Επισκεφθήκαμε την ιστορική ταβέρνα του Αποστόλη στους πρόποδες του κάστρου και ιδού τα αποτελέσματα
Στους πρόποδες του κάστρου της Χώρας της Νάξου, από την πλευρά του λιμανιού, βρίσκεται ο Αποστόλης, ένα πληθωρικό εστιατόριο με γεύσεις για κάθε ουρανίσκο σε ένα διακριτικά νησιώτικο περιβάλλον αντάξιο της ξεχωριστής ιστορίας του κατόχου του, του κυρίου Αποστόλη.
Ο χώρος εμπνέει την ανακάλυψη των 5 αισθήσεων καθώς κείτεται ανάμεσα σε καλντερίμια, ένα παραδοσιακό παλαιό εκκλησάκι και έναν επιβλητικό ευκάλυπτο στη μέση της πλατείας, σε προδιαθέτει για ένα απολαυστικό γεύμα ή μια βραδιά σε έναν κόσμο που έχει δημιουργηθεί με γούστο και πολύ μεράκι.
Σήμα κατατεθέν ένα κίτρινο ποδήλατο κρεμασμένο από ένα παραθύρι νησιώτικης αρχιτεκτονικής, διακριτικά διαχέει την πολύτιμη απλότητα της ιστορίας του. Το 1975, ήρθε στη Νάξο ο Αποστόλης από τα μακρινά Γιάννενα να εργαστεί ως σερβιτόρος στην πάλαι πότε ταβέρνα του Αντώνη στην παραλία του νησιού. Σαν τους νέους που φεύγουν από την πατρίδα τους με όπλο την αγάπη τους γι αυτό που κάνουν και την εργατικότητα, το χαμόγελο και το αμείωτο ενδιαφέρον του για την κουζίνα κατάφερε να κατακτήσει το τότε δύσκολο κοινό του νησιού και όχι άδικα. Άλλωστε ήταν ο πρώτος που έφερε τη συνταγή της γούνας από την Πάρο εκείνη την εποχή. Σκουμπρί που ψήνεται με τα αρώματά του στον ήλιο, χαρίζοντας μια επίγευση καπνιστού στην ήδη ιδιαίτερη γεύση του ψαριού. Ποιος να το φανταζόταν ότι αργότερα θα γινόταν η παραδοσιακή σπεσιαλιτέ ολόκληρου του νησιού. Δεν σταμάτησε όμως εκεί, εισήγαγε το καλαμάρι ψητό και στο Αμοργιανό παξιμάδι λαδολέμονο και σως μουστάρδας, αποδεικνύοντας πως οι παραδοσιακές γεύσεις μπορούν να αναμειχθούν και με άλλα υλικά χωρίς να χάσουν ίχνος της αυθεντικότητάς τους. Εργατικός και ακούραστος, κερνούσε τους πάντες με χαρακτηριστική άνεση τους ξένους, πράγμα άκρως παράξενο γι’ αυτούς, διδάσκοντας έτσι τη φιλοξενία, το κέφι και το φιλότιμο.
Αργότερα ερωτεύτηκε τη Στέλλα, όπου μόνο για χάρη της παρ’ολίγον να τα παρατούσε όλα. Ευτυχώς για όλους εμάς, απέκτησε πλήρη κυριότητα του μαγαζιού το 1987 και μαζί με τη Στέλλα συνέχισαν αδιάκοπα την προσφορά στους ουρανίσκους. Το 2000 μεταφέρθηκαν στο χώρο που βρισκόμαστε σήμερα με τα τρία παιδιά να έχουν πάρει τη σκυτάλη. Ο Τάκης, ο εγκέφαλος του σημερινού μενού, ο Γιώργος ως ξεχωριστός οικοδεσπότης και η Βαγγελιώ με την ευαίσθητη πινελιά της έχουν αντάξια αναγάγει το έργο του πατέρα σε εστιατόριο πρώτης ποιότητας και καλαισθησίας.
Ο Τάκης, ο εμπνευσμένος σεφ, μας ταξιδεύει με ιδιαίτερες γεύσεις. Χαρακτηριστικές του σπεσιαλιτέ το παγωτό με κόλλυβα, το λαχταριστό σαγανάκι γραβιέρας Νάξου επικαλυμμένο με ξηρούς καρπούς και συνοδευόμενο από γλυκιά σάλτσα ντομάτας. Όπως δημιουργεί ολόφρεσκα πιάτα θαλασσινών συνδυάζοντας τη φαντασία ενός καλλιτέχνη με την παράδοση της γεύσης, με τον ίδιο τρόπο παίζει στα δάχτυλα το κρεατικό. Αρνίσια παϊδάκια γάλακτος με βύσσινο, μακαρονάδα με μαλακό μοσχαράκι και ντολμάδες με σταφίδες και αυγολέμονο είναι μόνο λίγα παραδείγματα από τα πιάτα ενός μενού όπου σε κάνει να θες να ξαναπάς για να δοκιμάσεις και τις υπόλοιπες γεύσεις.
Ο επισκέπτης του Αποστόλη, θα αισθανθεί την οικειότητα και αγκαλιά της οικογένειας από τα πρώτα λεπτά. Ευγενέστατο σέρβις, το τραπέζι δεν είναι ποτέ άδειο καθώς με το που κάτσεις έρχεται μια ρακή για καλωσόρισμα και παραδοσιακά εδέσματα όπως μυρωδάτες ελιές και επικάλυψη ψωμιού με σκορδοβούτυρο. Τα γενέθλια είναι επίσης ξεχωριστά εκεί καθώς όλο το μαγαζί γίνεται μια παρέα μια γιορτή.
Ο επισκέπτης του Αποστόλη, δεν είναι πλέον επισκέπτης άλλα μάρτυρας μιας μοναδικής εμπειρίας που θα θέλει να την ξαναβιώνει ξανά και ξανά από την αρχή.
