“Το μόνο που σκέφτομαι είναι, αν αποφασίσω να βγω στην σύνταξη- θα είναι μεγάλο πρόβλημα κατ` αρχήν- ότι δεν έχω πιει ποτέ καφέ, στο σπίτι μου. Ο πρώτος μου καφές είναι στο καράβι είτε δεμένοι είμαστε, είτε δρομολόγιο έχουμε, τι θα κάνω εγώ μετά σε ένα σπίτι που έχω ζήσει μόνο το βράδυ?…”
Ποιος το λέει; Ο cpt Γιάννης Φωστιέρης μιλάει το 2013 στην ιστοσελίδα ellinikiaktoploia.net για τον “Σκοπελίτη”, την πρώτη του επαφή με τον “θρύλο” των Μικρών Κυκλάδων και την δική του επόμενη ημέρα. Προφητική αν μη τι άλλο συνέντευξη τότε με δεδομένο ότι έντεκα χρόνια μετά και μετά από 35 και πλέον χρόνια ήρθε η ώρα της σύνταξης. Σκληρή λέξη για κάθε εργαζόμενο. Πόσο μάλλον για έναν ναυτικό που καθημερινά παλεύει με τη θάλασσα και τώρα πρέπει να ηρεμήσει…
Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου και στο τιμόνι του Express Skopelitis μετά από 35 χρόνια δεν βρίσκεται ο cpt Γιάννης Φωστιέρης αλλά ο cpt Δημήτρης Σκοπελίτης. Η ώρα της αλλαγής έφτασε. Τα μηνύματα για την αποχώρηση του cpt Φωστιέρη δεκάδες. Ολοι οι ΜικροΚυκλαδίτες εκφράζουν τα έντονα συναισθήματά τους.. Οπως η Αννούλα Γαβαλά, ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα στην Ηρακλειά που αναφέρει “Από παιδί στη γέφυρα ερχόμασταν να δούμε τον άξιο καπετάνιο μας και να του ευχηθούμε! Να είναι καλοτάξιδο πάντα το καραβάκι και να χει καπετάνιο του εσένα Φωστιεράκι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλα τα νησιά μας θέλω να πω στο Γιάννη μας, στο Γιάννη της καρδιάς μας! Στον καπετάνιο κι άνθρωπο μέσα στο Σκοπελίτη που είχε το καράβι μας σαν δεύτερο του σπίτι! Φεύγει το Φωστιεράκη μας μου είπε ο μπαμπάς μου και δάκρυα συγκίνησης τρέχουν απ την καρδιά μου! Θυμάμαι με συγκίνηση τα όσα έχεις κάνει γι αυτό και είσαι άρχοντας εσύ καπετάν Γιάννη ! Το καραβάκι ορφανό θα ναι από δω και πέρα, γιατί δεν θα σαι δίπλα του εσύ την κάθε μέρα!”
Επιστροφή όμως στην πορεία του cpt Φωστιέρη και ας διαβάσουμε πως βρέθηκε στον “Σκοπελίτη” της καρδιάς μας…
” Εγώ τελείωσα το 1981 την Σύρο, μπάρκαρα σε γκαζάδικα του Μαυρακάκη από το 1982 μέχρι το 1990. Καλά ήταν, πληρωνόμασταν καλά εκείνη την εποχή. Οι επικοινωνίες ήταν δύσκολες δεν υπήρχαν δορυφορικά και τέτοια πράγματα, μόνο ο ασύρματος. Όποτε έπιανε ο ασύρματος κοιτάζαμε να επικοινωνήσουμε όλοι μας, ο ασύρματος ήταν πίσω από την γέφυρα και ακούγαμε τα πάντα. Μου έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό, κάποια πράγματα χαρακτηριστικά. Είχαμε φύγει από τις Αζόρες για Αμερική, θέλαμε δέκα μέρες να πάμε και δέκα να γυρίσουμε. Ήταν ένας μηχανικός από το πλοίο, καλός φίλος… Του λέει η γυναίκα του ό,τι το παιδί δεν είναι καλά. Τι έχει το παιδί? Έχει σαράντα πυρετό, θα πάμε στο Παίδων να το δούνε. Ο ασύρματος πότε θα έπιανε ξανά… σε τέσσερις, σε πέντε ημέρες? Άντε τώρα, έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο και ήταν άλλα ντι άλλων να μην ξέρει τίποτα για το παιδί του, που ήταν στην Αθήνα. Έτσι και λέω τότε, άντε τώρα εγώ να παντρευτώ να είναι το παιδί μου στο Κουφονήσι….. Τότε ήταν το τηλέφωνο με το μανιατό, έπρεπε να πάω στο λιμάνι να πάρω στο κεντρικό τηλεφωνείο, να πάει η τηλεφωνήτρια να ειδοποιήσει την μάνα μου και μετά από είκοσι λεπτά να ξαναπάρω.
Λέω φαντάσου, να κάνω εγώ ένα παιδί, να είναι στο Κουφονήσι που είχε τότε έναν αγροτικό γιατρό για όλα αυτά τα νησάκια και να αρρωστήσει το παιδί μου. Να κάνω ένα με ενάμισι μήνα να πιάσω λιμάνι και να πάρω στο τηλεφωνείο, να πολεμώ να δω τι κάνει το παιδί μου και είπα τότε, οτι αν αποφασίσω να κάνω οικογένεια, νέτα. Μετά γύρισα στο Κουφονήσι κι έκανα ένα με ενάμισι χρόνο, τον ψαρά. Κάποια στιγμή πήρε ο καπτά Μήτσος ο Σκοπελίτης τηλέφωνο τον πάτερα μου, ήταν πολύ φίλοι… Ο καπτά Μήτσος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουφονήσι, το 1958 έφυγε από το Κουφονήσι, πήρε που λέτε τον πάτερα μου και του είπε ότι ο Γιάννης ο γιος του καπτά Μήτσου, δεν είχε καπετάνιο για το βαπόρι. Του λέω, άσε με ρε πατέρα μια χαρά είμαι εδώ. Μου ξανά λέει ρε συ Γιάννη έχει πρόβλημα, ήταν να πάει και Πειραιά το βαπόρι τότε, για τον παλιό Σκοπελίτη μιλάμε τώρα… Εγώ με τίποτε δεν ήθελα να πάω και γυρίζει και μου λέει, θεός συγχωρέστον. Άκου να σου πω, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας με τον καπτά Μήτσο, πήγαινε για λίγο βοήθα και μια χαρά. Πήγα για τρεις μήνες, οι τρεις μήνες έγιναν είκοσι τρία χρόνια και είμαστε ακόμα εδώ, μαζί με τον καπτά Γιάννη τον Σκοπελίτη και το ταξιδεύουμε το καραβάκι”.
Απίστευτο… Πως περνούν τα χρόνια εεεε… Πήγε για τρεις μήνες και έμεινε τελικά 34 χρόνια (!!!) Και τώρα; Οπως διαβάσαμε και πιο πάνω; “Εγώ έχω μάθει να βγαίνω έξω, να είμαι με την παρέα μου, να πάω στη Νάξο να βρω φίλους, να ανταλλάξουμε απόψεις, τι να πάω εγώ να κάνω στο σπίτι? Έχω μια πάρα πολύ καλή οικογένεια, έχω έναν γιο και μια κόρη, μια οικογένεια που θα ήθελαν πολλοί να την είχαν. Τι θα πάω να κάνω εγώ εκεί μέσα, τα παιδιά θα λείπουνε, θα είμαι εγώ και η γυναίκα μου. Έχω το βαρκάκι, έχω κι ένα καλό φουσκωτό, εντάξει θα πας μια βόλτα για ψάρεμα και μετά τι θα κάνω…”
Το σίγουρο είναι ότι όλοι θα βρουν το ρυθμό τους… Και ο cpt Δημήτρης Σκοπελίτης που καλείται να συνεχίσει το βαρύ όνομα της οικογένειας αλλά και του προκατόχου του cpt Γιάννη Φωστιέρη. Ο … θρύλος θα συνεχίσει να σκίζει τα νερά μας εδώ στις Μικρές Κυκλάδες και την Αμοργό. Οσο για τον “καπετάνιο της καρδιάς μας”, θα εκνευριστεί λίγο μέχρι να μάθει να πίνει το πρώτο καφέ στο σπίτι αλλά η οικογένεια θα τον βοηθήσει… Να είναι πάντα καλά, ευτυχισμένος και γεμάτος αγάπη για όλους μας…
Ευχαριστούμε την ellinikiaktoploia.net για την βοήθεια στη σύνταξη του άρθρου..
