Η ευχετήρια επιστολή του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Παροναξίας κκ Καλλινίκου με βασικό θέμα την ανάγκη επιστροφής του ανθρώπου στο νόημα του Αναστάντος Χριστού ώστε να βρούμε και πάλι τη χαρά της ζωής
Το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, το οποίο για μια ακόμη φορά η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ετοιμάζεται να εορτάσει, μου δίνει την ευλογημένη δυνατότητα και την μεγάλη χαρά να επικοινωνώ με τους αγαπητούς και πολυπληθείς αναγνώστες του έγκριτου ηλεκτρονικού εντύπου σας, προκειμένου να εκφράσω τις εόρτιες πατρικές ευχές μου.
Χαρά και ευφροσύνη είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν το περιεχόμενο της εορτής της Αναστάσεως του Χριστού. Λέξεις τόσο όμορφες και τόσο δυνατές που δυστυχώς απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό από την ζωή του σύγχρονου ανθρώπου.
Με μια πρόχειρη ματιά στην πραγματικότητα που μας περιβάλλει, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η χαρά δεν αποτελεί πλέον κυρίαρχο στοιχείο της ζωής μας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό συμβαίνει, εξ αιτίας των δυσάρεστων γεγονότων που διαδραματίζονται γύρω μας. Η άποψη αυτή έχει δόση αλήθειας αλλά δεν είναι η βασική αιτία, αφού τα δυσάρεστα γεγονότα δεν έλειψαν ποτέ από την ζωή των ανθρώπων. Η ιστορία δεν γράφτηκε πάντοτε με φωτεινά γράμματα. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε την χαρά να βρίσκεται στη ζωή μας. Οι άνθρωποι κάποτε μπορεί και να υπέφεραν, αλλά δεν ξέχναγαν να χαμογελούν και να χαίρονται με αυτά που είχαν, όσο λίγα κι αν ήταν και όσο κι αν δοκιμάζονταν από τα προβλήματα της ζωής τους. Εξάλλου και η χαρά της Αναστάσεως δεν προήλθε από κάποιο ευχάριστο γεγονός, αλλά «ήλθε διά του Σταυρού, εν όλω τω κόσμω».
Σήμερα δυστυχώς η ζωή μας βρίσκεται πολύ μακριά και από τον Σταυρό και από την Ανάσταση του Κυρίου. Η βασική αιτία για την απουσία της χαράς από την ζωή μας, είναι η απουσία του Αναστάντος Χριστού από αυτήν. Μάθαμε τα τελευταία χρόνια να αναζητούμε την χαρά οπουδήποτε αλλού, εκτός από εκεί που υπάρχει πραγματικά. Το πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού έγινε απόμακρο και δυσδιάκριτο. Επίκεντρο της ζωής μας έγινε το δικό μας πρόσωπο, ή καλύτερα το δικό μας άτομο. Η ζωή μας έγινε ατομοκεντρική και έτσι ξεχάσαμε το πρόσωπο του αδελφού μας, του συνανθρώπου μας. Χάσαμε την πίστη μας και μαζί με αυτήν χάσαμε και την ανθρωπιά μας. Πως να ελπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος όταν αρνείται την ελπίδα της Αναστάσεως; Πως να χαίρεται όταν δεν προστρέχει στην πηγή της αναστημένης χαράς που είναι ο Χριστός; Πως να υπομένει όταν δεν εμπνέεται από τον υπομείναντα και Σταυρόν και θάνατον Αναστάντα Κύριο; Κι όμως, η χαρά που μοιάζει κάτι τόσο μακρινό στις μέρες μας βρίσκεται δίπλα μας, αρκεί να στρέψουμε το βλέμμα και την καρδιά μας στην πηγή αυτής της χαράς, στο κενό μνημείο και να «τόν ὑπέρ ἡμῶν παθόντα καί ταφέντα καί Ἀναστάντα Κύριο».
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να Αναστηθεί στις καρδιές μας για να τις πλημμυρίσει με την χαρά της Αναστημένης παρουσίας Του και να τις φωτίσει με το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως, διαλύοντας για πάντα το σκοτάδι της απόγνωσης και του άγχους που σήμερα κυριαρχεί.
Καλό και ευλογημένο Πάσχα και καλή Ανάσταση!
Με θερμές Σταυροαναστάσιμες ευχές
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
