Η πρόταση που καταθέτει ο Διευθυντής του Γενικού Λυκείου Νάξου, Ματθαίος Χατζηπέτρος σύμφωνα με την οποία να προσταθεί το όνομα του Μανώλη Γλέζου στο ΓΕΛ Νάξου – Ποιος έκανε για πρώτη φορά τη σχετική πρόταση – Πότε θα συζητηθεί η σχετική πρόταση και τι αναφέρει στη σχετική πρόταση ο Λυκειάρχης του σχολείου
10η Μαϊου… Ημέρα της Μητέρας αλλά και ημέρα μνήμης για τους ανθρώπους της Νάξου… Πριν από 76 χρόνια, ένα κρύο πρωινό, ο αδελφός του Μανώλη Γλέζου, ο 19χρονος τότε φοιτητής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, έπεφτε από τα βόλια των Γερμανών κατακτητών μαζί με άλλους 91 πατριώτες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής…. Για “τον Ελληνικό λαό” όπως είχε αναφέρει μέσω μηνύματος που έγραψε στην φόδρα του σκούφου του, πετώντας τον έξω από το γερμανικό καμιόνι, όταν τον μετέφερε από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου στον τόπο της θυσίας.
10η Μαϊου και ο Λυκειάρχης Νάξου, ο κος Ματθαίος Χατζηπέτρος προχωρεί σε μία κίνηση που σίγουρα φέρνει όμορφες σκέψεις σε όλους μας.. “Αντί μνημόσυνου λοιπόν σήμερα και αποτίνοντάς τους τον ελάχιστο φόρο τιμής (σ.σ συμπληρώνονται 40 ημέρες από τον θάνατο του Μανώλη Γλέζου), επαναφέρω μια πρόταση που έρχεται από το παρελθόν, το 2006, από τον συμπατριώτη μας εκπαιδευτικό, συγγραφέα, πρώην Βουλευτή και Υφυπουργό Παιδείας, τον κ. Νίκο Λεβογιάννη: Την προσθήκη στον τίτλο του ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ της επωνυμίας «ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ».
Τι είχε αναφέρει ο κος Νίκος Λεβογιάννης στην πρότασή του (Μηνιαίο Περιοδικό Τ ΑΠΕΡΑΘΟΥ, Νοέμβριος 2006):
«Θέλω να καταθέσω μια πρόταση που έχει σχέση με τον Αγωνιστή Μανώλη Γλέζο, αλλά δεν τον αφορά. Αφορά όμως όλους εμάς που χρέος έχουμε ιερό να κάνουμε πράξη την αγωνιώδη έκκλησή του “να μη σβήσουν τα καντήλια της μνήμης”… Και αυτό το χρέος το οφείλουμε στις γενιές των Ελλήνων που έρχονται, ώστε να έχουν φωτεινά πρότυπα στους δύσκολους καιρούς του σήμερα και του αύριο.
Ο Μανώλης Γλέζος είναι φάρος που φωτίζει τις γενιές που έρχονται σε όλο τον κόσμο. Χρέος ιδιαίτερα δικό μας, εδώ στο νησί που τον γέννησε, είναι αυτόν τον μοναδικό στον κόσμο φάρο, να τον κρατήσουμε αναμμένο και λαμπερό για πάντα.
Ο Γλέζος δεν είναι μόνο ο αγωνιστής που γνωρίζουμε. Ο Γλέζος είναι κι ένας σπουδαίος δάσκαλος, δάσκαλος μέσα από τη μαρτυρική πορεία του στα μονοπάτια του χρέους και του αγώνα, δάσκαλος στις φυλακές και τις εξορίες. Κι εκεί, όχι μόνο των πολιτικών κρατουμένων αλλά και των ποινικών, δάσκαλος τις τελευταίες δεκαετίες με τις εκατοντάδες (πάνω από 600) ομιλίες του στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια όλης της Ελλάδας, δάσκαλος με τους αγώνες του για να ιδρυθούν δεκάδες βιβλιοθήκες στα νησιά του Αιγαίου και Γυμνάσια σε όλα τα μικρονήσια, δάσκαλος με το σπουδαίο επιστημονικό και συγγραφικό του έργο.
Ως μικρή συμβολή στην έκκληση του Γλέζου “να μη σβήσουν τα καντήλια της μνήμης”, προτείνω στους φορείς του νησιού μας, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Εκπαιδευτική Κοινότητα, στο Συλλογικό Κίνημα:
1. Να δοθεί το όνομα του Γλέζου στο Λύκειο Νάξου. Η νομοθεσία προβλέπει τέτοια διαδικασία και σε πολλά σχολεία της Ελλάδας έχουν δοθεί τα ονόματα σπουδαίων ανθρώπων, αγωνιστών, επιστημόνων, ποιητών, κλπ.
2. Να καθιερωθούν ετήσια βραβεία που θα φέρουν το όνομα του Γλέζου, τα οποία θα χορηγούνται σε νέους για την ιδιαίτερη κοινωνική, οικολογική και πολιτιστική τους δράση στη Νάξο.»
Τι αναφέρει ο κος Χατζηπέτρος στην ανοιχτή επιστολή του με τίτλο «ΗΓΓΙΚΕΝ Η ΩΡΑ, Ω Ν-ΑΞΙΟΙ…»
Γιατί ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι ΜΟΝΟ εκείνος που:
«Επάνω στην Ακρόπολη ανέβηκε με θάρρος
Και ξέσκισε ό,τι φύλαγε ο Γερμανός φαντάρος»
…………………………………………………………………………
«Πρώτος στους σκλάβους έδωσε της Λευτεριάς τα φώτα
τότε που προσκυνούσανε του ναζισμού την μπότα»…,
γράφοντας Χρυσές σελίδες Δόξας στη νεώτερη ελληνική Ιστορία. Είναι ο σεμνός και ανιδιοτελής αγωνιστής, ο ενεργός πολίτης, ο άδολος πολιτικός, ο δημοσιογράφος, ο διανοούμενος, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο ερευνητής, ο γλωσσολόγος, ο γεωλόγος, ο περιβαλλοντολόγος, ο Παιδαγωγός, ο Δάσκαλος της ζωής, ο «αιώνιος έφηβος», ο βραβευμένος με πάμπολλα εγχώρια και διεθνή βραβεία. Είναι ο αδιάκοπος μαχητής των πιο ευγενών ιδανικών, που έζησε μια ζωή λιτή και χωρίς έπαρση, παρ όλο ότι το όνομα και η φήμη του έφτανε ως τα πέρατα της γης. Είναι εκείνος, τον οποίο έχουν ανακηρύξει επίτιμο Δημότη τους 38 Δήμοι της Ελλάδας, τον έχουν τιμήσει αναγορεύοντάς τον σε Επίτιμο Διδάκτορα, όλα σχεδόν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, όπως:
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Φιλοσοφική Σχολή-Τμήμα Φιλολογίας-τομέας γλωσσολογίας, 2008), το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών, 2003), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Φυσικομαθηματική Σχολή, 2001), το Πανεπιστήμιο Πατρών (Φυσικομαθηματική Σχολή-Τμήμα Γεωλογίας, 1996), το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, 2017) και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, 2018).
Είναι αυτός που ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας του απένειμε την ύψιστη τιμή, το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα, το 1997. Εκείνος που η Ακαδημία Αθηνών, το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας, του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιό της, για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη, το 2006. Αυτός που η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ύστερα από πρόταση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου μετά αστέρος, που αποτελεί την ανώτατη τιμητική διάκριση της Εκκλησίας, σε πανηγυρική εκδήλωση στο Συνοδικό Μέγαρο, το 2006. Εκείνος που ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων τον τίμησε με το Χρυσό Μετάλλιο, το 2008. Επίσης τιμήθηκε από την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2011. Από την διοίκηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ), που τον απεικόνισε σε Γραμματόσημο μαζί με άλλες 4 αντιστασιακές προσωπικότητες, στην επέτειο των 75 χρόνων από την ίδρυση του ΕΑΜ, το 2016, ενώ από το 1959 είχε απεικονιστεί σε γραμματόσημο της Σοβιετικής Ένωσης, ως ο Ήρωας του ελληνικού λαού κατά του φασισμού. Ο Δήμος Γαλατσίου το 2016, σε μια μεγάλη τιμητική εκδήλωση, μετονόμασε τη μεγαλύτερη πλατεία του σε «Πλατεία Μανώλη Γλέζου-Ελευθερίας». Το 2018 στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παρουσιάστηκε η ταινία-ντοκιμαντέρ με τίτλο: Ο τελευταίος Παρτιζάνος, αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του.
Ο Μανώλης Γλέζος έχει συγγράψει 17 βιβλία ποικίλου περιεχομένου και ποιητικές συλλογές και είχε ετοιμάσει προς έκδοση πολύ περισσότερα, που θα πάρουν σύντομα το δρόμο προς το τυπογραφείο από τους οικείους του. Είχε δημιουργήσει δεκάδες βιβλιοθήκες ανά την Ελλάδα και ιδιαίτερα στα μικρά νησιά των Κυκλάδων και του Αιγαίου. Επίσης τις τελευταίες δεκαετίες, είχε οργώσει κυριολεκτικά τα σχολεία της χώρας- πηγαίνοντας όπου τον καλούσαν- και δίνοντας εκατοντάδες διαλέξεις και ομιλίες, ερχόμενος σε άμεση επαφή με εκπαιδευτικούς και μαθητές, όχι για να διδάξει, όπως έλεγε, αλλά για να διδαχθεί εκείνος από τη νέα γενιά, από την οποία αντλούσε δύναμη και κουράγιο. (Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι και ο ίδιος ήταν δασκαλοπαίδι από τη μάνα του, την Ανδρομάχη Ναυπλιώτη)…
Με βάση λοιπόν την Υπουργική Απόφαση 20521/Γ1/25-02-2008/ΥΠΕΠΘ και το Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 (ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ) με τα οποία: «Στο πλαίσιο της ανάπτυξης πολιτισμικής συνείδησης και ιστορικής γνώσης των μαθητών και στην προσπάθεια ποιοτικής πολιτιστικής αναβάθμισης της λειτουργίας του σχολείου, καθιερώνεται η προσθήκη προσωνυμίας … η οποία θα είναι δηλωτική της ιστορικής και πολιτιστικής παράδοσης της περιοχής ή του τόπου γενικότερα και θα αναφέρεται σε ονόματα ευεργετών, προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών, ατόμων της ιστορικής και θρησκευτικής ζωής του τόπου και γενικότερα προσώπων που πρόσφεραν αναγνωρισμένες και αξιόλογες υπηρεσίες στον τόπο και το έθνος και αποτελούν πρότυπα …».
Θεωρώ πλέον ότι έφθασε η ώρα, το νησί που τον γέννησε και τον γαλούχησε, που πάντα το είχε ως προμετωπίδα της σκέψης, του λόγου και των συναισθημάτων του στις δύσκολες στιγμές, αλλά και στις ύψιστες τιμές της πολυκύμαντης ζωής του, να του αποδώσει τον ελάχιστο φόρο τιμής που του οφείλει και να μείνει αιώνιο σύμβολο και πρότυπο για τη νέα γενιά του τόπου μας στους αγώνες για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τα Κοινωνικά και Ατομικά Δικαιώματα, αλλά και για τη Μόρφωση, τη Γνώση, το Ήθος, την Ανιδιοτέλεια, τη Μετριοφροσύνη, την Προσφορά προς το συνάνθρωπο, την Πατρίδα και το Λαό της:
Να δώσει στη μεγαλύτερη σχολική μονάδα του νησιού του (και μια από τις μεγαλύτερες των Κυκλάδων και του Αιγαίου), στο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΑΞΟΥ την προσωνυμία «ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ». (Ας σημειωθεί ότι στη Βουδαπέστη -πρωτεύουσα της Ουγγαρίας- από το 1995 λειτουργεί 12τάξιο Ελληνικό Σχολείο που φέρει το όνομά του !…) Τώρα μπορούμε έστω και με σημαντική καθυστέρηση, να ικανοποιήσουμε τον πόθο του ανώνυμου Νάξιου ποιητή, που σε δίσεκτα έτη τραγουδούσε με καημό:
«Να μπόρου να εκδηλωθώ και την εκτίμησή μου
να δείξω σ έναν ήρωα πού βγαλε το νησί μου…»
Καταλήγοντας, σας ανακοινώνω την πρόσκληση για σύγκληση του Σχολικού Συμβουλίου του Γενικού Λυκείου Νάξου για την 29η Μαΐου 2020, ημέρα Παρασκευή και ώρα 2 το μεσημέρι στο χώρο του Σχολείου – παραμονή της 79ης επετείου της υποστολής της σβάστικας από την Ακρόπολη (τον ιερό βράχο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας) – προκειμένου να συζητήσουμε και να ληφθεί απόφαση επί της συγκεκριμένης πρότασης, της προσθήκης δηλαδή στον τίτλο: Γενικό Λύκειο Νάξου, της προσωνυμίας «Μανώλης Γλέζος». Η συνεδρίαση του οργάνου θα είναι ανοιχτή για κάθε ενδιαφερόμενο που θα ήθελε να παραστεί ως ακροατής, αλλά και να πάρει το λόγο για να εκφράσει τη γνώμη του, κατά την ιστορική αυτή στιγμή.
Μάλιστα, ο κος Χατζηπέτρος, μας κάνει κοινωνούς και όλων των ανακοινώσεων που εκδόθηκαν την ημέρα θανάτου του Μανώλη Γλέζου
Δήλωση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλινίκου στις 30-03-2020:
Ἡ εἴδηση τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ Μανώλη Γλέζου ἑνός πολύ σημαντικοῦ καί ἰδιαίτερα σεβαστοῦ καί προσφιλοῦς προσώπου, παρά τό πολύ προκεχωρημένο τῆς ἡλικίας του, μᾶς δημιούργησε αἰσθήματα πόνου καί ὀρφάνιας ἰδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές που διέρχεται ὁ τόπος μας καί ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα.
Ὁ Μανώλης Γλέζος μέ τήν ἄρτια, ὁλοκληρωμένη καί ἰσχυρή προσωπικότητά του σέ συνδυασμό μέ τούς πολυετεῖς ἀγῶνες του τόσο γιά την ἀποτίναξη τοῦ ζυγοῦ τῶν Γερμανῶν κατακτητῶν καί τήν ἀνάκτηση τοῦ πολύτιμου ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας όσο καί στή συνέχεια γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας, σφράγισε τόν τόπο μας καί τήν νεώτερη σύγχρονη ἱστορία μας μέ τό ἀκέραιο ἦθος του καί τήν συνέπεια στίς ἀρχές του. Ἄς σημειωθεῖ ἐδῶ ἡ κορυφαία ἀντιστασιακή πράξη τοῦ νεαροῦ τότε Μανώλη Γλέζου νά ὑποστείλει ἀπό τόν ἱστό τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν τήν σημαία τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας. Ἀλλά καί στή διάρκεια ὅλης τῆς μεταπολιτευτικῆς περιόδου καί μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του, παρά τό βαθύ του γῆρας, μέ πλήρη πνευματική διαύγεια καί νεανικό σφρίγος, ἀγωνίστηκε μέ κάθε τρόπο γιά τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀδελφοσύνης μεταξύ τῶν λαών ἀλλά καί μεταξύ τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων, καταθέτοντας παράλληλα τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη του στήν Ἐκκλησία μας καί προβάλλοντας τήν μοναδική προσφορά τῆς Ὀρθοδοξίας στήν μαρτυρική πορεία τοῦ Γένους μας.
Παράλληλα θά ἤθελα νά ὑπογραμμίσω γιά τόν Μανώλη Γλέζο, τόσο ὡς συμπατριώτης του ὅσο καί ὡς Ἐπίσκοπος τῆς γενετείρας του, ὅτι ἀπετέλεσε καί θά ἀποτελεῖ πάντοτε γιά ὅλους μας καύχημα σεβάσμιο καί τιμαλφέστατη παρακαταθήκη, νά τονίσω δέ ὅτι καί προσωπικά τόν σεβόμουν καί τόν τιμοῦσα σάν πατέρα μου καί πάντα μέ προσοχή παρακολουθοῦσα τόν μεστό καί σοφό λόγο του.
Τήν ἐκτίμησή μου πρός τό σεβαστό πρόσωπό του εἶχα ἐκφράσει καί πρό τριετίας περίπου σέ ἀνοικτή ἐπιστολή μου γιά τήν προώθηση σέ συνεργασία μέ ὅλες τίς Ἀρχές, τούς τοπικούς φορεῖς καί σύμπαντα τόν εὐγενῆ λαό τῆς Παροναξίας (δεδομένου ὅτι ὁ ἴδιος γεννήθηκε στήν Ἀπείρανθο Νάξου ἀλλά ἡ μητέρα του καταγόταν ἀπό τήν Πάρο) τῆς προτάσεως γιά τήν ἀπονομή τοῦ βραβείου «Νόμπελ Εἰρήνης» στόν μεγάλο Ἕλληνα πατριώτη ἀλλά καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως ἀγωνιστή τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλίωσης τῶν λαῶν. Στό σημείο αὐτό θά πρέπει νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατόπιν προτάσεώς του καί σχετικῆς ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ εἶχε ἀπονείμει τόν Μεγαλόσταυρο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου μετά ἀστέρος, πού ἀποτελεί τήν ἀνώτατη τιμητική διάκριση τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, σέ μιά πανηγυρική τελετή στήν κατάμεστη αἴθουσα συνεδριάσεων τῆς Ἱεραρχίας στό Συνοδικό Μέγαρο. Ὁ ἴδιος μέ πολλή χαρά καί συγκίνηση εἶχε ἀποδεχθεῖ αὐτή τήν τιμή καί εἶχε ἀπευθύνει λόγο εὐχαριστίας, μεστό καί ἐμπεριστατωμένο, μέ ἰδιαίτερα ἐπαινετικά λόγια γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Δυστυχῶς οἱ παροῦσες δύσκολες συνθῆκες καί τά δικαιολογημένα αὐστηρά μέτρα ἀποτροπῆς τῆς διασπορᾶς τοῦ κορωνοϊοῦ δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά φύγω ἀπό τό νησί καί νά μεταβῶ στήν Άθήνα, ὄπου θά τελεσθεῖ ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία, στήν ὀποία πολύ θά ἤθελα νά συμμετάσχω. Θά τελέσω ὄμως τήν ἴδια ὤρα ἐπιμνημόσυνο Τρισάγιο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του.
Προσεύχομαι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά τόν ἀναπαύσει «ἔνθα οἱ Δίκαιοι ἀναπαύονται» καί νά παρηγορεῖ τούς οἰκείους του. Εὔχομαι δέ νά ἀποτελεῖ γιά ὅλους τούς κατοίκους τῆς Παροναξίας ἀλλά καί τούς Πανέλληνες, ἰδιαίτερα γιά τούς νέους μας πού πολύ ἀγαποῦσε, ἕνα διαχρονικό πρότυπο γενναίου, ἀνιδιοτελοῦς καί ἁγνοῦ πατριώτη.
Δηλώσεις της πολιτειακής ηγεσίας της χώρας
Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. « Ένας γενναίος άνθρωπος, ένα σύμβολο της αντίστασης κατά του ναζισμού, ένας ασυμβίβαστος υπερασπιστής της κοινωνικής δικαιοσύνης, έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Μανώλης Γλέζος, ο αγνός πατριώτης με όλη τη σημασία της λέξης, ο δυναμικός και ευαίσθητος πολίτης μέχρι το τέλος της πολυκύμαντης διαδρομής του, θα παραμείνει στη μνήμη μας ως μια εμβληματική μορφή της σύγχρονης ιστορίας μας»
Κώστας Τασούλας, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. «Ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί ένα σύμβολο του αδάμαστου φρονήματος του Ελληνισμού … Ο θάνατός του αποτελεί μεγάλη απώλεια, καθώς για δεκαετίες υπήρξε ζωντανό παράδειγμα ήθους, μαχητικής συμμετοχής στα κοινά και τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Μανώλης Γλέζος πέρασε σήμερα στη ιστορία των σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων της Ελλάδας»
Δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας της χώρας
Η Λαϊκή Ενότητα. «Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει τη θέση του στη στρατιά των αθανάτων ηρώων μας. Ένας σπάνιος και ακαταπόνητος αγωνιστής, ένας εργάτης των γραμμάτων, αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του ελληνικού λαού και των άλλων λαών… Ήταν ένας άνθρωπος της δρακογενιάς των ανταρτών με πείσμα στις ιδέες του, αγωνιστής των ασυμβίβαστων, εκείνων που δε γονάτισαν, που δεν εξαγοράστηκαν, που είχαν βλέμμα καθαρό, καρδιά ανοιχτή, ζεστή, δυνατή και ιδέες ξάστερες, σαν τον ουρανό της Απειράνθου»
Ο Πρόεδρος του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης. «Ο Μανώλης Γλέζος μας άφησε σε μια σκληρή στιγμή για τους αδύναμους του κόσμου για τους οποίους έδωσε αγώνα πατριωτικό και διεθνιστικό. Εν ζωή ενέπνευσε από τον Πικάσο μέχρι την τελευταία επαναστάτρια. Από σήμερα θα εμπνέει τους επόμενους να δίνουν ξανά και ξανά τον ίδιο καλό αγώνα»
Το ΚΚΕ. «Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια, για την απώλεια του αγωνιστή της Αντίστασης Μανώλη Γλέζου, που μαζί με τον Λάκη Σάντα, τη νύχτα της 30ης προς 31η του Μάη του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη μισητή χιτλερική σημαία, ενέργεια-σύμβολο της θαρραλέας αντίστασης του ελληνικού λαού…»
Η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά. «Η Ελλάδα έχασε σήμερα έναν μεγάλο πατριώτη, αγωνιστή, έναν σπουδαίο δημοκράτη. Αποχαιρετούμε με θλίψη το Μανώλη Γλέζο. Το σύμβολο της Αντίστασης. Μια ζωή γεμάτη αγώνες. Μια ζωή ενός ασυμβίβαστου ήρωα. Μια ζωή γεμάτη πάθος για τον άνθρωπο, για το δίκιο και τη λευτεριά, την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία… Θα τον θυμόμαστε πάντα για την περηφάνια, την εντιμότητα και την αγωνιστικότητα που μας δίδαξε. Σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές γενιές»
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και τέως Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. «Γενναίος, όρθιος, μαχόμενος μέχρι την τελευταία στιγμή, ο Μανώλης Γλέζος έφτασε στο τέλος μιας μοναδικής διαδρομής. Η Ελλάδα, η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, έχασαν έναν σπουδαίο μαχητή της πρώτης γραμμής. Η ανθρωπότητα έχασε τον άνθρωπο που Πρώτος σήκωσε ανάστημα στο ναζισμό, ταπεινώνοντας τη σημαία του Χίτλερ. Θα μείνει στη ιστορία ως ένα σύμβολο αγωνιστή, που ήξερε να θυσιάζεται για τους ανθρώπους»
Τέλος, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, με εντολή του οποίου κατά την ημέρα της εξόδιου ακολουθίας, η γαλανόλευκη κυμάτιζε μεσίστια στην Ακρόπολη, δήλωσε: «Το Έθνος χαμηλώνει τις σημαίες του για να περάσει ένας μεγάλος Έλληνας. Αυτός που πρώτος κατέβασε το σύμβολο των κατακτητών από την Ακρόπολη. Για να αναδειχθεί έτσι, ο ίδιος σε σύμβολο της ελεύθερης πατρίδας μας. Ο Μανώλης Γλέζος εκπροσώπησε μια γενιά που δεν λύγισε και δεν υποτάχτηκε. Ούτε φυλακίστηκε σε κομματικούς φανατισμούς. Μια γενιά αφιερωμένη στην Ελλάδα, στην Ελευθερία και στη Δημοκρατία. Υπήρξε όμως ταυτόχρονα και ένας γλυκός άνθρωπος… Θα μας λείψει πολύ… Ο θάνατος του Μανώλη Γλέζου αφήνει τους Έλληνες φτωχότερους. Αλλά η ζωή του αφήνει την Ελλάδα πλουσιότερη. Γιατί το παράδειγμά του – το παράδειγμα μιας ζωής αγνού πατριώτη και αληθινού μαχητή – μένει φωτεινός οδηγός για όλους. Και μας οπλίζει με δύναμη, ώστε ενωμένοι να ξεπερνούμε δυσκολίες όπως οι σημερινές. Μαζί με όλους τους Έλληνες, σκύβω με σεβασμό το κεφάλι στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου. Τον αποχαιρετώ με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη…»
