Για πρώτη φορά, Έλληνας καθηγητής-μουσικοσυνθέτης, ο Παναγιώτης Λιαρόπουλος από την Βοστόνη – συλλέγει και δημιουργεί Κυκλαδική μουσική – Λιαρόπουλος ” Δεν περίμενα οι άνθρωποι στα μέρη αυτά να είναι τόσο ανοιχτοί — αφιέρωσαν ώρες από τον προσωπικό τους χρόνο σε εμένα, δίνοντάς μου προσωπικές φωτογραφίες, κασέτες, και άλλο υλικό σχετικό με την μουσική.
Έλληνας καθηγητής συγκεντρώνει και δημιουργεί ένα τεράστιο σε όγκο αλλά και ιστορικής σημασίας διαδικτυακό αρχείο Κυκλαδικής μουσικής, παρουσιάζοντας πρωτοεμφανιζόμενη μελέτη από κομμάτια και μουσικές που είναι γνωστές σ αυτά τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά.
Ο Παναγιώτης Λιαρόπουλος μέσα σ αυτήν την επαναστατική ακαδημαϊκή μελέτη αγκαλιασμένη με όλες τις φωνητικές και ορχηστρικές μουσικές που παίχτηκαν στα νησιά των Κυκλάδων όπως την Αμοργό, Σχοινούσα, Δονούσα, Ικαρία, Κουφονήσια και Κέρος, που βρίσκεται στο Αιγαίο, νοτιότερα της χώρας, θα παρουσιάσει την επιδραστική συλλογή του με όλο το οπτικο- ακουστικό υλικό. Καρπός επιμελούς εργασίας.
Ο Παναγιώτης Λιαρόπουλος, 52 ετών, γεννημένος στην Αθήνα, προσφάτως έγινε μέλος διδακτικού προσωπικού στο τμήμα μουσικής σύνθεσης Berklee College of Music της Βοστώνης. Ο καθηγητής το 2018 βραβεύτηκε από το ίδρυμα Fulbright.
Γεννημένος στην Ελλάδα, ο Λιαρόπουλος είναι επίσης ιδρυτής και επικεφαλής της φιλαρμονικής μπάντας στην Ελλάδα, μιας μουσικής ομάδας της Βοστώνης που παρουσιάζει διάφορα είδη ελληνικής μουσικής.
Αυτός ο εξαίρετος δημιουργός-ερευνητής είναι ο μοναδικός πρωτοπόρος στην μελέτη αυτών των νησιώτικων ακουσμάτων. Έχει αυτοσχεδιάσει σχεδόν τα περισσότερα από τα ανεκτίμητα κομμάτια αυτής της αλυσίδας των ελληνικών νησιών — κάποιες φορές αναφέρονται ως «Μικρές Κυκλάδες». Έχει εργαστεί από το 2018 με σκοπό να συνθέσει, εκτός των άλλων, 500 εκπληκτικά τραγούδια τα οποία έχουν γίνει μέρος της καθημερινής κυκλαδίτικής ζωής από τα μέσα του 1800.
Αυτός ο όγκος 54 ωρών μουσικής έχει αποθηκευτεί σε 62 CDs. Μέσα σ αυτά εμπεριέχονται 600 φωτογραφίες με δραστηριότητες που σχετίζονται με τα μουσικά δρώμενα των νησιών από το 1910. Επίσης η το υλικό από βίντεο διάρκειας 20 ωρών, εστιάζει σε μουσικές που παρουσιάζονται από το 1980.
Ο κ. Λιαρόπουλος επισημαίνει πως τα τραγούδια που έχει συλλέξει αποτελούν ένα ιστορικό παράθυρο με τις ζωή των ντόπιων. Και συνεχίζει «τα τραγούδια καταγράφουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τις λύπες και τις χαρές. Καταγράφουν τις στιγμές που ψαρεύουν οι ντόπιοι, άλλα κρύβουν τον πόνο της μετανάστευσης, άλλα απευθύνονται στους ναυτικούς αλλά και σ εκείνους που ασχολούνται με το κυνήγι. Ακόμη και πειρατικά (παράνομα) τραγούδια έχουν γίνει μέρος της συλλογής αυτής». Και συνεχίζει: «Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο σ’ αυτήν την έρευνα είναι… οι στίχοι. Υπάρχουν 500 τραγούδια που έχω συλλέξει έως τώρα και πιθανών να υπάρχουν πολλά περισσότερα. Και μέχρι τώρα έχω, επίσης συλλέξει 10.000 τραγούδια δύο στροφών»
Δεν προκαλεί έκπληξη πως ο μουσικοσυνθέτης έχει παρατηρήσει την αλληλεπίδραση των πολιτισμών που επηρέασαν την μουσική η οποία αναπτύχθηκε στα νησιά. «Όλα τα άλλα νησιά στο Αιγαίο, την ενδοχώρα, ακόμη και η Κωνσταντινούπολη και τα παράλια της Μικράς Ασίας φαίνεται να έχουν επιδράσει καταλυτικά τον πολιτισμό αυτών των νησιών» μας λέει ο καθηγητής Λιαρόπουλος.
Ο καθηγητής επίσης φανερώνει πως οι κοινές επιδράσεις που έχουν βρεθεί στα τραγούδια έφτασαν στα νησιά μέσω θαλάσσης. Αυτά τα μέρη έχουν κατοικηθεί εδώ και 9.000 χρόνια πριν και υπάρχει παράδοση στην εργασία και στο εμπόριο μέσω αυτής.
«Υπάρχουν ιστορίες ατόμων που ταξίδευαν από το νησί της Αμοργού στην Μ. Ασία, όπως και στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα και η επιστροφή όλων αυτών από αυτά τα μέρη αλλά και από τριγύρω έφερε μουσικές και πολιτισμικές επιρροές», μας εξηγεί. «Είναι μια πολιτισμική αλληλεπίδραση που συμβαίνει εδώ και αιώνες, μέχρι και σήμερα», προσθέτει ο κ. Λιαρόπουλος.
Ανάμεσα στα ευρήματα του καθηγητή υπάρχει και η αναφορά πως η κυκλαδίτικη μουσική δεν έχει αφήσει τα σημάδια της μονάχα στο κάθε νησί που της ανήκει αλλά και σε διαφορετικά χωριά άλλων νήσων.
«Ολόκληρο το Αιγαίο μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο που η μουσική γίνεται— το ρεπερτόριο της. Αλλά το κάθε μέρος —όχι μόνο κάθε νησί αλλά ακόμη και χωριά/κοινότητες αυτών των νησιών— έχει τον δικό της ιδιαίτερο, με μικροδιαφορές πάντα τρόπο, που το λειτουργεί».
«Γενικώς, τα νησιά μοιράζονται τις ίδιες αξίες και αρχές, αλλά ο τρόπος που το κάνουν αυτό, οι στυλιστικές λεπτομέρειες, φαίνονται να είναι ιδιαίτερες όχι μόνο από νησί σε νησί, αλλά ακόμη και στο κάθε ένα απ αυτά ξεχωριστά», μας εξηγεί.
Ο κ. Λιαρόπουλος επισημαίνει πως εξεπλάγη ευχάριστα από το καλωσόρισμα και την αποδοχή των ντόπιων όπως επίσης και το ενδιαφέρον που έδειξαν για την διατήρηση της μουσικής κληρονομιάς.
«Δεν περίμενα οι άνθρωποι στα μέρη αυτά να είναι τόσο ανοιχτοί — αφιέρωσαν ώρες από τον προσωπικό τους χρόνο σε εμένα, δίνοντάς μου προσωπικές φωτογραφίες, κασέτες, και άλλο υλικό σχετικό με την μουσική. Θεωρώ πως έπαιξε ρόλο το γεγονός πως καλλιέργησα προσωπικές σχέσεις με πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους. Και ειδικά με τους μουσικούς που μέσα σ αυτά τα χρόνια, με εμπιστεύτηκαν».
«Ακόμη περισσότερο εξεπλάγη με το γεγονός πως ήταν ανοιχτοί. Μοιράστηκαν προσωπικές τους ιστορίες μαζί μου. Ιστορίες των πατέρων και παππούδων τους, των μητέρων και παιδιών τους», μας λέει.
Ο Λιαρόπουλος χρειάζεται ακόμη δύο χρόνια για να συντάξει, ψηφιοποιήσει και οργανώσει το υλικό αυτής της τεράστιας συλλογής, αλλά θα αφού ολοκληρωθεί να είναι διαθέσιμη online παγκοσμίως. Αναμφισβήτητα θα αποτελέσει ορόσημο στην μελέτη της παραδοσιακής μουσικής και εθνογραφίας σε όλο τον κόσμο.
Απόδοση από την ιστοσελίδα GreekReporter.com
