“Εωθινό λοιπον. Ξενύχτι – πιώμα – γλέντι . Τι έγινε ρε παιδιά μεγαλώσαμε σε μια νύχτα;;;; Ανάμεικτα συναισθήματα: Λίγο άντρας, λίγο παράνομος, λίγο συγκινημένος, λίγο εθνικά υπερήφανος, λίγο τύφλα-όλα μαζί. Δεν ξέρω οι γονείς μας πως το σκέφτονταν αλλά σίγουρα δεν μας απέτρεπαν. Και η νύχτα είχε πάντα τις δικές της ξεχωριστές, ιδιαίτερες στιγμές απ’ αυτές που μένουν ανεξίτηλες και αφήνουν μια γλυκιά γεύση εμπειρίας. Την επόμενη μέρα στην παρέλαση ήσουν ξενύχτης αλλά είχες γίνει “άντρας”» Ποιος το λέει; Ενα από τα παιδιά της δεκαετίας του 80 που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο… Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, επιτυχημένος επιχειρηματίες σήμερα.. Τότε; Ενα παιδί που ήθελε να αγγίξει τα άστρα ακολουθώντας με τη παρέα του το δρόμο που άνοιξε το 1974 μία αλλη παρέα…
Αυτό είναι το εωθινό.. Και το οποίο επέστρεψε εδώ και τρία χρόνια…. Κι έγινε Παράδοση. Και το χεράκι τους το έβαλαν οι …γνωστοί άγνωστοι… Εωθινό, τελετή και δη μυσταγωγική με την δική της φιλοσοφία που έρχεται από το παρελθόν… Κάποιοι λένε ότι το πρωί όταν ο ήλιος αρχίσει να σηκώνεται, τελειώνει η εφηβεία και ξεπροβάλλει η νέα εποχή. Αυτή του ενήλικου. Βασικό όπλο γι αυτή τη τελετη, το τύμπανο. Εδώ και δεκαετίες είναι το το όπλο εκείνο που «οπλίζει» το χέρι στον έφηβο ώστε να κάνει το επόμενο βήμα. Το ίδιο έγινε και φέτος… Μάλιστα οι μεγαλύτεροι είναι αυτοί που βοηθούν στο πέρασμα των μικρών.. Και δίνουν κατευθυντήριες εντολές. Και η εμπειρία μοναδική… Αξέχαστη στους δώδεκα μικρούς και νεαρές που βρέθηκαν σήμερα τα ξημερώματα στο δρόμο.. Σε μία διαδρομή που ξεκίνησε από τα στενα του κάστρου και κάλυψε κάθε γωνιά της πόλης..
Ευχαριστούμε τον Πέτρο Τσακωνιάτη
