Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για το τμήμα μπάσκετ του Πανναξιακού ΑΟΝ έφτασε. Εξέπνευσε η προθεσμία, e mail δεν εμφανίστηκε και η διοίκηση αποφασίζει. Τι;
Στα μέσα της δεκαετίας του 90, το 1995 για την ακρίβεια ο Σριντιάν Ντραγκόγεβιτς, αποφασίζει να δείξει σε όλο τον κόσμο την …ομορφιά του εμφύλιου πολέμου στην Γιουγκοσλαβία. Και γυρίζει τη ταινία σταθμός με τον αλληγορικό τίτλο «Lepa Sela, Lepo Gore – Τα Όμορφα Χωριά, Όμορφα Καίγονται» ….Μαλακίες…. Τα «όμορφα χωριά» δεν καίγονται … όμορφα. Καίγονται άσχημα και το χειρότερο είναι ότι η μυρωδιά που αφήνουν σε στιγματίζει για μία ζωή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι για τον κινηματογράφο και τους ρομαντικούς.
Προθεσμία
Τι σχέση τώρα έχουν τα …όμορφα χωριά με τον Πανναξιακό ΑΟΝ και δη το μπάσκετ; Ενδεχομένως καμία. Η μήπως όχι. Μάλλον έχουν εάν το κοιτάξει καλύτερα κανείς και με μία πιο αλληγορική σημασία. Βλέπετε, η ομάδα μπάσκετ που σήμερα βρίσκεται τρεις νίκες πίσω από τη κορυφή (έχει κι έναν αγώνα λιγότερο) και σχεδόν έχει εξασφαλίσει τη παραμονή της στη κατηγορία, αντιμετωπίζει εδώ και 21 σχεδόν ώρες ζήτημα επιβίωσης. Στις 12 τα μεσάνυχτα της 1ης Φεβρουαρίου εξέπνευσε η προθεσμία που είχε δώσει η διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ προς κάθε ενδιαφερόμενο για να εκφράσει την επιθυμία του όσον αφορά τη στήριξη του τμήματος μπάσκετ. Η σχετική ανακοίνωση που είχε εκδοθεί στις 25 Ιανουαρίου σχετικά με την οικονομική βιωσιμότητα του τμήματος Μπάσκετ, καλούσε τους φίλους του αθλήματος και τους χορηγούς να σταθούν κοντά στην ομάδα, δηλώνοντας επίσημα την στήριξη τους μέχρι την 1-2-2016.
Όχι αρκετό
Δυστυχώς αποδείχτηκε – με βάση τουλάχιστον την ανακοίνωση της διοίκησης – ότι το τμήμα μπάσκετ δεν έχει …φίλους. Και αυτό είναι μία πολύ βαριά κουβέντα. Και το ερώτημα που άμεσα βγαίνει: «είναι αλήθεια;». Δεν μπορώ και δεν θέλω να το πιστέψω. Οι πληροφορίες μου λένε ότι έγιναν προσπάθειες και κρούσεις προς τρίτους να βοηθήσουν ή, να εξασφαλιστούν κάποια πράγματα. Αρκετοί έτρεξαν,. όμως, δεν ήταν αρκετό. Βρέθηκαν κάποια χρήματα πήραν κάποιες εγγυήσεις αλλά έως εκεί. Και αυτό είναι το παράπονό μου «Δεν ήταν αρκετά»…. Ως «μπασκετικός» και μόνο στο άκουσμα της είδησης ότι η ομάδα του Πανναξιακού θα αγωνίζονταν στην Γ’ Εθνική είχα νιώσει πιο υπερήφανος από τους παίκτες και είχα την ελπίδα ότι κάθε εβδομάδα το γήπεδο θα ήταν γεμάτο και θα συμμετείχαν όλοι σε μία γιορτή που θα σφράγιζε τα μεσημέρια της Κυριακής. Όμως, απογοητεύτηκα. Η εικόνα στο γήπεδο με προσγείωσε στη σκληρή πραγματικότητα. Κάθε εβδομάδα και λιγότεροι. Ενθερμοι υποστηρικτές μεν αλλά …λιγότερο. Για έναν παράξενο και αδιευκρίνιστο λόγο, οι άνθρωποι της Νάξου έχουν έναν ..φόβο απέναντι στα αγωνιστικά δρώμενα στο Κλειστό Γυμναστήριο. Και η μπάλα παίρνει και τους φίλους του βόλεϊ…
Χάσαμε το …Εμείς
Βλέπετε εδώ το πρόβλημα είναι κοινό και υπάρχει δυστυχώς το ζήτημα της σύγκρισης με την Σαντορίνη. Ναι… η εύκολη απάντηση είναι «οι Σαντορινιοί έχουν λεφτά. Έχουν ένα ισχυρό brand name ως νησί και είναι πολύ εύκολο κάποιος να επενδύσει εκεί». Μάλιστα. Οι αποδείξεις έρχονται κατά ριπάς: Μπρέσκα και Ταραλίδης στον Πανθηραϊκό. Βουρτζούμης στην ΑΕ Σαντορίνης, ομάδα βόλεϊ γυναικών ικανή να κοιτάξει στα μάτια ακόμη και τον αήττητο σήμερα Ολυμπιακό. Όμως, το ζητούμενο είναι οι δύσκολες απαντήσεις. Αυτές που αποτυπώνουν την αλήθεια. Και κακά τα ψέματα… Και οι Ναξιώτες χρήματα έχουν. Και δη αρκετά. Και διασυνδέσεις. Και εφοπλιστές που αγαπούν τη Νάξο. Αλλά το θέμα δεν είναι το μέγεθος του πορτοφολιού. Το ζήτημα έχει να κάνει με τον τρόπο που ο καθένας αντιλαμβάνεται τον αθλητισμό ως τρόπο προώθησης τόσο των προσωπικών του συμφερόντων όσο και του συνόλου. Και εδώ νομίζω ότι είναι η διαφορά με την γειτονική Σαντορίνη.. Το «εμείς» στη Νάξο έχει πάει περίπατο. Προσωπική μου άποψη και ο καθένας μπορεί να διαφωνήσει ελεύθερα. Στο «εμείς» πάσχουμε. Το είδαμε σε όλες τις εκλάμψεις των αθλητικών δρώμενων τα πέντε τελευταία χρόνια… Κι εάν θέλετε ένα παράδειγμα; Πέρυσι η Νάξος φιλοξένησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα Στίβου σε επίπεδο Συνθέτων αγωνισμάτων. Οι αθλητές έμειναν εντυπωσιασμένοι από το στάδιο, από τη φιλοξενία αλλά δεν υπήρχε όχι μόνο άνθρωπος στις εξέδρες αλλά ούτε ως εθελοντής. Αποτέλεσμα; Να τρέχουν αυτοί που δεν έπρεπε. Και έτσι το Πανελλήνιο πρωτάθλημα πέταξε… Και μιλάω για τον στίβο και όχι για τα τρία δημοφιλέστερα αθλήματα κατά τεκμήριο… Γιατί εκεί τα παραδείγματα είναι δυστυχώς χειρότερα.
Τι μέλλει γενέσθαι
Και το ζητούμενο πλέον είναι τι γίνεται… Ποια είναι η επόμενη ημέρα. Η διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ στην σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από περίπου δύο ώρες ήταν λίγο πολύ ξεκάθαρη «Το Διοικητικό συμβούλιο του Πανναξιακού Αθλητικού Ομίλου Νάξου, με λύπη του ενημερώνει ότι, παρά τη δημόσια έκκληση στις 25 Ιανουαρίου 2016, ΔΕΝ υπήρξε καμία επίσημη επαφή ή επίσημο ενδιαφέρον από οποιονδήποτε προς τον σύλλογό μας, για το πολύ σημαντικό θέμα της οικονομικής στήριξης του τμήματος καλαθοσφαίρισης Ανδρών του σωματείου. Το Δ.Σ. του συλλόγου θα συνεδριάσει άμεσα για να εξετάσει την διαμορφωθείσα κατάσταση». Τι μέλλει γενέσθαι; Οι φήμες πολλές… Από αυτές που ακούγονται στα …καφενεία και λειτουργούν ως αστεία έως αυτές που δεν ακούγονται, αλλά θα ανακοινωθούν το αργότερο έως αύριο το πρωί. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει επίσημη ανταπόκριση από τους «φίλους και χορηγούς» η διοίκηση κατά πάσα πιθανότητα θα πει ότι δεν μπορεί να κρατήσει στην ίδια μασχάλη δύο καρπούζια με ότι αυτό συνεπάγεται. Και θα πει κάποιος «γιατί το λέτε τώρα και όχι στην αρχή της χρονιάς» και θα πάρει την απλή απάντηση «μας υποσχέθηκαν». Ποιοι; Ας βγουν και να πουν με ονόματα και διευθύνσεις λοιπόν ποιοι υποσχέθηκαν τι και τι δεν έγινε. Και οι δύο πλευρές. Όχι μόνο η μία. Να δοθεί μία συνέντευξη Τύπου που να ξεκαθαρίζει η κατάσταση. Να αναφέρουν τι έχει γίνει έως τώρα και βέβαια να παραθέσουν στοιχεία. Γιατί οι όποιοι φίλοι του μπάσκετ πρέπει να γνωρίζουν πριν ρίξουν το ανάθεμα… Και βέβαια χρόνος υπάρχει. Ακόμη και τώρα. Αρκεί οι κουβέντες να είναι αντρίκιες και με τη μία πλευρά να κοιτάζει την άλλη στα μάτια και όχι πίσω από τα παραβάν…
Υγ. Είμαι απ΄ αυτούς που υποστηρίζω ότι ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο Πανναξιακός ΑΟΝ από αυτή την ιστορία. Και μόνο αυτός. Κάποιος μου είπε ότι δεν υπάρχει κανένας Πανναξιακός ΑΟΝ αλλά μόνο κάποιοι ρομαντικοί που απλά βάζουν τα χρήματά τους. Ίσως να έχει δίκιο. Αλλά επιμένω. Κανείς δεν θα πει ότι ο Λιανός έριξε τον Πανναξιακό ή του έδωσε τον τελευταίο ασπασμό. Όλοι θα πουν ότι ο Πανναξιακός αλλοιώνει τη μορφή του πρωταθλήματος… Και αυτό είναι βαριά κατηγορία για όσους πραγματικά αγαπούν τον αθλητισμό…
