Δύο μήνες μετά την αναβολή της κανονικής ημερομηνίας διαξαγωγής της αναμέτρησης, η ώρα έφτασε – Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης θα αναμετρηθούν απόψε (21:00, CosmoteSport1HD) στο Καμπ Νόου με στόχο τη νίκη που δίνει και πρωτιά στη βαθμολογία και ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς μας εξηγεί γιατί είναι η «μητέρα των μαχών»
Υπάρχει, άραγε, φίλαθλος, στον κόσμο του ποδοσφαίρου, ο οποίος γουστάρει τη «στρογγυλή θεά», τη βρίσκει με τη φινέτσα, το πάθος, την ποιότητα των δύο «αιωνίων» της Ισπανίας και δεν εξιτάρεται στη σκέψη και μόνο ότι θα παρακολουθήσει από τις εξέδρες το… απόλυτο ντέρμπι. Έχει σημασία αν θα το δει στο επιβλητικό «Καμπ Νου» ή στο ιστορικό «Σαντιάγο Μπερναμπέου»; Ακόμη ακόμη και από τους τηλεοπτικούς δέκτες μπορεί να πάρει τη… δόση του.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Γιατί αυτό το ποδόσφαιρο συνδυάζει το πάθος, το μπρίο, το αλέγκρο που συναντάμε στη Λατινική Αμερική. Αλλά, επίσης, τον ορθολογισμό, την τακτική, το σχέδιο, καθώς αποτελούν καθοριστικά στοιχεία στην Ευρώπη. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα δεν συνιστούν μόνο το κορυφαίο, διαχρονικά, ζευγάρι στην Ισπανία. Θεωρούνται κορυφαίοι σύλλογοι όχι μόνο της Γηραιάς Ηπείρου αλλά του πλανήτη μας. Δεν υπάρχει αναμέτρηση στην οποία οι αντίπαλοι είναι αδιάφοροι για την τελική έκβαση. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος αγώνας ξεπερνάει τα στενά όρια μιας ποδοσφαιρικής αναμέτρησης, καθώς αντιμετωπίζεται ως η σύγκρουση δυο διαφορετικών κόσμων. Πόσο αλήθεια είναι το παραπάνω;
Ιστορία και καταβολές…
Σύμφωνα με την άποψη των αναλυτών, η Ρεάλ εκφράζει αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε ισπανικό εθνικισμό, ενώ η Μπαρτσελόνα τη λεγόμενη καταλανική αποσχιστική αντίληψη. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι οι Μαδριλένοι αποτελούσαν το απόλυτο στήριγμα του φρανκικού καθεστώτος, σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους οι οποίοι υπήρξαν το… άτακτο παιδί του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ωστόσο, η Ιστορία δεν συμφωνεί επακριβώς με τα παραπάνω. Αν χωρίσουμε την ποδοσφαιρική περίοδο στην Ισπανία σε δύο ενότητες, θα διαπιστώσουμε ότι την περίοδο Φράνκο (1936-1975) η Ρεάλ δεν έτυχε κάποιας ευνοϊκής μεταχείρισης. Οι «ευνοημένοι» Μαδριλένοι τα πρώτα 15 χρόνια δεν είχαν πάρει ούτε ένα πρωτάθλημα. Τον πρώτο τίτλο τους στην εποχή του δικτάτορα κατέκτησαν την περίοδο 1953-1954. Τι σόι εύνοια είναι αυτή, όταν η υποτιθέμενη ομάδα του καθεστώτος δεν ήξερε πώς είναι να αναδεικνύεται πρώτη στον τόπο της; Η δε «κυνηγημένη» αντίπαλός της το ίδιο διάστημα κατέκτησε 5 πρωταθλήματα. Στο σύνολο, βεβαίως, του φρανκισμού, η Ρεάλ συγκέντρωσε μόλις 14 πρωταθλήματα έναντι 8 της Μπαρτσελόνα. Φτωχή συγκομιδή για τα δύο πολύ μεγάλα σωματεία.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου είχαμε γεγονότα που δείχνουν την πολυπλοκότητα αυτών των ζητημάτων. Ο δημοκρατικός πρόεδρος των πρωτευουσιάνων, Ραφαέλ Σάντσεθ Γκέρα, φυλακίστηκε και βασανίστηκε από το φασιστικό καθεστώς με άλλα μέλη της διοίκησης του συλλόγου. Επίσης, ο κομμουνιστής, Αντόνιο Ορτέγα, ο οποίος διετέλεσε για πολύ λίγο πρόεδρος της ομάδας, συνελήφθη από τους φρανκιστές και πιθανολογείται ότι δολοφονήθηκε. Είπαμε ότι στα πρώτα 15 χρόνια η «Βασίλισσα» δεν είχε σταυρώσει πρωτάθλημα ούτε στο… τάβλι. Όταν όμως η μεγάλη ομάδα των Ντι Στέφανο, Πούσκας, Χέντο σάρωνε τους ευρωπαϊκούς τίτλους, κατά τη δεκαετία του ’50, η ισπανική χούντα επιχείρησε να καρπωθεί αυτές τις επιτυχίες, προκειμένου να περάσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη ένα πιο δημοκρατικό προφίλ της ισπανικής κυβέρνησης. Σήμερα η Ρεάλ συσπειρώνει κάθε λογής άτομα, όλων των αποχρώσεων. Στους οργανωμένους, θα συναντήσει κανείς ακροδεξιούς, βασιλικούς αλλά και δημοκρατικούς οπαδούς. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα τίμησε δύο φορές το δικτάτορα, ενώ κατά τη διάρκεια του καθεστώτος έκτισε τρία γήπεδα, ένα εκ των οποίων το «Καμπ Νου». Σε ό,τι αφορά τα μετάλλια στον Φράνκο, ο σύλλογος -μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον- ισχυριζόταν ότι αυτά δόθηκαν κάτω από καθεστωτική πίεση, όμως, ο πρώην πρόεδρός της, Τζουάν Λαπόρτα, δήλωσε: «Τα μετάλλια δεν ακυρώνονται, γιατί η Μπαρτσελόνα δεν εξαναγκάστηκε να τα δώσει». Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, η Καταλονία υπήρξε η περιοχή η οποία στη διάρκεια του εμφυλίου έπεσε τελευταία στα χέρια των φασιστών, καθώς συγκέντρωνε αναμφίβολα μεγάλο αριθμό αριστερών και ατόμων με δημοκρατικές καταβολές. Η λαϊκή βάση του σωματείου αποτελούνταν από τέτοιους ανθρώπους και στην ομάδα δόθηκε ένας χαρακτήρας αντιστασιακός. Η συσπείρωση γύρω από το «καμάρι της Καταλονίας» έλαβε εκρηκτική μορφή και μέσω αυτής εκφράστηκαν οι αποσχιστικές διαθέσεις ενός λαού, ο οποίος θεωρεί ότι πνίγεται κάτω από τη μέγκενη της κυβέρνησης της Μαδρίτης. Μότο του συλλόγου παραμένει το «Κάτι παραπάνω από ένα κλαμπ». Στα τελευταία γεγονότα, παρόλο που οι διοικούντες την ομάδα επιχείρησαν να τηρήσουν διακριτικές αποστάσεις από τα πολιτικά γεγονότα, οι φίλαθλοι του συλλόγου πρωτοστάτησαν στις συγκεντρώσεις, τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με τις κυβερνητικές δυνάμεις. Το ντέρμπι είχε οριστεί για τις 26 Οκτωβρίου, αλλά αναβλήθηκε γιατί η κατάσταση στη Βαρκελώνη μύριζε μπαρούτι.
Ο Ντι Στέφανο και ο… Φίγκο
Οι νεότεροι, ασφαλώς, θα θυμούνται ότι το 2000 η χώρα χωρίστηκε στα δύο εξαιτίας της μετακίνησης του Λουίς Φίγκο από τη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη. Η… υποδοχή που του έγινε στην πρώτη αναμέτρηση που ο Πορτογάλος αστέρας εμφανίστηκε στο «Καμπ Νου», με τα χρώματα της «Βασίλισσας», θα μείνει αξέχαστη. Ωστόσο, η πρώτη μεγάλη κόντρα των δύο έχει ονοματεπώνυμο. Αλφρέντο ντι Στέφανο. Σύμφωνα με την άποψη της Μπαρτσελόνα, η ομάδα τους είχε κλείσει τον παίκτη, αλλά παρενέβη ο Φράνκο και αποφάσισε να υπάρξει καθεστώς συνιδιοκτησίας. Δηλαδή ο παίκτης μία χρονιά να αγωνίζεται με τα χρώματα της Ρεάλ και την άλλη με αυτά της Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί δεν δέχτηκαν τη μεσοβέζικη λύση και ο Φράνκο, με Προεδρικό Διάταγμα, έστειλε οριστικά τον ποδοσφαιριστή στους Μαδριλένους. Η άποψη της Ρεάλ, ωστόσο, είναι τελείως διαφορετική. Ισχυρίζεται, δε, ότι η ομάδα της τα βρήκε με τον παίκτη και η Μπαρτσελόνα με το σύλλογό του στην Αργεντινή, τη Ρίβερ Πλέιτ. Το δικαστήριο αποφάσισε συνιδιοκτησία και η Μπαρτσελόνα της πούλησε το 50% των δικαιωμάτων της έναντι ενός πολύ υψηλού ποσού για την εποχή. Ούτε παρέμβαση Φράνκο ούτε κάτι άλλο μεμπτό. Μια οικονομική συμφωνία υπήρξε και στο τέλος όλοι βγήκαν ωφελημένοι.
Οι τίτλοι…
Η τροπαιοθήκη και των δύο είναι γεμάτη κούπες, διακρίσεις, μετάλλια. Ας δούμε τους τίτλους των δύο μονομάχων.
ΡΕΑΛ
Πρωταθλήματα 33
Κύπελλα 19
Τσάμπιονς Λιγκ 13
Σούπερ Καπ 10
ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ 4
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 2
Διηπειρωτικά Κύπελλα 3
Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων4
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Πρωταθλήματα 26
Κύπελλα 30
Τσάμπιονς Λιγκ 5
Σούπερ Καπ 4
ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ 5
Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων 3
Κύπελλα Κυπελλούχων 4
Κύπελλα Εκθέσεων 3
Τα ντέρμπι ανάμεσα στους δύο ονομάζονται «el clasico». Μέχρι τον Μάρτη του 2019 η Μπαρτσελόνα είχε ελαφρά υπεροχή σε νίκες, σε αγώνες πρωταθλήματος (96-95). Μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των ντέρμπι πέτυχε η Ρεάλ, το 1943, με το επιβλητικό 11-1, σε έναν αγώνα Κυπέλλου. Από την άλλη πλευρά, οι «μπλαουγκράνα» έχουν να επιδείξουν το εμφατικό 7-2, σε αγώνα πρωταθλήματος, το 1950.
Μέσι vs Ρονάλντο
Τα τελευταία χρόνια η κόντρα των δύο μεγάλων του ισπανικού αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έλαβε επικές διαστάσεις. Εμείς οι ποδοσφαιρόφιλοι ζήσαμε στιγμές απίστευτης μαγείας. Η Μπάρτσα του Πεπ Γκουαρντιόλα απέδωσε εκπληκτικό ποδόσφαιρο και σάρωσε στο διάβα της ό,τι διεκδικούσε. Κυρίως, όμως, σε ισπανικό επίπεδο εγκαθίδρυσε τη δική της… δικτατορία. Κύριος εκφραστής της καταλανικής πανδαισίας υπήρξε ο Λιονέλ Μέσι. Μπορεί την ίδια περίοδο να εμφανίστηκαν στο σύλλογο οι Ροναλντίνιο, Πουγιόλ, Ινιέστα, Τσάβι, όμως, ο Αργεντινός μάγος επισκίασε τους πάντες. Κατά πολλούς θεωρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Πρόσφατα κατέκτησε την έκτη «Χρυσή Μπάλα», αφήνοντας πίσω του τον Κριστιάνο Ρονάλντο με πέντε. Ο Πορτογάλος σούπερ σταρ υπήρξε η απάντηση των Μαδριλένων στους Καταλανούς. Οδήγησε τη Ρεάλ στην κατάκτηση 4 Τσάμπιονς Λιγκ, τα τρία συνεχόμενα. Έσπασε όλα τα ρεκόρ σκοραρίσματος, σκαρφαλώνοντας στην πρώτη θέση του θεσμού με 121 τέρματα και είναι επίσης πρώτος σκόρερ -412- (έως τον Μάρτιο του 2019) για τα γκολ που πέτυχε στα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Μαζί με τον Σέρχιο Ράμος, τον Λούκας Μόντριτς, τον Ντάνι Καρβαχάλ και τον Μαρσέλο εξέφρασαν την ευρωπαϊκή απάντηση των πρωτευουσιάνων.
Ωστόσο, πέρυσι, ο «CR7» εγκατέλειψε την ισπανική πρωτεύουσα για να ενταχθεί στο δυναμικό της «Βέκια Σινιόρα». Η κόντρα λοιπόν των δύο, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Έμεινε πλέον γλυκιά ανάμνηση αυτό το ιδιότυπο μπρα ντε φερ. Ένα διαρκές… μαστίγωμα και δύο στρατόπεδα, τα οποία ξεπέρασαν την παραδοσιακή κόντρα των δύο συλλόγων και επεκτάθηκαν στο συναγωνισμό δύο ποδοσφαιριστών: Μέσι από τη μία, Ρονάλντο από την άλλη. Ποιος από τους δύο είναι καλύτερος; Ποιος θα σπάσει περισσότερα ρεκόρ; Ποιος θα βάλει στην τροπαιοθήκη του περισσότερες ατομικές διακρίσεις; Πρώτη φορά, στα χρονικά του ποδοσφαίρου, η κόντρα δύο τέτοιων αθλητών έλαβε εξωπραγματικές διαστάσεις. Βεβαίως, έβαλαν το αποτύπωμά τους στα ντέρμπι. Ο Μέσι είναι ο πρώτος σκόρερ των «clasico» με 24 τέρματα. Ακολουθεί ο Ντι Στέφανο με 18 και τρίτος ο Ρονάλντο με 17. Ο Πορτογάλος κατέχει το ρεκόρ συνεχούς σκοραρίσματος απέναντι στην Μπαρτσελόνα, καθώς σε 6 αγώνες έχει σκοράρει 7 φορές.
Ναι, μπορεί η κόντρα των δύο να ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αλλά ποιος μπορεί να αμφιβάλλει ότι ένα ντέρμπι ανάμεσα σε Καταλανούς και Καστιγιάνους μπορεί ακόμη και τώρα να προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Και ας μη βρίσκεται στο… χορτάρι ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών. Δεν είναι μόνο γιατί οι δύο σύλλογοι διαθέτουν οπαδική βάση σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη. Δεν είναι μόνο ότι τα τηλεοπτικά δίκτυα, σε όλο τον κόσμο, περιμένουν με αγωνία την τιτανομαχία. Δεν είναι μόνο οι χορηγοί, οι οποίοι αναμένουν εναγωνίως την ώρα που θα διαφημίσουν τα προϊόντα τους. Είναι και τα δισεκατομμύρια εραστών του ποδοσφαίρου, οι οποίοι προσδοκούν να δουν τους ζογκλέρ των δύο συλλόγων να τιθασεύουν την αλανιάρα… πόρνη μπάλα και να χαρίσουν στιγμές απαράμιλλου πάθους, εκπληκτικών εμπνεύσεων και, κυρίως, ερωτικών στιγμών. Γιατί τόσο η Μπαρτσελόνα όσο και η Ρεάλ έχουν τρομερή ερωτική σχέση με την «ασπρόμαυρη θεά», τέτοια που μπορεί να εμπνεύσει ακόμη και καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές αλλά και ανθρώπους της καθημερινότητας. Ανθρώπους που για δύο ώρες θα ξεχάσουν τα βάσανά τους, τον πόνο τους, τα προβλήματά τους και θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να εκτιναχτούν από τις καρέκλες τους, μόλις οι ήρωές τους αναλάβουν δράση στο χορτάρι…
