Ο Λευτέρης Ελευθερίου στο πλευρό της συζύγου του Τατιάνας Καλαντζή μιλάει στο “Πρώτο Θέμα” για τα παιδιά, τη συνεργασία του με τη σύζυγό του στο σανίδι, τη Νάξο και ποια ευχή δίνει στα παιδιά όλου του κόσμου
Τι θα συμβεί όταν ο κύριος ΚΙΧ αποφασίσει να εγκαταλείψει την πόλη της Φασαρίας, ακολουθώντας την καρδιά του; Μια φυλακισμένη πριγκίπισσα, ένας τρομερός Μουσικόδοντας και ένα μυστικό κουτί που πρέπει να γεμίσει με ξεχασμένους ήχους, ωθούν τον κύριο ΚΙΧ και τα παιδιά σε μια μοναδική περιπέτεια! Τα παιδιά συμμετέχουν καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου ενεργά, αναγνωρίζοντας ήχους και διαφορετικά μουσικά ηχοχρώματα, απαντώντας σε ερωτήσεις και συμβουλεύοντας τον κύριο ΚΙΧ πώς να μαγέψει τελικά το φοβερό Μουσικόδοντα. Κι όταν τα φώτα σβήνουν ο Λευτέρης Ελευθερίου δεν σταματά να επαναλαμβάνει πόσο μαγεμένος νιώθει από τους λιλιπούτειους θεατές του και πόσο ευγνώμων για το μεγάλο τους χειροκρότημα…
Πώς αισθάνεσθε που οι θεατές σας είναι μικρά παιδιά; Τι περισσότερο σας προσφέρει το χειροκρότημα ενός μικρού παιδιού σε σχέση με εκείνο ενός ενήλικα;
Είναι πολύ ωραίο να παίζεις για θεατές όπως τα παιδιά που δεν τα ενδιαφέρει ούτε αν είσαι πετυχημένος ή αποτυχημένος ηθοποιός. Τα παιδιά δεν έχουν προκαταλήψεις για σένα ούτε προσδοκίες για αυτό που θα δουν. Είναι ειλικρινή και αυθόρμητα. Αν περνάνε καλά θα το δείξουν, αν βαρεθούν πάλι θα το δείξουν. Μπορεί να σηκωθούν στη μέση μιας παράστασης και να πουν: θέλω να φύγω. Απαιτείται λοιπόν μεγάλη προσπάθεια και ενέργεια για να κρατήσεις το ενδιαφέρον τους, όμως η ανταμοιβή είναι εξίσου μεγάλη: δίνουν και εκείνα γενναιόδωρα την αγάπη τους.
Τι μπορεί να “γράψει” μία θεατρική παράσταση στο μυαλό και στην ψυχή ενός τρίχρονου ή τετράχρονου παιδιού;
Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πόσο γρήγορα εξοικειώνονται τα παιδιά με τη θεατρική πράξη. Την αποδέχονται, την παρακολουθούν, αναγνωρίζοντας τη θεατρική σύμβαση και παράλληλα αφήνουν τη φαντασία τους να ταξιδέψει με το έργο και τους ήρωες. Το θέατρο είναι μια συγκλονιστική εμπειρία για εκείνα γιατί συμμετέχουν με όλες τους τις αισθήσεις, την ψυχή και το μυαλό προκειμένου να καταλάβουν τα μηνύματα της παράστασης.
Δεν είναι δύσκολο για ένα τόσο μικρό παιδί _ όπως οι θεατές σας _ να συγκεντρωθεί σε ένα έργο χωρίς λόγια όπως αυτό που πρωταγωνιστείτε;
Το έργο έχει όντως έναν βουβό ήρωα, τον κύριο Κιχ, αλλά δεν είναι χωρίς λόγια. Υπάρχει ο αφηγητής που περιγράφει και εξηγεί, όλα όσα κάνει ο κύριος Κιχ. Τα παιδιά δεν τα παραξενεύει τόσο το γεγονός ότι δεν τον ακούν να μιλάει, γιατί αποδέχονται πιο γρήγορα από τους ενήλικες μια πρωτότυπη θεατρική σύμβαση όπως αυτή. Επίσης είναι ευκολότερο για εκείνα, να συγκεντρωθούν στις πράξεις και τα συναισθήματα κάποιου παρά σε αυτά που λέει. Έτσι κι αλλιώς σε αυτή την ηλικία δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα λόγια ενός θεατρικού έργου όσο για την δράση και ο κύριος Κιχ τους προσφέρει ατελείωτη δράση 50 λεπτα που διαρκεί η παράσταση.
Τα παιδιά, καθόλη τη διάρκεια της εν λόγω παράστασης, συμμετέχουν ενεργά συμβουλεύοντας σας πως να μαγέψετε τον φοβερό Μουσικόδοντα. Ποια είναι η “συμβουλή” που δεν θα ξεχάσετε ποτέ και γιατί;
Να τον μαγέψει παίζοντας μουσική με τα δόντια του! Μια πολύ αστεία απάντηση. Γενικά τα παιδιά κατά την διάρκεια της παράστασης κάνουν πολύ εύστοχες και αστείες παρατηρήσεις και εμείς τις ενσωματώνουμε στην πλοκή του έργου. Στο συγκεκριμένο σημείο όμως εκτός από τέτοιες αστείες και παιχνιδιάρικες συμβουλές, πολλές φορές τα παιδιά μας προτείνουν ο κύριος Κιχ να νικήσει τον Μουσικόδοντα χρησιμοποιώντας βία πχ να τον χτυπήσει, να τον κλωτσήσει κτλ. Στο τέλος της παράστασης όμως ανακαλύπτουν ότι δεν χρειάζεται να καταφύγουν στη βια για να λύσουν τα προβλήματα τους.
Ποια είναι η παράσταση που είδατε ως παιδί και που δεν θα ξεχάσετε όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Μεγάλωσα στη Νάξο μέχρι τα δώδεκα. Δεν υπήρχε παιδικό θέατρο εκεί τότε. Ένας από τους λόγους που ασχολήθηκα με τα μαθήματα θεατρικού παιχνιδιού για παιδιά, στα απομακρυσμένα χωριά της Νάξου ήταν και αυτός. Να προσφέρω κάτι που εγώ στερήθηκα ως παιδί. Για τον ίδιο λόγο χαίρομαι όταν η παράσταση μας περιοδεύει στην επαρχία.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα παιδιά έχουν τόση ανάγκη για θέατρο και μουσική όσο ακριβώς για τροφή. Συμφωνείτε; Και γιατί;
Σίγουρα υπάρχει μια υπερβολή σε αυτή τη φράση. Η υπερβολή αυτή ίσως εκφράζει την μεγάλη αγωνία που έχουμε οι σημερινοί γονείς να οργανώσουμε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και να τους δώσουμε πολλά ερεθίσματα. Σίγουρα το να μυήσουμε τα παιδιά στον κόσμο της τέχνης είναι ένα ανεκτίμητο δώρο για την ψυχή τους. Δεν χρειάζεται όμως να υπάρχει τόση πίεση για όλο αυτό. Τα παιδιά της πόλης ευτυχώς έχουν πολλές ευκαιρίες για επαφή με την τέχνη. Aυτό που τους λείπει και είναι εξίσου σημαντικό (ίσως και πιο σημαντικό από την τέχνη) είναι το ελεύθερο παιχνίδι στη φύση.
Ο κύριος ΚΙΧ και το Μυστικό κουτί των Ήχων παραπέμπει σε οικογενειακή υπόθεση καθώς τον ρόλο της αφηγήτριας έχει αναλάβει η σύζυγός σας, Τατιάνα Καλαντζή. Πώς είναι να συνεργάζεσαι με την γυναίκα της ζωής σου;
Η σχέση που χτίζεται πάνω στη σκηνή δεν επηρεάζεται απαραίτητα από την προσωπική σχέση των ηθοποιών. Μπορεί να μην μιλιέσαι με τον άλλον στη ζωή σου αλλά να επικοινωνείς τέλεια πάνω στη σκηνή ή το αντίθετο: να έχεις μια τέλεια προσωπική σχέση αλλά επαγγελματικά να μην μπορείς να συνεννοηθείς. Η σκηνική σχέση χτίζεται από το μηδέν και αυτό κάναμε και εμείς. Σε άλλα σημεία λειτούργησε θετικά το ότι είμαστε ζευγάρι ενώ σε άλλα δημιουργούσε εμπόδια. Το μεγάλο κέρδος της συνεργασίας αυτής ήταν ότι εξοικονομήσαμε λίγο παραπάνω χρόνο μαζί και ότι μοιραστήκαμε το κοινό μας πάθος για το θέατρο, κάτι που διεύρυνε και τα ενδιαφέροντα μας ως ζευγάρι και μας έφερε ακόμα πιο κοντά.
Θα ήθελα την κριτική των δικών σας παιδιών για την παράσταση.
Η μικρή που είναι 2 χρονών επιλέξαμε να μην μας δει ακόμα επί σκηνής και τους δύο ταυτόχρονα, γιατί δεν θα μπορεί να καταλάβει το λόγο που δεν θα μπορούμε να ασχοληθούμε αποκλειστικά μαζί της εκείνη την στιγμή. Ο μεγάλος που είναι 4 χρονών είδε την παράσταση, ενθουσιάστηκε και θέλει να έρχεται συνέχεια. Πλέον την έχει μάθει απέξω και μας την κάνει αναπαράσταση ολόκληρη στο σπίτι.
Κάντε μας μια ευχή για τα παιδιά όλου του κόσμου, ιδίως για εκείνα των προσφύγων που ζουν μια ζωή που δεν θα’ πρεπε…
Αυτό που με φοβίζει περισσότερο στη ζωή, είναι ο πόλεμος και πως αποκτηνώνει τον άνθρωπο. Εύχομαι κάθε ένα από αυτά τα παιδιά να βρει ένα ασφαλές, ειρηνικό περιβάλλον για να ζήσει μια φυσιολογική παιδική ηλικία.
Info: DANCEVACUUM Centre of Performing Arts
Διογένους 42, Χαλάνδρι, Αθήνα – Τιμή εισιτηρίου: Είσοδος 8 ευρώ
Κάθε Κυριακή στις 12:00 – Διάρκεια: 60′
Πληροφορίες & τηλέφωνο κρατήσεων: 6985-028588
πηγή: Πρώτο Θέμα
