Εδώ και λίγες μέρες, στο μικρό νησί των Αρκιών δεν ακούγεται μόνο ο αέρας και η θάλασσα. Τα σοκάκια του ακριτικού τόπου γέμισαν με παιδικές φωνές που έδωσαν μια ξαφνική ζωντάνια στο νησί. Μαθητές και μαθήτριες από πέντε σχολεία της Ελλάδας, έφταναν σταδιακά -από το Σάββατο- στους Αρκιούς με σκοπό να πάρουν μέρος στην τελευταία προγραμματισμένη παρέλαση του δημοτικού σχολείου.
Τρίτη, 25η Μαρτίου, στάθηκαν πλάι στον 12χρονο Αγγελο, τον μοναδικό μαθητή των Αρκιών, που κρατούσε την ελληνική σημαία, και παρέλασαν μαζί του στην κεντρική πλατεία του νησιού, μπροστά στα δακρυσμένα -από συγκίνηση- μάτια των οικογενειών και των δασκάλων τους.
Τελευταίο κουδούνι για το Δημοτικό Σχολείο των Αρκιών
«Είναι μια συγκινητική και ταυτόχρονα δύσκολη στιγμή για εμάς, καθώς το μικρό μας σχολείο ολοκληρώνει φέτος την πορεία του, αλλά το γεγονός ότι τόσα παιδιά από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας ήρθαν να σταθούν δίπλα στο δικό μας και να παρελάσουν μαζί με τον Αγγελο, μάς γεμίζει ευγνωμοσύνη. Ηταν μια γιορτή αλληλεγγύης και αγάπης, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές μας», λέει στην «Κ» η Νεκταρία Σπύρου, μητέρα του μαθητή των Αρκιών που τον Ιούνιο, αποφοιτώντας από το δημοτικό, θα κλείσει οριστικά την πόρτα του μικρού, ιστορικού σχολείου.
«Είναι το κλείσιμο ενός κύκλου, όχι μόνο για τον γιο μου αλλά και για το σχολείο που στάθηκε φάρος γνώσης και πολιτισμού για το νησί μας. Για εμάς τους ντόπιους αφήνει μία γλυκόπικρη αίσθηση. Από τη μία, χαρά και περηφάνια για το παιδί μας που προχωράει μπροστά, και από την άλλη μια νοσταλγία για κάτι που τελειώνει», προσθέτει η κ. Σπύρου.
«Ο Αγγελος είδε το νησί μας να γεμίζει με ζωή. Οι Αρκιοί γέμισαν ξαφνικά με χαμόγελα και παιδικές φωνές. Σήμερα, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του» λένε οι γονείς του μοναδικού μαθητή του νησιού.
«Σήμερα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του»
Περισσότερα από πενήντα παιδιά ταξίδεψαν ως το ακριτικό νησί των ανατολικών Δωδεκανήσων για να συναντήσουν τον Αγγελο και να τιμήσουν μαζί του την εθνική επέτειο: από το 1ο δημοτικό και 1ο Γυμνάσιο Βούλας (Αττική), από το 13ο δημοτικό Λάρισας, την Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης και τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Γιαννόπουλου. Ηταν μια συμβολική πράξη που όμως είχε κι ένα βαθύ ουσιαστικό νόημα: να δείξουν στον συνομήλικό τους ότι δεν είναι μόνος.
Είναι μια μέρα που θα τη θυμάται για πάντα, γιατί τού έδειξε ότι μπορεί το σχολείο του είναι μικρό, αλλά η αγάπη και η στήριξη που λαμβάνει είναι πολύ μεγάλη
«Ο Αγγελος είδε το νησί μας να γεμίζει με ζωή. Οι Αρκιοί γέμισαν ξαφνικά με χαμόγελα και παιδικές φωνές. Σήμερα, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του. Τον είδαμε να κάνει παρέλαση μαζί με τόσα παιδιά, να μοιράζεται τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό τους. Είναι μια μέρα που θα τη θυμάται για πάντα, γιατί τού έδειξε ότι μπορεί το σχολείο του είναι μικρό, αλλά η αγάπη και η στήριξη που λαμβάνει είναι πολύ μεγάλη», τονίζει ο πατέρας του Αγγελου, Μιχάλης Κάβουρας.
Οι πρώτοι μαθητές που έφτασαν στους Αρκιούς το περασμένο Σάββατο ήταν από το 1ο Δημοτικό Βούλας το σχολείο που είχε ταξιδέψει ξανά πριν από δύο χρόνια στους Αρκιούς για τον ίδιο σκοπό. Ειδικά φέτος, σε αυτήν την τελευταία παρέλαση, δεν θα μπορούσαν να μην είναι εκεί. Στην αποστολή, πήραν μέρος 23 παιδιά, συνοδευόμενα από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς τους. Η Μαρία Λουραντάκη, δασκάλα στο σχολείο της Βούλας και μέλος της αποστολής, περιγράφει στην «Κ» τη σημασία αυτής της πρωτοβουλίας για την ίδια και τους μαθητές της.
«Το θεωρώ πολύ συγκινητικό, πολύ γλυκό, πολύ ανθρώπινο γιατί διδάσκει πολλά και σε παιδιά και σε μεγάλους. Σκεφτήκαμε ότι θα πάμε να δώσουμε χαρά και ζωντάνια σε ένα υπέροχο μέρος και σε ένα υπέροχο παιδί. Αυτές τις μέρες, κάναμε πολλή παρέα με τον Αγγελο και τον είδαμε ενθουσιασμένο. Οι μαθητές μου είναι επίσης ενθουσιασμένοι που βρίσκονται εδώ: παίζουν μαζί του, ψαρεύουν, μπήκαν ακόμη και στη θάλασσα για να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο. Κάποια παιδιά γνωρίζονται ήδη μαζί του από το προηγούμενο ταξίδι. Ουσιαστικά είναι μια φιλία που συνεχίζεται».
«Αξιοι σεβασμού οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε ακριτικά μέρη»
Στη γιορτή για την 25η Μαρτίου που είχε ετοιμάσει το σχολείο από τη Βούλα και προηγήθηκε της παρέλασης, η Μαρία Λουραντάκη έβαλε τα κλάματα.
«Στα 16 χρόνια που διδάσκω δεν είχα βρεθεί ποτέ ξανά σε σχολείο ενός ακριτικού νησιού. Είμαι τρομερά συγκινημένη για την εμπειρία που έζησα. Θα ήθελα να δώσω θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, που υπηρετούν σε τέτοια μέρη. Είναι άξιοι σεβασμού», λέει η κ. Λουραντάκη.
Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ο Αγγελος θα μετακομίσει με την οικογένειά του στους Λειψούς για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο ενός μεγαλύτερου νησιού.
Στη φωτογραφία διακρίνονται, μεταξύ άλλων, ο αιδεσιμότατος πατήρ Γεώργιος, ο Ιωάννης Παπαδομαρκάκης, περιφερειακός διευθυντής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Νοτίου Αιγαίου, ο δήμαρχος Πάτμου Νικήτας Τσαμπαλάκης, ο βουλευτής Δωδεκανήσου Ιωάννης Παππάς, ο διευθυντής του 13ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, Χρήστος Τσιαμάλος, ο πρόεδρος του 1ου Δημοτικού σχολείου Βούλας, Γιώργος Ντουτσούλης.
«Η παράδοση, η ιστορία και το πνεύμα του σχολείου μας θα μείνουν ζωντανά στις καρδιές μας. Ως οικογένεια αγωνιστήκαμε να κρατήσουμε το σχολείο μας ζωντανό, ήρθε όμως η στιγμή που θα πρέπει να φύγουμε γιατί προτεραιότητά μας είναι η ευτυχία του παιδιού μας. Δεν είμαστε εμείς που κλείνουμε το σχολείο, τόσα χρόνια το κρατήσαμε ζωντανό. Μακάρι το κράτος να δώσει τα κατάλληλα κίνητρα, ώστε να έρθουν οικογένειες να μείνουν σε αυτό τον μικρό τόπο», σημειώνει ο Μιχάλης Κάβουρας.
«Πήραμε τη δύσκολη απόφαση να μετακομίσουμε στους Λειψούς γιατί εκεί έχουμε τη δυνατότητα να μείνουμε στο σπίτι της οικογένειάς μου και πλέον και μια εξασφαλισμένη δουλειά», λέει από την πλευρά της η κ. Σπύρου και αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους όσοι στήριξαν την οικογένειά της στο επόμενό της βήμα. «Χάρη στη σταθερή υποστήριξη που έχουμε από τον δήμαρχο Ρόδου και τις επαφές του με τον δήμαρχο των Λειψών, φεύγοντας από τους Αρκιούς θα συνεχίσω να εργάζομαι σε μια θέση που μου εξασφάλισε στο τοπικό ΚΕΠ. Είναι μια σημαντική ενέργεια που μάς δίνει φτερά για την επόμενη μέρα», τονίζει.
Ο δρόμος της επιστροφής
Από το απόγευμα της Τρίτης, οι μαθητές που επισκέφθηκαν τον Αγγελο θα βρίσκονται στον δρόμο της επιστροφής. Ο νεαρότερος κάτοικος των Αρκιών θα είναι και πάλι μόνος, έχοντας μοναδική παρέα τους γονείς του, τη δασκάλα του και τους ηλικιωμένους κατοίκους που βλέπουν στα μάτια του παιδιού τη ζωντάνια που κάποτε είχε το μικρό νησί τους. Ο Αγγελος, λένε οι γονείς του, αισθάνεται τυχερός που έστω και για λίγο βρέθηκε με συνομηλίκους του να τρέχει πάνω κάτω στο νησί, να περνά καλά και να χαμογελά. Πλέον, περιμένει τη μέρα που -ξεκινώντας το Γυμνάσιο πια- το κουδούνι δεν θα χτυπάει μόνο για εκείνον.
Πηγή: kathimerini.gr
