Οι δυο πλευρές του ίδιοι νομίσματος… Από τη μία έχουμε αποκεφαλισμένες χελώνες, και νεκρά ζώα πεταμένα όπου βρούμε κι από την άλλη έχουμε τους πυροσβέστες που παλεύοιυν επί δύο και τρεις ώρες για να ελευθερώσουν γατάκι που είχε εγκλωβιστεί στις σχάρες του δρόμου στο ποτάμι στο ύψος της Φουντάνας..
Πρέπει να το παραδεχτώ… Η Νάξος είναι ένα ξεχωριστό νησί. Και αυτό φαίνεται από την αντίδραση των ζώων. Δεν υπάρχει άλλο νησί ή περιοχή της Ελλάδας όπου τα τετράποδα έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Και το κυριότερο; Τις πραγματοποιούν. Τώρα θα μου πείτε πως μου ήρθε. Έλα μου ντε…
Μέσα από την μικρή μου προσωπική εμπειρία ταξιδεύοντας ανά την Ευρώπη κυρίως (σ.σ. ας είναι καλά η ενασχόλησή μου με το αθλητικό ρεπορτάζ) έμαθα ότι οι κάτοικοι σε χώρες όπου όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια, οι αυτοκτονικές τάσεις ήταν μεγαλύτερες σε σχέσεις όπου η ευταξία ήταν σε χαμηλό επίπεδο. Και μιλάω για χώρες όπως η Σουηδία και η Ελβετία όπου τα πάντα έως και το 2010 λειτουργούσαν όπως ένα καλοκουρδισμένο ρολόι…
Το ίδιο ισχύει προφανώς και στην Νάξο σήμερα, όσον αφορά τα αγαπημένα σε όλους μας τετράποδα. Προχωράς στο δρόμο προς τις Εγγαρές και στο ύψος των Γκρεμνών Νερών – ξέρετε λίγο μετά του Αγά τη βρύση – σε πιάνει η αναπνοή σου. Όχι βέβαια γιατί περπατάς…. Αλλά γιατί υπάρχει μία έντονη μυρωδιά. Κοιτάζεις προς την πλευρά της θάλασσας και βλέπεις την εικόνα που παραθέτουμε… Νεκρά ζώα στην πλαγιά… Ένα, δύο .. τρία. Και αναρωτιέσαι πως βρέθηκαν εκεί… Μία εύκολη απάντηση είναι ότι έπεσαν στη προσπάθεια που έκαναν να μετακινηθούν στην απότομη πλευρά. Όμως, όταν παρατηρήσεις καλύτερα βλέπεις ότι το ένα ζώο είναι μέσα σε τσουβάλι. Και ένα άλλο είναι με δεμένα πόδια. Οπότε;
Μάλλον αυτοκτόνησαν. Περνούν τόσο όμορφα εδώ στο νησί που δεν άντεξαν την ρουτίνα και την επανάληψη αυτής της καθημερινότητας μέσα στην ευεξία… Και βούτηξαν…
Το ίδιο συμβαίνει λίγο πολύ και στην παραλία της Πλάκας, στην άλλη πλευρά της Χώρας Νάξου. Στην πλέον διάσημη του νησιού και ανάμεσα στις κορυφαίες της Ελλάδας. Εκεί όπου πλέον η εμφάνιση ακέφαλων θαλάσσιων ερπετών και δη χελωνών Caretta Caretta είναι καθημερινό φαινόμενο. Από το 2015 έως και το πρώτο τρίμηνο του 2017 έχουμε περισσότερες από 35 νεκρές χελώνες νεκρές. Μάλιστα τα δύο προηγούμενα χρόνια είχαμε και μία ποικιλία ως προς τον τρόπο που αποφάσιζαν οι χελώνες να…. αυτοκτονήσουν. Μία εξ αυτών είχε αυτοτσιμεντωθεί. Όπως οι μαφιόζοι που εκτελούσαν όσους τους έφερνα αντίρρηση και ήθελαν να τους κάνουν παράδειγμα. Ε έτσι και μία χελώνα. Έβαλε στα τέσσερα πόδια πλαστικά μπουκάλια με τσιμέντο και …αυτοκτόνησε. Επίσης, έως και φέτος είχαμε και ποικιλία στην επιλογή των σημείων που αυτοκτονούσαν. Σχεδόν σε όλη την ακτογραμμή του νησιού. Από την Μικρή Βίγλα έως τον Αμμίτη των Εγγαρών. Και όπως αναφέραμε και ποικιλία…
Ενώ φέτος; Μονοτονία. Όλες σχεδόν στο ίδιο σημείο: Πλάκα και με τον ίδιο τρόπο …αυτοκτονίας: αποκεφαλισμός….
Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι. «Γιατί γίνονται όλα αυτά;» Ποιος κερδίζει αλήθεια και ποιος χάνει από μία τέτοια ενέργεια? Οι χαμένοι δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους κατοίκους της Νάξου. Κι αυτό γιατί αυτές οι εικόνες διασύρουν το νησί μας. Οι ξένοι πλέον δεν μένουν στο τρίπτυχο «Θάλασσα, ήλιος και ούζο»… Αναζητούν περισσότερες προκλήσεις. Και δίνουν βαρύτητα στο περιβάλλον και στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Η περιβαλλοντική συνείδηση είναι από τα σημεία αναφοράς… και οφείλουμε να σεβαστούμε αυτά που κληρονομήσαμε και να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές από τη στιγμή που είμαστε ουσιαστικά …διαχειριστές ή και ενοικιαστές.
Κι έτσι οφείλουμε να αλλάξουμε πολιτική. Και να ανακαλύψουμε ποιος κρύβεται πίσω από τους αποκεφαλισμούς και τις εκτελέσεις των θαλάσσιων ερπετών που συν τοις άλλοις τόσο η caretta caretta όσο και η πράσινη mydas είναι χελώνες που κατατάσσονται στα είδη προς εξαφάνιση, άρα χρίζουν προστασίας.
Το ίδιο ισχύει και για τα συμπαθή τετράποδα που καταλήγουν είτε στα Γκρεμνά Νερά, είτε στα σε κάποια γεφύρια στην ορεινή Νάξο, είτε σε χαντάκια που δεν είναι ευκολοδιάκριτα αλλά ελέω μυρωδιάς πλέον όλοι τα ανακαλύπτουν. Το πιο αστείο της υπόθεσης; Η ιστορία με τα τετράποδα και τις …αυτοκτονικές τους τάσεις εμφανίστηκε από την ώρα που άρχισε να λειτουργεί ο ΧΥΤΑ. Έως τον περασμένο Οκτώβριο, τα νεκρά ζώα χάνονταν μέσα στην απεραντοσύνη του ΧΑΔΑ. Της χωματερής που αποτελούσε την ντροπή του Νοτίου Αιγαίου. Όμως, από τη στιγμή που άνοιξε και λειτουργεί ο ΧΥΤΑ, η πόρτα έκλεισε και ο Δήμος κι εδώ πιάστηκε αδιάβαστος. Δεν ξέρει τι να τα κάνει. Αποτέλεσμα; Να καταλήγουν στα …γκρεμνά. Εάν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι απαγορεύεται η ταφή από ιδιώτες των ζώων και δεν υπάρχει οργανωμένος χώρος όπου θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, φτάνουμε και πάλι στο αρχικό ζήτημα: τα ζώα αυτά μη αντέχοντας την ευταξία που υπάρχει στη Νάξο, αυτοκτονούν. Και όλοι εμείς κοιμόμαστε ήρεμοι.
Κα μέσα σε όλα έχεις και τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα… Την περασμένη εβδομάδα κλιμάκιο της πυροσβεστικής επί δύο ώρες προσπαθούσε να απεγκλωβίσει γατάκι που είχε κουρνιάσει επί διήμερο (λόγω βροχής προφανώς) μέσα στις σχάρες της αποχέτευσης που υπάρχουν στο ποτάμι, στο ύψος της περιοχής Φουντάνας. Είπαμε στη Νάξο έχουμε δύο πλευρές… Του ίδιου όμως νομίσματος.
