Οδός Παπαρηγοπούλου: Κουβαλάει όνομα βαρύ αλλά σε μία διαδρομή άνω των 600 μέτρων στο κέντρο της Νάξου υπάρχει μόνο μία πινακίδα που φέρει το όνομα της οδού κι αυτή είναι μόνιμα καλυμμένη με ασβέστη
Η οδός Ι. Παπαρηγοπούλου είναι ο δρόμος που ξεκινά από τον κόμβο του θερινού σινεμά και καταλήγει στην πλατεία πρωτοδικείου. Αποτελεί μια από της κεντρικές αρτηρίες της Χώρας αφού καθημερινά χειμώνα και καλοκαίρι τον διασχίζουν χιλιάδες αυτοκίνητα πεζοί και τουρίστες. Με τις νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις μάλιστα ο δρόμος αυτός έχει μετατραπεί σε έναν από τους τρεις βασικούς άξονες εισόδου που οδηγούν στο κέντρο της πόλης της Νάξου.
Σε όλες τις ηλεκτρονικές εφαρμογές, στο διαδίκτυο και στον χάρτη της google είναι καταχωρημένος με αυτό το όνομα και ως εκ τούτου δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι το όνομα αυτό ανήκει στον συγκεκριμένο δρόμο. Το παράξενο στην όλη υπόθεση είναι ότι ελάχιστοι απόν τους ντόπιους κάτοικους αλλά και τους αιρετούς γνωρίζουν την ονομασία του και το χειρότερο όλων, σχεδόν κανένας δε ξέρει ποιος είναι αυτός ο κύριος Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος !!!
Πριν από μερικά χρόνια μια από της προηγούμενες δημοτικές αρχές αποφάσισαν-και πολύ καλά έκαναν- να βαφτίσουν όλους τους δρόμους μικρούς και μεγάλους της Χώρας βάζοντας ταμπελίτσες με το όνομα του καθενός στα ανάλογα σημεία έτσι ώστε να υπάρχει ένας μπούσουλας και κάθε γειτονιά και κάθε κτίριο να έχει μια διεύθυνση.
Ξέχασαν όμως οι ειδικοί, και μέχρι σήμερα το λησμονούν, να τοποθετήσουν σχετικές πινακίδες και στην συγκεκριμένη οδό η οποία όπως προαναφέραμε είναι η κεντρικότερη όλων και το κυριότερο φέρει το όνομα ενός επιφανούς ναξιώτη. Για να μην αδικούμε τους προγόνους μας σε όλη την διαδρομή της Ιωάννου Παπαρρηγοπούλου(περίπου 600 μέτρα) υπάρχει μία και μοναδική πινακίδα (φώτο) σε μια παλιά οικία, την οποία οι ιδιοκτήτες έχουν φροντίσει να την καλύψουν με ασβέστη(!!), γεγονός που μαρτυρά ότι κάποτε κατοικούσαν σ’ αυτόν τον τόπο άνθρωποι που αναγνώριζαν αξίες
Το θέμα είναι σοβαρό και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης καθώς εκτός από την ντροπή που προκαλεί στους ευαισθητοποιημένους συντοπίτες μας, δημιουργεί και τεράστιο πρόβλημα στους επισκέπτες οι οποίοι ταλαιπωρούνται ψάχνοντας μάταια να βρούνε τον εν λόγω δρόμο.
Μαθήματα ιστορίας
Ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος – Λινάρδος Φιλικός και αγωνιστής του 1821 γεννήθηκε στο Δαμαριώνα της Νάξου το 1780 και πέθανε στις 18.11.1874. Ο Ιωάννης Κ.Λινάρδος σε νέα ηλικία έφυγε στην Κωνσταντινούπολη , όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Παπαρρηγοπούλου. Σπούδασε στην Πόλη, στην Οδυσσό, και στη Μόσχα. Το 1807 διορίστηκε διερμηνέας του Ρώσικου στόλου του Αιγαίου. Το 1814 επισκέφτηκε τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων για υποθέσεις των Ρώσων υπηκόων του, στα Γιάννενα και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία , την οποία αργότερα αξιοποίησε για το καλό του γένους.
Το 1819 υπηρετεί ως διερμηνέας στο ρώσικο Προξενείο της Πάτρας. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία, συνδέθηκε με πολλούς Φιλικούς και προκρίτους .Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία της επανάστασης και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση του Έθνους. Στη διάρκεια της επανάστασης ανέλαβε τη διεκπεραίωση πολλών επικίνδυνων αποστολών. Αξιοποιώντας τη φιλία του με τον Αλή Πασά, διατήρησε την επαφή μαζί του, μέχρι του θανάτου του Αλή και έκανε τον μεσολαβητή του Αλή Πασά προς τους Ρώσους , βοηθώντας τον δήθεν στην υλοποίηση των σχεδίων του, για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Στην πραγματικότητα όμως τον έσπρωχνε σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη για το καλό της Ελληνικής Επανάστασης.
Τον Αύγουστο του 1820 ο Παπαρρηγόπουλος ταξιδεύει στην Οδυσσό της Ρωσίας ως απεσταλμένος των προκριτών της Πελοποννήσου για να συναντήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και να τον ενημερώσει για την κατάσταση στην Πελοπόννησο. O Παπαρρηγόπουλος αναφέρει στον Υψηλάντη ότι οι συνθήκες στην Πελοπόννησο δεν είναι ακόμη ώριμες και υποστηρίζει ότι η Επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τη Μολδοβλαχία.
Τον Απρίλιο του 1821 βρίσκεται διερμηνέας στο ρωσικό προξενείο της Σμύρνης, όπου στη διάρκεια των διωγμών εναντίον των Ελλήνων θα συμβάλει στη διάσωση χιλιάδων ραγιάδων, μεταξύ των οποίων και 400 γυναικόπαιδα.
Το 1827 στη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναυαρίνου (20.10.1827) ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετούσε ως διερμηνέας στη ναυαρχίδα Αζώφ του Ρωσικού στόλου. Με μυστικές ενέργειές του κατάφερε να αποτραπεί η επίτευξη της συμφωνίας του Ιμπραήμ με τους ναυάρχους του συμμαχικού στόλου. Αν η ναυμαχία του Ναυαρίνου είχε αποτραπεί, η εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν δυσμενής για τον Ελληνισμό και σ’αυτό ο ρόλος του Παπαρρηγόπουλου ήταν καθοριστικός. Το σχέδιο πέτυχε και ο ίδιος παρακολούθησε τη ναυμαχία απ’ τη Μεθώνη. Συνέβαλε επίσης στην αναίμακτη παράδοση της τουρκικής φρουράς στα κάστρα του Αντιρρίου (Μάρτιος 1829), της Ναυπάκτου (Απρίλιος 1829), του Μεσολογγίου και του Ανατολικού (Μάιος 1829).
Το 1837 ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετεί στη ρωσική πρεσβεία της Αθήνας ως Γενικός Πρόξενος και σύνδεσμος της ρωσικής αποστολής με το φιλορωσικό κόμμα. Η επιρροή που ασκεί στο κόμμα αυτό είναι εξ ίσου μεγάλη με εκείνη του Θ.Κολοκοτρώνη.
Η Ελληνική κυβέρνηση τον παρασημοφόρησε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με τοαργυρούν αριστείο ανδρείας, τον χρυσό σταυρό του Σωτήρος και τον μεγαλόσταυρο των Ταξιαρχών. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1874 και ετάφη στο Α’ νεκροταφείο με μεγάλες τιμές.
Στις 14.9.1936 έγιναν στον Δαμαριώνα Νάξου τα αποκαλυπτήρια της προτομής του , που φιλοτέχνησε η Ναξιακή Ένωσις Αθηνών.
Πηγή: naxosfan.blogspot.gr – wikipedia.gr
