Ο χαμογελαστός Γιώργος Μαϊτός δεν είναι πια κοντά μας – Πάλεψε αλλά έχασε τη μάχη σε ηλικία 56 ετών και αύριο (22/02, 14:00) η πατρική γη του Σαγκρίου θα τον υποδεχτεί για το ταξίδι προς την αιωνιότητα
Ο δάσκαλος με το χαμόγελο και την μεγάλη καρδιά… Έτσι τον γνώρισα όταν βρέθηκα να εργάζομαι στο «Ραντεβού», στην παραλία της Χώρας Νάξου, κάπου στα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του 80… Άνθρωπος που δεν είχε να πει κακό λόγο για κανέναν.. Όλο το καλοκαίρι αντί να κάνει διακοπές ήταν κοντά στην οικογένειά του (με την Αννέζα Παπαδοπούλου και την κόρη τους Σταματούλα) με σκοπό να δώσει μία χείρα βοηθείας. Και πάντα με το χαμόγελο. Με τη διάθεση της προσφοράς… Ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι εκείνο και ο Γιώργος Μαϊτός με είχε βοηθήσει… Στη συνέχεια χώρισαν οι δρόμοι μας. Όμως, κάθε φορά που τον έβλεπα το φωτεινό του πρόσωπο είχε κυρίαρχο ρόλο. Και εκείνο το πηγαίο του γέλιο. Ήταν αυτό που λέμε ένας άνθρωπος της παρέας…. Αυτός που θα ήθελες να έχεις δίπλα σου σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Όμως , όπως αναφέρει ο Μένανδρος «Ον οι Θεοί φιλούσι, αποθνήσκει νέος» Και ο Γιώργος έφυγε νέος… Στα 56 του χρόνια. Το μεσημέρι της Δευτέρας παλεύοντας να νικήσει τι άλλο από την επάρατο νόσο. Με το χαμόγελο έδωσε τη μάχη αν και γνώρισε ότι ήταν άνιση. Και αύριο το μεσημέρι (22/02, 14:00), στη γη της ιδιαίτερης πατρίδας του, το Σαγκρί της Νάξου, ο Γιώργος Μαϊτός με τη συνοδεία των προσώπων που ήταν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια θα κάνει το τελευταίο ταξίδι προς την αιωνιότητα….
Και βέβαια εκτός από τους συγγενείς ή τους φίλους του η εκπαιδευτική κοινότητα των Κυκλάδων πενθεί. Είπαμε, ο δάσκαλος με το χαμόγελο. Ο πρώην αντιδήμαρχος Δρυμαλίας, ο συνάδελφός του δάσκαλος στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Φιλωτίου, Αντώνης Μανιός ανάρτησε χθες το βράδυ στην προσωπική του ιστοσελίδα στα social media το τελευταίο αντίο «Προσωπικά, έχασα έναν καλό φίλο και συνεργάτη. Καλό ταξίδι φίλε»
Και ο πρώην Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νοτίου Αιγαίου Γιώργος Γκάνιος (σ.σ. ο Γιώργος Μαϊτός διετέλεσε διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κυκλάδων με έδρα τη Σύρο) προχώρησε σε μία σιγκινιτική ανοιχτή επιστολή ως το ύστατο χαίρε σε έναν συνεργάτη του. Και η ανάρτηση αυτή έγινε στην προσωπική του ιστοσελίδα στα social media όπου αναφέρει
“Αγαπητέ φίλε, Δάσκαλε και συνεργάτη Γιώργο Μαϊτέ ….. Πληροφορήθηκα με βαθύτατη λύπη μου το θάνατό σου. Για αρκετή ώρα προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω το γεγονός…… Έφυγες από κοντά μας νέος, επαληθεύοντας για μια ακόμη φορά την πάντοτε επίκαιρη ρήση του Μενάνδρου «Ον οι Θεοί φιλούσι, αποθνήσκει νέος» Πάλαιψες αρκετά, έχασες τη μάχη κι έσβησες, ακολουθώντας την κοινή ανθρώπινη μοίρα τόσο πρόωρα. Το σεμνό, εργατικό, έντιμο συνεργάτη και φίλο, Γιώργο Μαϊτό, είχα την τύχη να τον γνωρίσω, πριν από δέκα περίπου χρόνια και να συνεργαστώ μαζί του όταν ανέλαβα Περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νοτίου Αιγαίου και ο Γιώργος κατείχε τη θέση του Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κυκλάδων. Ο Γιώργος, πράος και γλυκομίλητος διακρίθηκε για την σεμνότητα, την εντιμότητα, την εργατικότητα και την αφοσίωσή του στην εργασία του. Λιγόλογος αλλά μεστός και δίκαιος ο λόγος του, με σπάνιο ήθος και που αγαπούσε με πάθος τον τόπο του Του άρεσε η καλή παρέα και η έξυπνη συζήτηση καθώς και η συχνή επαφή με τους συμπατριώτες του. Κατ΄ εξοχήν κοινωνικό άτομο συμμετείχε ενεργά σε όλες της εκφάνσεις της καθημερινότητας. Στην παρέα ήταν πάντα ευδιάθετος, ευχάριστος. Με το πλατύ χαμόγελό του δημιουργούσε ευχάριστη ατμόσφαιρα και η οικειότητα που έδειχνε σε όλους καλλιεργούσε σχέση εμπιστοσύνης που διευκόλυνε τον καθένα στην ενεργό συμμετοχή του. Ο Γιώργος δεν ήξερε τι θα πει κακία. Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους , όχι όμως και τις αδυναμίες τους. Η λέξη εχθρός, αναφορικά με τον άνθρωπο, δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του Γιώργου. Στη σύντροφό του Άννα, στην κόρη του και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζω τα πιο θερμά μου και ειλικρινή συλλυπητήρια. Αείμνηστε Γιώργο, αισθάνομαι ευτυχής και ευγνώμων στο Θεό που σε γνώρισα. Σε θεωρώ και βεβαιώνω ότι υπήρξες ένας υπέροχος άνθρωπος. Πιστεύω ακράδαντα ότι η καλοσύνη σου είναι το εισιτήριο σου για τον Παράδεισο. Ακριβέ φίλε ο θάνατος χωρίζει τους ανθρώπους ως προς την υλική τους υπόσταση, δεν μπορεί όμως να θίξει την πνευματική τους σχέση. Σε διαβεβαιώνω στο λόγο της ότι θα κρατήσω όσο ζω την μνήμη σου ζωντανή μέσα στην ψυχή μου, όχι μόνο γιατί το αξίζεις, αλλά και γιατί με τιμά να αισθάνομαι φίλος σου. Καλό Παράδεισο Γιώργο. Ελαφρύ το χώμα της Νάξου που θα σκεπάζει το τίμιο σώμα σου! Καλή αντάμωση…”
Εμείς τι να πούμε; Δύναμη στην οικογένεια που αφήνει πίσω του…
