Με κοινή ανακοίνωσή τους οι …πάλαι ποτέ σωματοφύλακες του Πανναξιακού ΑΟΝ, ήτοι Νίκος Μυλωνάς, Σπύρος Μάκαρης, Παναγιώτης Καλαβρός και Παναγιώτης Πολίτης λένε αντίο στην μεγάλη τους αγάπη και ετοιμάζονται να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην μπασκετική τους ιστορία
Αλήθεια, υπάρχουν σήμερα «σημαίες»; Και εάν υπάρχουν πως αντιμετωπίζονται; Ποια είναι η χρήση τους; Σε μία εποχή όπου όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και η ψυχρή λογική αποτελεί τη βάση των αποφάσεων, ο ρομαντισμός πάει στην άκρη. Στον αθλητισμό, η έννοια «παίκτης – σημαία» χάνεται χρόνο με το χρόνο. Ίσως, γιατί …κοστίζει. Ίσως, γιατί έχουμε μεταβληθεί όλοι σε κομπιούτερ, με το συναίσθημα να μπαίνει σε δεύτερη φάση… Ξεκινώντας από το ΝΒΑ, όπου όλα μετρώνται με το χρήμα, κάθε φορά που ένας αθλητής κάθεται περισσότερο από πέντε χρόνια σε μία ομάδα ανοίγουν σαμπάνιες. Στην Ευρώπη, εκεί όπου το συναίσθημα παίζει ακόμη ρόλο, είδαμε την Μπαρτσελόνα φέτος να εξαφανίζει εν ριπή οφθαλμού τον Ναβάρο μετά από 20 και πλέον χρόνια παρουσία του με την φανέλα των «Μπλαουγκράνα»… Στην Ελλάδα, οι ιστοί έχουν μείνει χωρίς σημαίες…
Στη Νάξο από χθες έχουμε υποστολή σημαίας… Με μία μακροσκελή ανακοίνωσή τους τέσσερις παίκτες που έδωσαν τα καλύτερά τους χρόνια στον Πανναξιακό ΑΟΝ, εξέφρασαν την επιθυμία τους να αναζητήσουν ένα νέο κίνητρο για τα … μπασκετικά τους στερνά. Οι λόγοι που τους οδήγησαν στην κίνησή τους είναι αρκετοί και αναλύονται διεξοδικά… Εδώ να σημειώσουμε ότι αρκετές εβδομάδες κυκλοφόρησε έντονα σενάριο που ήθελε ακόμη και στην συγχώνευση των ανδρικών τμημάτων Πανναξιακού ΑΟΝ και ΑΠΑΣ τα Φανάρια, που όμως δεν έγινε πραγματικότητα. Και μάλιστα το σενάριο αυτό έρχεται για 2η φορά τα τελευταία πέντε χρόνια στην επικαιρότητα.
Τώρα, οι τέσσερις .. σωματοφύλακες, ο Νίκος Μυλωνάς, ο Σπύρος Μάκαρης, ο Παναγιώτης Καλαβρός και ο Παναγιώτης Πολίτης επέλεξαν οι ίδιοι να πάρουν την πρωτοβουλία. Ίσως γιατί θεώρησαν ότι ο κύκλος τους έκλεισε στον Ππανναξιακό. Και έτσι έφυγαν… Και επόμενος σταθμός; Όλα δείχνουν ότι θα μετακομίσουν στον ΑΠΑΣ τα Φανάρια. Ένας δρόμος που είχε ανοίξει πριν αρκετά χρόνια, η πιο ηχηρή μετακίνηση των τελευταίων ετών ήταν του Βαγγέλη Πολυτάρχου, ενώ ενδιαφέρον έχει η επόμενη ημέρα… Τόσο του Πανναξιακού ΑΟΝ που θα κληθεί να στηριχτεί σε νεώτερα παιδιά και να προχωρήσει σε πλήρη αναδιάρθρωση, όσο και του ΑΠΑΣ τα Φανάρια που (εάν γίνει πραγματικότητα η φημολογία) θα αναγκαστεί να κουβαλήσει ένα βαρύ σταυρό. Του φαβορί για την άνοδο στην Γ’ Εθνική κατηγορία. Γιατί, μην μου πείτε ότι η ενδεχόμενη έλευση των τεσσάρων θα γίνει απλά και μόνο για την διεκδίκηση του τίτλου στις Κυκλάδες;
Ας δούμε την ανακοίνωση που εξέδωσαν οι τέσσερις αθλητές (Μυλωνάς, Μάκαρης, Καλαβρός και Πολίτης) όπου αποχαιρετούν τον Πανναξιακό:
Ήρθε λοιπόν η ώρα που ένας κύκλος κλείνει. Σίγουρα ο σημαντικότερος στην αθλητική μας ζωή. Ήταν πριν 17 χρόνια όταν πήραν τα δελτία μας από το Φιλαθλητικό και τα πήγαν στο νεοσύστατο τότε τμήμα του Πανναξιακού. Οι μικρότεροι, Πολίτης – Μάκαρης, στο παμπαιδικό και οι μεγαλύτεροι, Μυλωνάς – Καλαβρός, στο εφηβικό. 17 χρόνια…
Ούτε στα πιο τρελά μας παιδικά όνειρα δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα παίζουμε σε μια ομάδα και θα αισθανόμαστε τόσο γεμάτοι και υπερήφανοι!
Υπερήφανοι γιατί εκπροσωπούσαμε το νησί μας παίζοντας στο μεγαλύτερο σωματείο, υπερήφανοι γιατί συμμετείχαμε και στα 9 πρωταθλήματα αντρικού και άλλα τόσα στις μικρότερες ηλικίες, υπερήφανοι για την άνοδο στη Γ΄εθνική και δύο χρόνια παρουσίας εκεί, υπερήφανοι γιατί ιδρώναμε για τη φανέλα βάζοντας πάντα την ομάδα πάνω από το προσωπικό μας εγωισμό, υπερήφανοι γιατί προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε και εξωαγωνιστικά με όποιο τρόπο και όποτε μας ζητήθηκε, αλλά κυρίως υπερήφανοι γιατί την υπηρετήσαμε με ανιδιοτέλεια! Ναι, δεν ξέρουμε αν είμαστε καλοί ή κακοί αθλητές αλλά ήμασταν πάντα ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΊΣ!
Θα ήταν όμως ψέματα να πούμε ότι δεν ‘’πληρωθήκαμε’’ από την ομάδα…..Γιατί ‘’πληρωθήκαμε’’ σε παιδεία, σε συναισθήματα, σε αθλητική και σωματική βελτίωση, σε βιώματα και σε φίλους! Αυτά τα βιώματα και τις μνήμες δεν πρόκειται να μας τις στερήσει κανείς γιατί θα υπάρχουν πάντα μέσα στο μυαλό και στη καρδιά μας. Ούτε φυσικά μπορεί να μας στερήσει κανείς και τη φιλία μας ,μιας και θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως ο Πανναξιακός μας δίδαξε, ως φίλοι και ως ομάδα!
Γι’ αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που συμπορευτήκαμε αυτά τα 17 χρόνια και γνωρίσαμε εξαιτίας της ομάδας.
Καταρχήν όλους μας τους προπονητές και κυρίως τον Τάσο Βάβουλα και τον Δημήτρη Δαμιανίδη που και οι δύο τους μας επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο ως αθλητές αλλά και ως ανθρώπους!
Όλους αυτούς τους παιχταράδες που ο Πανναξιακός έφερε στην ομάδα και μέσα από αυτούς μαθαίναμε και εμείς, όπως οι Μπενίσης, Σκούταρης, Χριστόδουλος, Ακτύπης, Πασχάλης, Τζανιδάκης, Καρβούνης, Παγώνης, Δαχρετζής και άλλοι πολλοί!
Όλους τους συμπαίχτες μας διαχρονικά, από τα αδέρφια Πολυτάρχου, τον Στέφανο Γκιέργκι, τον Πέτρο Ανεβλαβή και τον Αποστόλη Φυρογένη μέχρι τους σημερινούς Βασιλειάδη, Λάσκαρη, Αδελφουλάκο, Αρτσάνο, Μαγγιώρο, Μάνο, Κρητικό και άλλους πολλούς. Συγνώμη που δεν γίνεται να τους αναφέρουμε όλους.
Φυσικά όλους τους νυν και παλαιούς διοικητικούς παράγοντες που συνέβαλαν οικονομικά και μη, για να μπορούμε και εμείς εδώ στη Νάξο να αθλούμαστε! Όπως ο κ.Κεφαλιανός, ο κ.Βαθρακοκοίλης, ο κ.Βαφίας, η οικογένεια Τσίλη (σ.σ. Φλεριανού) , ο κ.Σκορδιαλός με το δικό του πάντα ταπεινό τρόπο εκτός διοίκησης και ο κ.Καρούσης. Φυσικά ο κ.Βερώνης που χωρίς αυτόν η ομάδα δε θα μπορούσε να σταθεί στην Γ’ εθνική την πρώτη της χρονιά και μάλιστα με τόσο καλή εμφάνιση και τέλος τον ‘’Πρόεδρο της καρδιάς μας’’ τον Γιάννη Βαλληνδρά που εξαιτίας του ανεβήκαμε στη Γ’ εθνική και μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτό που ονειρευόμασταν χρόνια.
Εκτός από τους διοικητικούς παράγοντες θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους χορηγούς μας όλα αυτά τα χρόνια!
Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την ‘’επιτροπή Σωτηρίας’’ (Κατσούλη, Σορώκο, Μαστρογιαννόπουλο, Λήδα, Δενδρινό, Βουτσίνο) που στην πιο δύσκολη στιγμή της ομάδας έβαλαν πλάτη! Ανέλαβαν υποχρεώσεις για τις οποίες δεν είχαν δεσμευτεί, όχι για την προσωπική τούς προβολή ούτε για το συμφέρον τους, απλά και μόνο για να μην ακουστούν παραέξω άσχημα λόγια για το Πανναξιακό και για το νησί! Τότε καταλάβαμε τι θα πει Πανναξιακός και αυτή τους η πράξη και το συναίσθημα θα πρέπει να είναι ο οδηγός!
Ακόμη θα πρέπει να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τον αφανή ήρωα αυτής της ομάδας και την ψυχή του τμήματος μπάσκετ τη Βαγγελίτσα Κιουλαφή!! Καθώς και τον καλό μας φίλο Στέλιο Δρυμαλίτη για τη βοήθεια του τα χρόνια που βρισκόμασταν στην Γ’ εθνική!
Τέλος να ευχαριστήσουμε τον κόσμο αυτής της ομάδας για την στήριξή του με όλους τους τρόπους αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα το κόσμο εκτός Νάξου που πάντα μας ακολουθούσε και στα μάτια του έβλεπες τη νοσταλγία του για το νησί μας!!
Δυστυχώς όμως το σωματείο μας, στα δικά μας υποκειμενικά μάτια, διέρχεται μια κρίση. Οι καταστάσεις και οι συνθήκες που επικρατούν στο σωματείο και κυρίως στο τμήμα μπάσκετ του Πανναξιακού, μας έκαναν να πάρουμε αυτή την πολύ δύσκολη απόφαση!
Η δίψα μας για αγωνιστική δραστηριότητα δε μας επιτρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε από μικρά παιδιά!! Επειδή λοιπόν ξαναστηρίξαμε την ομάδα μας σε κάποια λάθη και το μετανιώσαμε, πλέον ξέρουμε πως η ανοχή είναι συνενοχή, γι’ αυτό αποχωρούμε!
Ευχόμαστε από καρδιάς στον Πανναξιακό καλή συνέχεια…. Εις το επανιδείν!
Μυλωνάς Νίκος , Καλαβρός Παναγιώτης , Μάκαρης Σπύρος , Πολίτης Παναγιώτης
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα sportcyclades.gr
