H αποκατάσταση της αλήθειας για τον Μένιο Φουρθιώτη και τη στάση του Γιάννη Βρούτση ως υπουργού Εργασίας – Και δύο ερωτήματα που θέτει ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς προς την Κυβέρνηση
Ποιος είπε ότι ένας άνθρωπος του λόγου (σ.σ. με την έννοια του αρθρογράφου) δεν μπορεί να κάνει ρεπορτάζ όταν χρειάζεται; Στο χθεσινό μου κείμενο έγραψα, μεταξύ άλλων, το παρακάτω:
Μένιος Φουρθιώτης (3): Όπως αποκαλύφθηκε, ο συγκεκριμένος κύριος έπαιρνε 60.000 ευρώ το μήνα, επί ένα τετράμηνο, για υπηρεσίες που πρόσφερε στο υπουργείο Εργασίας. Το όλο ποσό στοίχισε σε μας την αφόρητη λαϊκάτζα 240.000 ευρώ. Τώρα, τι υπηρεσίες πρόσφερε, θα σας γελάσω. Πάντως, για να το σοβαρέψουμε, προσωπικά αποδέχομαι την άποψη των πολλών ότι για να έχει τέτοια αβάντα ο κύριος με τηλεθέαση 0,001%, μάλλον από κάπου κρατάει υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης. Αλλιώς, δεν εξηγείται τόση πρεμούρα να ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Δεκτή, ασφαλώς, κάθε άλλη ερμηνεία. Αν δεήσουν οι αρμόδιοι και μας εξηγήσουν, έχει καλώς. Περιμένουμε με αγωνία τις απαντήσεις. Αν υπάρξουν, βεβαίως-βεβαίως…
Φίλος της στήλης μού έστειλε δημοσιεύματα («Εφημερίδα των Συντακτών», Newsbreak), στα οποία αποδεικνύεται ότι ο κύριος Μένιος δεν πρόλαβε να βάλει χέρι στο χρήμα του κράτους. Ο τότε υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, ανακάλυψε την επιχείρηση εξαπάτησης, καθώς ο συγκεκριμένος κύριος είχε προσκομίσει ανακριβή στοιχεία, έκανε έρευνα και απέτρεψε να χαθεί δημόσιο χρήμα. Μάλιστα, ο κύριος Μένιος τον απείλησε, στο υπουργικό γραφείο, λέγοντάς του ότι «οι μέρες σου στο υπουργείο είναι μετρημένες». Στοιχειώδεις κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας επιβάλλουν να αποκαταστήσω την αλήθεια, καθώς δεν γνώριζα τη συνέχεια της υπόθεσης.
Και αν θέλω να είμαι έντιμος και όχι εμπαθής απέναντι στον τέως υπουργό, οφείλω μια συγγνώμη. Δεν ανέφερα το όνομά του, ωστόσο, έπρεπε να γνωρίζω την εξέλιξη του πράγματος. Και βεβαίως θεωρώ αναγκαίο εκτός από τη συγγνώμη να επαινέσω τον άνθρωπο, γιατί έπραξε το αυτονόητο: υπερασπίστηκε, δηλαδή, με τον καλύτερο τρόπο, τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων. Ωστόσο, προκύπτουν δύο ερωτήματα, τα οποία δεν αφορούν μόνο τον κύριο Βρούτση αλλά, κυρίως, την κυβέρνηση και εν γένει τη θεσμική λειτουργία του κράτους.
Πρώτο ερώτημα: Από πού αντλούσε τη βεβαιότητα ο Μένιος Φουρθιώτης ότι οι μέρες του συγκεκριμένου υπουργού στο υπουργείο Εργασίας ήταν μετρημένες; Είχε πληροφόρηση εκ των έσω ή απλώς προέβη σε εκτίμηση η οποία επαληθεύτηκε;
Δεύτερο ερώτημα: Εφόσον επιχειρήθηκε από την πλευρά του κυρίου Μένιου, δολίως, να αποσπαστούν χρήματα, με στοιχεία που δεν άπτονται της πραγματικότητας, ο κύριος υπουργός θα είχε ενδιαφέρον να μας πει αν κατέφυγε στον εισαγγελέα, προκειμένου αυτή η απάτη να πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Αν δεν το έπραξε, μπορεί να μας εξηγήσει τους λόγους; Αν όντως το έκανε, υπάρχει κάποιος από το αρμόδιο υπουργείο Δικαιοσύνης να μας ενημερώσει τι απέγινε η υπόθεση;
Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τα δημοσιογραφικά κόλπα, δηλαδή να περιμένω μία εβδομάδα, να έχουν δημιουργηθεί εντυπώσεις εις βάρος κάποιου ανθρώπου και στο σαββατιάτικο κείμενό μου να έγραφα τα παραπάνω. Θεώρησα έντιμο η αποκατάσταση να γίνει άμεσα. Μπορεί με τον τέως υπουργός να διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως, αλλά επιβάλλεται να αποδίδω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, αλλιώς θα είμαι όμοιος με όλους αυτούς τους «συναδέλφους», στους οποίους ασκώ κριτική για το βίο και την πολιτεία τους.
Να ξέρετε ότι η έντιμη δημοσιογραφία, δηλαδή η κανονική δημοσιογραφία, δεν έχει λόγο να μην αποκαθιστά ενδεχόμενες αδικίες εις βάρος προσώπων. Όταν δεν υπηρετείς συμφέροντα, όταν δεν εκτελείς συμβόλαια εξόντωσης ανθρώπων με τους οποίους διαφωνείς, τότε μπορείς να κοιτάς στον καθρέφτη τον εαυτό σου και να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Και σας βεβαιώ ότι είμαι στην ευχάριστη θέση να κάνω και τα δύο, χωρίς φόβο και πάθος…
