Ως φόρο τιμής στους αγωνιστές της 13ης Οκτωβρίου 1944 που πήραν μέρος στην μάχη της “Ηλεκτρονικής” εναντίον των Γερμανών αποφασίστηκε από τη Διοίκηση της ΔΕΗ να είναι η ημέρα αυτή “επίσημη αργία΄”
Απλά δεν υπάρχει σωτηρία σ’ αυτό το κράτος που λέγεται Ελλάδα… Σε μία χώρα που βιώνει εδώ και επτά χρόνια μία απίστευτη οικονομική κρίση ανάλογη μ’ αυτή μίας πολεμικής σύρραξης. Σε μία χώρα που όποιος αμείβεται με περισσότερα από 500 ευρώ πανηγυρίζει δουλεύοντας τουλάχιστον έξι ημέρες την εβδομάδα. Σε μία χώρα που βλέπει κάθε μέρες εκατοντάδες νέους να φεύγουν προς το εξωτερικό για μία καλύτερη δουλειά. Σε μία χώρα που …πεθαίνει από τη στιγμή που έχουν σταματήσει οι γεννήσεις … Σε μία χώρα όπου η πιο σημαντική οικονομική ανάπτυξη είναι το άνοιγμα μίας καφετέριας. Σε μία χώρα όπου οι παππούδες τρέφουν τα εγγόνια τους… Σε μία χώρα λοιπόν όπως αυτή, έρχεται η ΔΕΗ να μας αποδείξει ότι καλά κάνουν οι δανειστές και μας …σκίζουν όπου βρεθούν και σταθούν…
Τι έκανε η ΔΕΗ; Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού αποφάσισε χθες να καθιερώσει για πάρτη της μία επίσημη αργία στο καλεντάρι της.. Έτσι… Και αυτή η αργία είναι η σημερινή ημέρα, η 13η Οκτωβρίου. Κι αυτό γιατί θέλει να τιμήσει τους εργαζόμενους οι οποίοι πήραν μέρος στη μάχη της «Ηλεκτρονικής» το 1944… Τότε που όπως δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Επιχείρησης, Μανώλης Παναγιωτάκης «Τιμούμε και πάλι τη μεγάλη ιστορική επέτειο, τη μάχη της Ηλεκτρικής. Πριν από 72 χρόνια, στις 13 Οκτωβρίου 1944, οι τότε συνάδελφοί μας στην Ηλεκτρική, μαζί με το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, πολέμησαν εναντίον των Γερμανών κατακτητών και έσωσαν το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού του Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι από την ανατίναξη. Οι εργαζόμενοι στην Ηλεκτρική αγωνίστηκαν ηρωικά, με κοινωνική ευθύνη και πατριωτισμό, για να διασφαλίσουν το στρατηγικό αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας στην απελευθερωμένη Αθήνα. Αποτίνουμε με ευλάβεια φόρο τιμής στους ήρωες που θυσιάστηκαν, αλλά και γενικότερα σ’ όλους τους εργαζόμενους που πήραν μέρος σ’ αυτήν τη μάχη».
Μάλιστα… Πολέμησαν εκείνοι οι υπάλληλοι και προφανώς και άλλοι συμπατριώτες μας εναντίον των Γερμανών το 1944 και σήμερα το 2016 θα τους τιμήσουμε με ημέρα αργίας για την επιχείρησης. Μπορεί βέβαια να υπάρχουν δεκάδες άλλοι τρόποι μνημόνευσης και τιμής για εκείνα τα παλικάρια. Αλλά εμείς ως Έλληνες επιλέξαμε την …αργία. Το καθισιό. Γιατί μην μου πείτε ότι όταν λέμε αργία σε μία επιχείρηση εννοούμε κάτι άλλο έτσι δεν είναι;
Και συνεχίζει ο κος Παναγιωτάκης λέγοντας «Η μεγάλη αυτή επέτειος, κορυφαία αντιστασιακή πράξη σε όλη την Ευρώπη, ορόσημο στην ιστορία του ηλεκτρισμού στη χώρα μας, καταδεικνύει το μεγαλείο και τις αστείρευτες δυνάμεις του δημοκρατικού λαού μας και αποτελεί πηγή έμπνευσης και φωτεινό παράδειγμα για τους σύγχρονους, και ειδικότερα όλους εμάς που εργαζόμαστε στον όμιλο ΔΕΗ».
Μήπως κύριε Παναγιωτάκη να βρούμε κάποιο άλλο φόρο τιμής για αυτούς που αποτέλεσαν έμπνευση και φωτεινό παράδειγμα; Γιατί οι νεώτεροι και δη εσείς μόνο παράδειγμα δεν είστε όταν επιλέγεται το καθισιό ως φόρο τιμής για ανθρώπους που έχυσαν το αίμα τους για την Ελλάδα. Περισσότερο τους προσβάλλεται παρά τους τιμάτε με μία τέτοια ενέργεια…
