Ο Δημοσθένης Αδάμης για μια ακόμη φορά έκλεψε τη παράσταση – Με καταγωγή από το Γαύριο της Άνδρου έπιασε με Polespear λαβράκι 5.1 κιλών σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ
Η Άνδρος έχει την παράδοση όσον αφορά την ναυτιλία, τώρα δείχνει ότι αποκτά και ιστορία στο υποβρύχιο ψάρεμα. Πως αλλιώς να δικαιολογήσει κανείς τις διαδοχικές διακρίσεις από τον Δημοσθένη Αδάμη, ερασιτέχνη ψαρά (μέλος του ΔΣ της Πανελληνίας Ένωσης Ερασιτεχνών Αλιέων) που τείνει να γίνει ο κορυφαίος ψαροντουφεκάς σε παγκόσμιο επίπεδο…
Με καταγωγή από το Γαύριο (και τη Ζάκυνθο) της Άνδρου, με βάση αυτά που διαβάζουμε στην ιστοσελίδα enandro.gr «είναι πρεσβευτής της μεθόδου αλιείας με το μικρότερο οικολογικό αποτύπωμα, το υποβρύχιο ψάρεμα με ελεύθερη κατάδυση. Τον περασμένο Απρίλιο, είχε σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ συναγρίδας με ψαροντουφεκο, πιάνοντας ένα ψάρι 12,7kg. Την τελευταία μέρα του 2018 (31/12) έκανε και πάλι ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ, πιάνοντας ένα λαβράκι 5,1kg αυτή τη φορά με Polespear σε θαλάσσια περιοχή βόρεια και πολύ κοντά στην Αθήνα. To polespear είναι στην ουσία ένα καμάκι, με ένα μικρό ελαστικό στο πίσω μέρος του και αποτελεί την δυσκολότερη μέθοδο σύλληψης ψαριού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλούς προστατευμένους υφάλους παγκοσμίως, το ψάρεμα με polespear είναι η μοναδική επιτρεπτή μέθοδος αλιείας! Ο Δήμος είναι ο πρώτος Έλληνας που άρχισε να ασχολείται με αυτή την μέθοδο υποβρύχιας αλιείας τα τελευταία πέντε χρόνια! Είναι μάλιστα απ’ τους λίγους που έχουν ασχοληθεί με αυτή τη μέθοδο στην Μεσόγειο, καθώς η δυσκολία σύλληψης ενός ψαριού με Polespear είναι πολλαπλάσια αυτής με ψαροντουφεκο, μόνο και μόνο λόγω της δυσκολίας χρήσης του εργαλείου αυτού.
Και περιγράφοντας την εμπειρία του μέσω του καναλιού ”Spearfishing Life” στο YouTube, σημείωσε « Ψάρευα στους 12 βαθμούς Κελσίου για πάνω από πέντε (5) ώρες. Το λαβράκι αποφάσισε επιτέλους να κάνει την εμφάνισή του μέσα από το λασπωμένο νερό στην 115η βουτιά μου. Έπρεπε να διορθώσω τον στόχο μου αμέσως και στόχευσα ακριβώς την στιγμή που το ψάρι γυρνούσε να φύγει και το χτύπησα στο πάνω μέρος της ουράς του. Συνέχιζα να κολυμπάω γύρω γύρω κρατώντας το, περιμένοντας το ψάρι να μην έχει άλλο ενέργεια. Λίγα λεπτά αργότερα, κατάφερα να το πιάσω με τα χέρια μου και μόνο τότε κατάλαβα το πραγματικό του μέγεθος».
