εκατομμυρίων δολαρίων που έλαβε η Βουλγαρία από την Τουρκία), θεωρείται ο κορυφαίος αρσιβαρίστας στην κατηγορία του, έχοντας κατακτήσει τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, επτά χρυσά σε παγκόσμιο πρωτάθλημα και δύο σε ευρωπαϊκό με τις δύο χώρες που εκπροσώπησε.
Ήταν μόλις 15 ετών όταν έσπασε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ, για να ακολουθήσουν άλλα 45 (!). Ο Σουλεϊμάνογλου ανακηρύχθηκε αρσιβαρίστας της χρονιάς το 1984, το 1985 και το 1986, ενώ το ’88 στη Σεούλ, το ’92 στη Βαρκελώνη και το ’96 στην Ατλάντα πήρε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Ήταν ο μοναδικός αρσιβαρίστας που σήκωσε 2.5 φορές (!!!) το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του εμπολέ-ζετέ. Ήταν ο μόνος αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος.
Ο “Ηρακλής τσέπης”, όπως ήταν το παρατσούκλι του (λόγω του ύψους του καθότι μόλις 1.47μ.), αντιμετώπιζε χρόνια πρόβλημα με το συκώτι του, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Οι θρυλικές του μάχες του με τον Βαλέριο Λεωνίδη στην Ατλάντα το 1996 παραμένουν αξέχαστες. Αποτέλεσε ουσιαστικά το κύκνειο άσμα του (η επιστροφή του στους Ολυμπιακούς του Σύδνεϋ απλά καταστροφή καθότι δεν βαθμολογήθηκε καν) κερδίζοντας ένα τρίτο χρυσό μετάλλιο. Αγώνας που σημαδεύτηκε από τον ανταγωνισμό του με τον Βαλέριο Λεωνίδη, με την αρένα να χωρίζεται στους υποστηρικτές του Τούρκου και σε εκείνους του Έλληνα πρωταθλητή υπό το βλέμμα μάλιστα του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ του προέδρου της Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ). Στο τέλος του αγώνα, ήταν οι μόνοι που έμειναν και κάθε προσπάθειά τους ήταν και σπάσιμο παγκόσμιου ρεκόρ….
Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά, ο Λεωνίδης απέτυχε στα 190 κιλά στην 3η του προσπάθεια (βαρύτερος από τον αντίπαλό του έπρεπε να ..σπάσει την ισοπαλία), ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο ενώ παρηγορήθηκε από τον Σουλεϊμάνογλου. Ο ανταποκριτής Λιν Τζόουνς για την βρετανική independent είχε δηλώσει “Μόλις γίνατε μάρτυρες στην μεγαλύτερη μάχη όλων των εποχών στην ιστορία της άρσης βαρών”. Μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ εθίστηκε στο αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Το καλοκαίρι του 2017 εισήχθη στο νοσοκομείο Bakırköy Sadi Konuk στην Τουρκία προκειμένου να θεραπευτεί, ωστόσο στις αρχές του Σεπτεμβρίου 2017 εισήχθη εκ νέου στο ίδιο νοσοκομείο. Και στο τέλος νικήθηκε
Με πληροφορίες από το Sport24.gr
