Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τρία καράβια έχουν ζωντανέψει σε Κουφονήσια, Ηρακλειά και Σχοινούσα και έρχονται δύο ακόμη φέτος σε Δονούσα και Πάρο – Το χέρι της Χριστιάννα Οικονόμου κάνει μαγικά και το ευχάριστο είναι ότι έχει πολλά ακόμη στο μυαλό της μεταφέροντας εικόνες από τις Μικρές Κυκλάδες σε όλο το κόσμο
Η Χριστιάννα Οικονόμου δεν είναι μία ακόμα εικαστικός της Ελλάδας. Ξεκίνησε από το Λονδίνο για τα μικρά νησιά της Ελλάδας και με τα έργα της δίνει πνοή σε «ξεχασμένα» καΐκια και ελπίδα στους κατοίκους. Το κορίτσι και το καΐκι, όπως πολλοί την αποκαλούν, δεν αφήνει καμία δυσκολία να την πτοήσει, μένει χειμώνα – καλοκαίρι στις Μικρές Κυκλάδες, σε νησιά που οι περισσότεροι από εμάς τολμούμε μόνο (και με δυσκολία) το καλοκαίρι και δίνει κουράγιο στους ντόπιους με την επιμονή της αλλά και χρώμα στη ζωή τους με τα ανανεωμένα καΐκια. Παράλληλα, οργανώνει εικαστικά εργαστήρια για παιδιά: τα Χριστούγεννα στην Ηρακλειά στόλισαν την πλατεία με ένα δέντρο από θαλασσόξυλα, ενώ στη Σχοινούσα διοργανώθηκε έκθεση φωτογραφίας στο καφενείο, όπου τα παιδιά μεταμόρφωσαν τους ντόπιους… σε καλικάντζαρους. Και στα Κουφονήσια ανάλογες δράσεις… Και δεν μένει ποτέ σε ησυχία, ενώ για το 2018 επιλέχτηκε ως μία από τις 50 πιο ισχυρές γυναίκες της Ελλάδας… Οχι κι άσχημα για ένα κορίτσι που άφησε το Λονδίνο για την άρμη των Μικρών Κυκλάδων ε;
Το iTravelling.gr μίλησε με την Χριστίνα Οικονόμου και μας μετέφερε όλη την ενέργεια των Μικρών Κυκλάδων, αλλά και των κρυμμένων ιστοριών του κάθε καϊκιού.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την αναπαλαίωση των καϊκιών;
Καθώς ήμουν στον τελευταίο χρόνο των σπουδών μου πάνω στις Καλές Τέχνες στο Central Saint Martins του Λονδίνου και η δουλειά μου βασιζόταν στην Ελλάδα και στις παραδοσιακές τέχνες, οι οποίες χάνονται με το πέρασμα των χρόνων, ένα κομμάτι της πτυχιακής μου ήταν γύρω από την τέχνη των καραβομαραγκών. Ανέκαθεν είχα μια ανεξήγητη αγάπη γι’ αυτά τα πολύχρωμα στολίδια της θάλασσας και έτσι μετά το τέλος των σπουδών μου αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτά.
Μιλήστε μας για το έργο σας «Καράβια που δεν φοβήθηκαν». Ποιος είναι ο στόχος αυτού του έργου;
Τα «Καράβια που δεν φοβήθηκαν» είναι ένα πρόγραμμα εικαστικής αναπαλαίωσης παλιών εγκαταλελειμμένων καϊκιών, το οποίο ξεκίνησε το 2016 στις Μικρές Κυκλάδες. Μέχρι σήμερα έχουν αναπαλαιωθεί τρία παλιά σκαριά και ετοιμάζονται άλλα δύο. Το πρώτο στην Σχοινούσα ο «Μικρός Ηλίας», το δεύτερο στην Ηρακλειά ο «καπεταν Γιάννης» και το τρίτο στο Κουφονήσι η «Κυρά Σοφία». Τα καΐκια μένουν στο λιμάνι του κάθε νησιού, στη στεριά αυτή την φορά, σαν έργα τέχνης και λειτουργούν ως φόρος τιμής σε όλα τα παραδοσιακά καΐκια, τα οποία έχουν καταστραφεί. Υμνούν όλους τους ναυτικούς και τη θάλασσα μας. Φέτος τον Ιούνιο θα εγκαινιαστούν τα δύο νέα καΐκια του προγράμματος, η «Παναγιά» στη Νάουσα της Πάρου και ο «Τίμιος Σταυρός» στη Δονούσα.
Τι ιστορίες κρύβει πίσω του ένα καΐκι; Ποια ιστορία σας έχει συγκινήσει περισσότερο;
Ιστορίες υπάρχουν παντού και πολλές! Το κάθε καΐκι έχει να σου διηγηθεί μία. Τα ταξίδια του, οι διάφοροι καπεταναίοι από τους οποίους έχει περάσει ακόμα και το πως κατέληξε να μαραζώνει μακριά από την θάλασσα. Για μένα το κάθε καΐκι συνδυαστικά με το νησί στο οποίο βρίσκεται αποτελούν μια προσωπική ιστορία, η οποία λειτουργεί σαν έμπνευση κάθε φορά στο πως θα γίνει τελικά το καΐκι.
Οι ιδιοκτήτες των καϊκιών πως αντιμετωπίζουν αυτή τη δράση;
Είναι αρκετά αισιόδοξο στις μέρες μας να βλέπεις νέους να κυνηγούν την αγάπη τους, για το λόγο αυτό και μόνο πιστεύω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό αγκαλιάζει την δράση αυτή.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Ζώντας στις Μικρές Κυκλάδες και κατά βάση στη Σχοινούσα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου από το 2016, έμπνευση μου είναι η ζωή εδώ το χειμώνα. Έχουν μια άλλη αύρα, μια άλλη γλύκα τα νησιά το χειμώνα. Αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό και σου δίνουν απλόχερα όλη την ενέργεια, την οποία χρειάζεσαι για να λειτουργήσεις και να δημιουργήσεις.
Μετά την ολοκλήρωση του έργου πού βρίσκουμε το καΐκι;
Μετά την ολοκλήρωση του, κάθε καΐκι τοποθετείται στο λιμάνι του εκάστοτε νησιού, εκτός νερού αυτή τη φορά σαν έργο τέχνης!
Πόσο εύκολη είναι η ζωή μεταξύ των νησιών της άγονης γραμμής;
Έχει σίγουρα αρκετές δυσκολίες το να ζεις στα νησιά την άγονης γραμμής τον χειμώνα, αλλά όλα τα όμορφα έχουν τις δυσκολίες τους!
Εάν μπορούσατε να ξεχωρίσετε ένα από τα έργα σας, ποιο θα ήταν και γιατί;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ειλικρινά, γιατί όπως ξαναείπα με το κάθε καΐκι και κατ´ επέκταση με το κάθε νησί με συνδέει μια μοναδική ιστορία. Ίσως ο Μικρός Ηλίας της Σχοινούσας, όντας το πρώτο καΐκι, η πρώτη μου αγάπη, η οποία έγινε πραγματικότητα να είναι μια στάλα πιο ψηλά.
Υπάρχουν σχέδια για νέα projects;
Εκτός από τα δύο νέα καΐκια σε Πάρο και Δονούσα φέτος τον Ιούνιο, έχω δημιουργήσει ένα brand το «All We See Is The Sea» με hoodies και t-shirts σε περιορισμένα κομμάτια γύρω από το πρόγραμμα με τα καΐκια. Φέτος το καλοκαίρι ξεκινάει μια νέα συνεργασία για την οποία θα μάθετε πολύ σύντομα!
