Σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή σήμερα (12/11) ο σπουδαίος Απεραθίτης εικαστικός Γιώργος Πολυκράτης του Ματθαίου – Την Τρίτη (15/11) η εξόδιος ακολουθία και ταφή στην Απείρανθο
Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή σήμερα Σάββατο 12 Νοεμβρίου ένας εκ των κορυφαίων σύγχρονων εικαστικών της Ελλάδας, γεννημένος στην Απείρανθο.
Ο λόγος για τον Γιώργο Πολυκράτη με μεγάλη καριέρα και διακρίσεις στην Ιταλία, όμως οι περισσότεροι στην Απείρανθο τον γνωρίζουν ως Ιώργης τσι Μαριάς του Γλεζοιώργη… Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στην Απείρανθο το μεσημέρι της Τρίτης 15 Νοεμβρίου με τον Πολυκράτη να φεύγει από τη ζωή έχοντας συμπληρώσει τα 91 χρόνια της ζωής, του
Φέτος το καλοκαίρι, μάλιστα μετά από χρόνια βρέθηκε στ’ Απεράθου. Και ο Μανώλης Χατζηπέτρος, τον είχε συναντήσει.. Και σε ανάρτησή του στα social Media είχε αναφέρει ” “Τον συνάντησα στη Σάλα χθές με τα δυό του κοπέλια και την Κυριακή στην Παναγία του χωριού μας. Δέος και συγκίνηση για τον σπουδαίο άντρα τον γνήσιο Απεραθίτη που δεν ξέχασε ποτέ το χωριό. Η επίσκεψη του αυτή, στο χωριό, ήταν δύσκολη λόγω ηλικίας αλλά και προβλημάτων υγείας. Ομως την ήθελε πολύ και τα κοπέλια του έκαναν το χατήρι. Ελαμπε απο χαρά και καθαριότητα.
Ενας άρχοντας και καλλιτέχνης με πανελλήνια αναγνώριση ίσως και παγκόσμια που τα έργα του κοσμούν δεκάδες Απεραθίτικα σπίτια αλλά και Δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Βάλαμε χέρι να δούμε ποιος θα νικήσει και του άρεσε που νίκησε… Ιωργίτη σε ευχαριστώ για όλα όσα πρόφερες , σε ευχαριστώ πιστεύω εκ μέρους πολλών Απεραθιτών που “μεγάλωσες και ομόρφηνες” το όνομα του χωριού μας, που το στόλισες με εικόνες της καρδιάς σου. Το κάθεν καντούνι και στιαστό του είναι ζωγραφισμενο απο σένα και έχεις διαδώσει το όνομα του χωριου μας στα πέραντα της οικουμένης”.
Σήμερα στη σελίδα του στα social media, ο κος Χατζηπέτρας θα σημειώσει ” Σήμερα έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος. Ένας μεγάλος καλλιτέχνης (ζωγράφος). Ένας γνήσιος Απεραθιτης που αν κ έζησε πολλά χρόνια στην ξενητεια δεν ξέχασε το χωριό τους φίλους κ συγγενείς του. Το επισκεπτόταν συχνά κ κάθε λεπτό με τη σκέψη του Αιώνια του η μνήμη.
Από την Απείρανθο στην Φλωρεντία
Ο Γιώργος Πολυκράτης του Ματθαίου γεννήθηκε στ’ Απεράθου στα 1931 και από το 1962 ζει και εργάζεται στη Φλωρεντία. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Χωριό. Ορφάνεψε μικρός από πατέρα και μαζί με τη μάνα του, τη Μαριά του Γλεζογιώργη και τα τρία αδέλφια του μετανάστευσαν στην Αθήνα, όπου σε δυσχερέστατες οικονομικές συνθήκες, που ξεπερνούσαν κατά πολύ τα όρια της φτώχειας όπως νοούνται σήμερα, κατόρθωσαν να σπουδάσουν και οι τέσσερις. Ήταν η θέληση από σμυρίγλι που αποτελούσε όλες κι όλες τις αποσκευές τους από το Χωριό. Τις ίδιες αποσκευές κουβαλούσαν πολλά απεραθιτόπουλα της εποχής που διέπρεψαν στις επιστήμες.
Ο Σταυρής, ο μεγάλος του αδελφός δουλεύοντας ράφτης και πηγαίνοντας στο νυχτερινό γυμνάσιο έγινε φιλόλογος. Η αδελφή του Ειρήνη το ίδιο. Ο μικρότερος, Στέφανος, φιλόλογος και κατόπιν γιατρός. Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ (1956-1960) με δάσκαλο το Μ. Τόμπρο. Συνέχισε με σπουδές χαλκοχυτικής στο χυτήριο του Β. Bearzi στη Φλωρεντία (1962-1964). Πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στη Φλωρεντία, ενώ στο Fabriano εξοικειώθηκε με την τεχνική της νωπογραφίας κοντά στο F. Lorandi.
Τα γλυπτά του, σε γύψο, πηλό, κερί, χαλκό και ξύλο, έχουν ως κύριο θέμα την ανθρώπινη μορφή, η οποία εμφανίζεται σε συνθέσεις ή αποσπασματικά. Από το ρεαλισμό των πρώτων γλυπτικών του δημιουργιών θα περάσει σε έργα με αφαιρετικά και γενικευτικά στοιχεία, στα οποία, ωστόσο, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει φυσικές φόρμες. Παράλληλα, το έργο του παρουσιάζει επιρροές από την αρχαϊκή γλυπτική και τον εξπρεσιονισμό.
Η θεματογραφία των ζωγραφικών του έργων περιλαμβάνει προσωπογραφικές συνθέσεις, βουκολικά τοπία, αρχαία ερείπια, περιστέρια, μουσικά όργανα και συνδυασμούς αυτών των θεμάτων. Ένα θέμα που επανέρχεται συχνά και σχετίζεται με εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας είναι η μητρότητα. Η ζωγραφική του διακρίνεται για το αδρό σχέδιο, την περιορισμένη χρωματική κλίμακα, τις λιτές διατυπώσεις και την αφαιρετική διάθεση.
Συχνά απουσιάζουν από τις ανθρώπινες μορφές τα ατομικά χαρακτηριστικά, ενώ οι μορφές είναι σκληρές, ακίνητες, αυστηρές και συχνά διαβρωμένες, σαν να πρόκειται για αρχαιολογικά ευρήματα. Επιδράσεις υφολογικές από τα κυκλαδίτικα ειδώλια συνδυάζονται, με φαντασία, με εξπρεσιονιστικά παραμορφωμένες φόρμες, κυβιστικές και κονστρουκτιβιστικές αξίες. Τα θέματα του αποδίδονται με λίγες, αλλά τονισμένες γραμμές, με αποτέλεσμα να εξασφαλίζεται μια αυστηρή δόμηση της ζωγραφικής επιφάνειας. Επηρεασμένος από τη θητεία του ως γλύπτης, αξιοποιεί και στη ζωγραφική τις πλαστικές αξίες του φωτός και της σκιάς.
Πήρε μέρος σε πάμπολλες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε χώρες της Ευρώπης. Βραβεύτηκε επανειλημμένα και μεταξύ άλλων από την Ιταλική Ακαδημία. Το έργο του συχνά τιμήθηκε με βραβεία και διακρίσεις στην Ιταλία, την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Έλαβε μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς, εθνικές και διεθνείς εκθέσεις με ζωγραφική και γλυπτική και εξέθεσε στα πιο σημαντικά κέντρα τέχνης στην Ιταλία.
Η πρώτη του ατομική έκθεση ήταν το 1964 στη Φλωρεντία. Ακολούθησαν ακόμη 43 σε ευρωπαϊκές πόλεις. Το 1971 παίρνει μέρος στην 20η διεθνή Biennale της Φλωρεντίας με έργα ζωγραφικής και γλυπτικής μεγάλων διαστάσεων. Το 1978 η Accademia Italia του απονέμει χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στον ιταλικό χώρο.Το 1989 συμμετέχει στο διαγωνισμό της C.N.A. (Εθνική Συνομοσπονδία Χειροτεχνίας στην Ιταλία) σε συνεργασία με το δήμο του Prato, όπου τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ήτοι χρυσό μετάλλιο και διοργάνωση έκθεσης με έξοδα του δήμου στο Palazzo Pretorio.
Το 1992 ο δήμος Fabriano, στο πλαίσιο διεθνούς “stage”, του αναθέτει τη δημιουργία νωπογραφίας διαστάσεων 3,5 επί 7 μέτρων που έκτοτε κοσμεί την κεντρική είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης.
Το 2000 ο πολιτιστικός οργανισμός του δήμου Αθηναίων αφιερώνει στον έλληνα καλλιτέχνη της διασποράς ατομική έκθεση ζωγραφικής με τίτλο: «Μορφή και μεταμόρφωση».
Εργα του βρίσκονται στο μουσείο Modigliani, στην πινακοθήκη της Καθολικής Μητρόπολης στη Νάξο και στους δήμους Φλωρεντίας, Farbiano, Αθηναίων και Δρυμαλίας Νάξου, καθώς σε πολλές ευρωπαϊκές γκαλερί και ιδιωτικές συλλογές.
Για την καλλιτεχνική προσφορά του έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις στην Ιταλία (Α’ βραβείο «Pierro della Francesco», Arezzo, 1964 Χρυσό Μετάλλιο της Aεademia Italia, 1978 Α’ βραβείο «C.N.A.-Comune di Prato», Prato, 1988 κ.ά.). Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.
Με πληροφορίες και από τη σελίδα Lefakis.gr
