Ο Σπύρος Μάκαρης – ο φόργουορντ του ΑΠΑΣ τα Φανάρια – μιλάει για την παλιά (Πανναξιακός ΑΟΝ) και τη νέα (ΑΠΑΣ τα Φανάρια) ομάδα του, εξηγει γιατί δεν έφυγε από τη Νάξο και μιλάει για την εποχή του Κορωνοϊού στο “νησί της Αριάδνης”
Στα 33 του χρόνια ο Σπύρος Μάκαρης αποτελεί τον άνθρωπο πάνω στον οποίο αποτυπώνεται η πολύχρονη προσπάθεια του Ναξιώτικου μπάσκετ, έχοντας αγωνιστεί σε Πανναξιακό και πλέον για τρίτη σεζόν φοράει τη φανέλα του ΑΠΑΣ Τα Φανάρια, με τον οποίο κατάφερε να φτάσει ως και την Β’ Εθνική.
Ο Σπύρος Μάκαρης αποτελεί έναν από τους στυλοβάτες του ΑΠΑΣ προς την Β’ Εθνική, και μιλώντας στο basketa.gr (σ.σ. τίτλος του άρθρου “όποιος έρχεται στη Νάξο, δεν θέλει να φύγει”) αναφέρθηκε στην πορεία της ομάδας του προς τις Εθνικές κατηγορίες, μίλησε για το πόσο μαγεύει η Νάξος όποιον την επισκεφτεί, αποκάλυψε ποια είναι η ομάδα της καρδιάς του, ενώ μίλησε για όλες τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η ομάδα του, εντός και εκτός… καραντίνας.
Πως έχει επηρεάσει εσένα αλλά και την ομάδα σου το δεύτερο lockdown;
«Είναι δύσκολο για κάθε αθλητή, αλλά και για όλες τις ομάδες οι μεγάλες διακοπές. Ειδικά όταν δε μπορείς να κανείς ούτε προπόνηση. Όταν με το καλό ξανά ξεκινήσουμε θα είναι σα να ξεκινάμε πάλι από την αρχή, όπως το καλοκαίρι. Αλλά εδώ μιλάμε για κάτι πολύ διαφορετικό, γιατί είναι δύσκολο να βγεις ακόμα και από το σπίτι σου να κανείς μια βόλτα. Είναι όλοι σε αδράνεια και αυτό είναι πολύ ενοχλητικό. Θα είναι πολύ δύσκολο όταν θα ξανά ξεκινήσουμε, εάν βέβαια γίνει αυτό.
Είσαι αισιόδοξος ότι θα ξεκινήσετε; Περίπου ποτέ το προσδιορίζεις;
«Πιστεύω οι προπονήσεις θα ξεκινήσουν με το νέο έτος. Οι αγώνες 2-3 βδομάδας μετά. Αν έρθει κ το εμβόλιο που λένε αρχές του έτους. Θα βοηθήσει σίγουρα».
Αν σου έλεγε κάποιος να περιγράψεις την κατάσταση αυτή τ στιγμή στη Νάξο (εν μέσω covid-19), τι θα του έλεγες;
«Το νησί αυτή την στιγμή έχει ηρεμία, έχουν περάσει οχτώ μέρες που έχει να εμφανιστεί κρούσμα. Άρα είμαστε καθαροί από τον ιο, αλλά έχει ερημώσει. κάθονται όλοι μέσα στα σπίτια τους. Λίγοι βέβαια βγαίνουν για το περπάτημα τους η την γυμναστική τους τις απογευματινές ώρες».
Ποιο είναι το Ναξιότικο μπάσκετ;
«Το μπάσκετ στην Νάξο είναι κάπως δύσκολο. Στις Κυκλάδες γενικά είναι δύσκολο. Τα τοπικά πρωταθλήματα είναι δύσκολα γιατί δεν υπάρχουν διασυνδέσεις με καράβια. Επίσης δύσκολο είναι και όταν μια ομάδα είναι στις εθνικές κατηγορίες. Γιατί τα έξοδα είναι παρά πολλά. Μια ομάδα στην Αθήνα έχει να κάνει δύο ταξίδια. Για παράδειγμα στον όμιλο μας, ένα στην Νάξο και ένα Κεφαλονιά. Ενώ εμείς και ο ΝΕΟΛ ταξιδεύουμε κάθε 15 μέρες. Άρα καταλαβαίνετε τη διαφορά. Σίγουρα δέκα ταξίδια παραπάνω και πολλά ευρώ, συν την ταλαιπωρία και την κούραση των καραβιών. Ειδικά όταν έχει κακό καιρό. Παρόλα αυτά, οποίος αθλητής έρχεται στο νησί μας, νομίζω ότι δεν θέλει να φύγει ξανά. Γιατί το μπάσκετ το διασκεδάζουμε. Περνάμε καλά.
Σε τι διαφέρει ο Παναξιακός από τον ΑΠΑΣ Τα Φανάρια; Δηλαδή οι δυο ομάδες που έχεις αγωνιστεί στο νησί;
«Ομάδες παρόμοιες. Με έντονο το ντόπιο στοιχείο. Ο ίδιος κορμός ανέβασε και τις δυο ομάδες. Οι διάφορες είναι δυο. Ο ΑΠΑΣ έχει συμβούλιο που ασχολείται μόνο με το μπάσκετ. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και η άλλη διαφορά, είναι ότι ο Πανναξιακός είναι η ομάδα της καρδιάς μου».
Όσον αφορά τον ΑΠΑΣ, πέρσι πανηγυρίσατε την άνοδο στην Β Εθνική το περιμένατε;
«Πέρυσι είμασταν σε έναν όμιλο που όλοι κέρδιζαν και έχαναν από τον καθένα. Με δύο νίκες ήσουν πρώτος και με δύο ήττες κινδύνευες να πέσεις κατηγορία. Στόχος μας πέρσι ήταν η σωτηρία. Αλλά βέβαια μετά την αναδιάρθρωση είμασταν σίγουροι ότι δικαιούμαστε και εμείς την άνοδο».
Φέτος η ομάδα ξεκίνησε έχοντας το 1-2 στην σειρά, πως θα το χαρακτήριζες; Είχατε σχεδιάσει κάτι τέτοιο για το ξεκίνημα;
«Και ο φετινός όμιλος είναι όμοιος με τον περσινό, ο καθένας φαίνεται μπορεί να κερδίσει τους πάντες, αλλά και να χάσει παντού. Εμείς γενικά είμαστε πολύ δυνατοί στην έδρα μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πηγαίνουμε εκτός έδρας να χάνουμε. Το αποδείξαμε στα δύο πρώτα εκτός έδρας ματς, χάσαμε δύο πόντους στην Πεντέλη, στο τέλος και παρόμοια και στην Κόρινθο. Και φέτος στόχος της ομάδας είναι η γρήγορη και σχετικά εύκολη σωτηρία. Να σώσουμε την χρόνια αυτό θέλουμε, από εκεί και έπειτα ποτέ δεν ξέρεις».
Πως θα έκρινες τις κινήσεις που έγιναν φέτος στην ομάδα σου;
«Παρόλο τις δύσκολες μέρες για τα σωματεία (λόγω κορονοϊού), καταλαβαίνετε ότι ο τουρισμός φέτος δεν ήταν όπως τα προηγούμενη χρόνια, άρα και τα μαγαζιά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τα σωμάτια όσο άλλες χρονιές. Παρόλα αυτά η διοίκηση έκανε υπέρβαση. Έφερε καλούς παίχτες. Και εκτός από καλούς σε αυτό που κάνουν, το συνδυάζει πάντα να φέρνει και καλά παιδιά. Νομίζω ότι φέτος είμαστε καλύτεροι».
Παίζεις πολλά χρόνια στην Νάξο, είχε ποτέ την ευκαιρία να παίξεις κάπου άλλου, σκέφτηκες να παίξεις κάπου άλλου;
«Η δουλειά μου είναι στο νησί. Άρα δεν το συζήτησα ποτέ να φύγω».
Πιο θα ήταν το μήνυμα αισιοδοξίας, που θα ήθελες να περάσεις σαν αθλητής;
«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στην Ελλάδα έχει βασανιστεί παρά πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά θα περάσει κ αυτό. Πρώτα από όλα να είμαστε υγιείς και αργά η γρήγορα θα επιστρέψουμε στα γήπεδα».
