Ο Γιάννης “Γιαν – Γιαν” Γιαννούλης, ο νέος φόργουορντ του ΑΠΑΣ τα Φανάρια αποκαλύπτεται… Μιλάει για την συζήτησή του με τον Ατσαλίνο, για τα δύο καμπ που θα γίνουν Χριστούγεννα και καλοκαίρι στη Νάξο και βέβαια αποκαλύπτει πότε θα σταματήσει το μπάσκετ…
Πολλές φορές η ζωή, παίζει παιχνίδια με τους ανθρώπους. Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, πρωταγωνιστής ο Γιάννης Γιαννούλης. Πριν από σχεδόν ένα χρόνο (28/08/2017) o έμπειρος καλαθοσφαιριστής ερχόταν στη Νάξο, παρέα με πλειάδα μεγάλων αστεριών του ελληνικού μπάσκετ και με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη για να αντιμετωπίσει την Μικτή Νάξου με σκοπό να ενισχύσουν τον “ιερό αγώνα” για τη συγκέντρωση εσόδων για τα Ειδικά Σχολεία του νησιού της Αριάδνης.
Του Ιωάννη Νοταρά (sportcyclades.gr)
Μάλιστα, στον συγκεκριμένο αγώνα είχε κλέψει τις εντυπώσεις. Όχι μόνο ήταν το πρώτο βιολί για την ομάδα του “ξανθού” πετυχαίνοντας 29 πόντους, αλλά ήταν και ανίκητος κάτω από τις δύο ρακέτες.
Η μοίρα που προαναφέραμε, τον έφερε μετά από εκείνο το ματς να επιστρέφει στο ΔΑΚ Νάξου, όχι ως “φιλοξενούμενος” αυτή τη φορά, αλλά ως “Ναξιώτης”. Η είδηση της συμφωνίας με τον ΑΠΑΣ “Τα Φανάρια” για τη νέα σεζόν και η συμμετοχή του στο πρωτάθλημα της ΕΣΚ Κυκλάδων έσκασε σαν …βόμβα μεγατόνων όχι μόνο στη Νάξο, αλλά και σε ολόκληρη την μπασκετική Ελλάδα!
Οι υγιείς φίλαθλοι του αθλήματος που μόνο χαρές έχει να επιδείξει στην χώρα μας, είδαν την κίνηση αυτή μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να μπουν οι βάσεις και μία ακόμη ομάδα από τις Κυκλάδες να επιστρέψει στις εθνικές κατηγορίες μετά από τα περάσματα του Πανναξιακού για δύο συνεχόμενες χρονιές και της ΑΕ Σαντορίνης για μία.
Στους πρωταθλητές Κυκλάδων, όμως, θα βρει κι έναν παλιό του γνώριμο από την πολύπειρη θητεία του στα παρκέ. Ο λόγος για τον Θοδωρή Μάμμο. Τόσο ο Γιαννούλης, όσο και ο Θεσσαλός τεχνικός των Απεραθιτών είχαν ανταμώσει ξανά τη σεζόν 2015-2016 σε μία αδιάφορη, ως προς την βαθμολογία, αναμέτρηση της Β’ εθνικής ανάμεσα στους Αργοναύτες Καλαμαριάς και τους Τιτάνες Παλαμά με τον πρώην σέντερ του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού να φορτώνει το αντίπαλο καλάθι με 40 πόντους και να …ταπεινώνει τον νυν πλέον προπονητή του με ήττα.
Ας αφήσουμεπίσω τοπαρελθόν και ας κοιτάξουμεπια το παρόν και πιο πολύ το μέλλον. Ο “Γιαν-Γιαν”, ο οποίος μέχρι τον περασμένο Μάιο αγωνιζόταν στην ΜΕΝΤ στην Γ’ εθνική στον όμιλο του Βορρά, ενώ τώρα είναι τεχνικός διευθυντής της ομάδας της Τούμπας, ανήκει πλέον στο έμψυχο δυναμικό του ΑΠΑΣ και αδιαμφισβήτητα πρόκειται για την μεγαλύτερη μεταγραφή σε σύλλογο στις Κυκλάδες, αφού το βιογραφικό του …μιλάει από μόνο του. Ο ίδιος 14 ημέρες μετά την επίτευξη της συμφωνίας με τον σύλλογο της ορεινής Νάξου, μίλησε στο “SportCyclades” και τον συνεργάτη μας στην Αθήνα, τον Ιωάννη Νοταρά σε μία συνέντευξη που για ακόμη μία φορά θα συζητηθεί… Ας τον απολαύσουμε λοιπόν!
-Γιάννη, με το άκουσμα της είδησης πως αποφάσισες να συνεχίσεις την καριέρα σου στο τοπικό πρωτάθλημα των Κυκλάδων, πολλοί αναρωτήθηκαν. Τι σε έκανε να πεις το “ναι” στους ανθρώπους του ΑΠΑΣ;
«Κάναμε μια ωραία συζήτηση με το μέλος της διοίκησης, τον Γιώργο τον Ατσαλίνο. Για εμένα δεν ήταν το θέμα αν θα παίξω, ή όχι. Το θέμα είναι επειδή υπάρχουν πολύ καλές βάσεις στη Νάξο με αρκετά παιδιά στις ακαδημίες του ΑΠΑΣ, ο πρωταρχικός μου στόχος που συζητήσαμε ήταν να κάνουμε κάτι καλό για μικρά παιδιά. Κι έτσι έγινε η πρότασή μου να γίνουν δύο camp, ένα τα Χριστούγεννα κι ένα καλοκαιρινό. Εννοείται πως ως παίκτης της ομάδας θα κάνω τα πάντα για εκείνη, αλλά πρωταρχικό είναι για να κάνουμε ένα camp μιας και δεν υπάρχει η δυνατότητα για κάτι τέτοιο, ή να δουν οι νεαροί αθλητές από κοντά κάποιους παίκτες».
-Τι γνωρίζεις σχετικά με το πρωτάθλημα της ΕΣΚ Κυκλάδων στο οποίο θα αγωνίζεσαι από τη νέα σεζόν και τι νομίζεις πως χρειάζεται ώστε ο νομός αυτός να έχει πλέον έναν μόνιμο εκπρόσωπο, ή και παραπάνω στις εθνικές κατηγορίες;
«Αυτή τη στιγμή αυτό που γίνεται με τα νησιά γενικά σε όλη την Ελλάδα είναι πως γίνεται πολύ μεγάλη προσπάθεια να καταφέρουν οι άνθρωποι των εκάστοτε συλλόγων να φτάσουν στη Γ’ εθνική, ή και ψηλότερα. Πρέπει να κάνουν κάποιες κινήσεις για να φτάσουν. Γιατί αν το πετύχουν αυτό έτσι μεγαλώνει περισσότερο ο αθλητισμός στο νησί. Είναι πολύ όμορφο για κάποιον αθλητή να ξέρει πως έχει να πάει στη Νάξο, στη Κω, στην Κρήτη. Κι εμείς οι αθλητές θέλουμε να πηγαίνουμε σε αυτά τα όμορφα ταξίδια».
-Τα Φανάρια με την έλευση τη δική σου, την παραμονή όλου σχεδόν του περυσινού ρόστερ και την έλευση παικτών εγνωσμένης αξίας, σίγουρα δεν πάει μόνο για το πρωτάθλημα στις Κυκλάδες, αλλά και για το βήμα παραπάνω, αυτό της ανόδου στην Γ’ εθνική. Ποιο θεωρείς πως είναι το κλειδί στην υπόθεση αυτή;
«Χρειάζονται κάποιοι παίκτες με εμπειρία και να μην έχουν άγχος. Να τα έχουν ζήσει ξανά αυτά, γιατί υπάρχουν σίγουρα κάποιοι αθλητές από τη Νάξο, ή σε άλλα νησιά γηγενείς παίκτες που δεν το έχουν ζήσει αυτό. Εκτιμώ πως αυτό έφταιγε τα προηγούμενα χρόνια και δεν μπορούσε μία ομάδα από τις Κυκλάδες να σταθεί πολλά χρόνια στις εθνικές κατηγορίες».
-Στην επίσημη ανακοίνωση της απόκτησής σου από τον ορεινό σύλλογο της Νάξου γίνεται λόγος πως επίκειται να διοργανωθούν την περίοδο των Χριστουγέννων και στα τέλη Ιουνίου, δύο μπασκετικά-αθλητικά camp για μικρούς και μεγάλους, που θα αποτελέσουν μια μεγάλη γιορτή του αθλητισμού στη Νάξο! Θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια για αυτό;
«Σε συνεργασία με τον προπονητή της ομάδας, τον Θοδωρή Μάμμο θα έρθω στο νησί με μία ομάδα καταξιωμένων προπονητών που έχουν ειδικότητα στις μικρές ηλικίες, ώστε να μπορέσουμε να τους δείξουμε κάποια βασικά και πάνω από όλα να τους εξηγήσουμε πως στο μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι. Να τους δείξουμε την ομορφιά του αθλήματος και σίγουρα να παίξουμε μαζί με τα μικρά παιδιά, όπως κάνω και με τα δικά μου. Θέλουμε να δείξουμε την αγάπη για το μπάσκετ».
-Και μία προσωπική ερώτηση. Ένας πρώην συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό και νυν συνεργάτης του Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ, ο Ντάριλ Μίντλετον σταμάτησε στα 47. Είδαμε στα φετινά μπαράζ της ανόδου, έναν γνώριμο στα ελληνικά γήπεδα, τον Παναγιώτη Παναγιωταράκο στα 44 να συνεχίζει. Εμείς πόσο θα χαιρόμαστε να βλέπουμε ακόμη στα παρκέ τον “Γιαν-Γιαν”;
«Εγώ κάθε Μάιο έλεγα σταματάω, κάθε Σεπτέμβριο και Οκτώβριο με …έτρωγαν τα ζωνάρια μου. Και τώρα θέλω να παίξω και τώρα παίζω με τους φίλους μου. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Όποτε είμαι αγχωμένος, όποτε έχω νεύρα. Για εμένα το μπάσκετ είναι ο μοναδικός τρόπος για να ξεφύγω από τα προβλήματα της καθημερινότητας».
