Τα σωσίβια μπορεί να σώζουν ζωές όμως περνούν κι άλλα συνθήμαστα όπως αυτά της Ειρήνης ή της δεύτερης χρήσης αρκεί να υπάρχει …επιχειρηματικό μυαλό
Τα σωσίβια αποτελούν το μοναδικό ίσως όπλο που έχουν οι μετανάστες στη μάχη που δίνουν για την επιβίωση όταν μπαίνουν στη βάρκα του διακινητή με σκοπό να περάσουν το Αιγαίο. Στην Λέσβο τα σωσίβια σχηματίζουν πλέον βουνά. Και πρόσφατα, εκτός από ένα καταπληκτικό δέντρο Χριστουγέννων που δημιουργήθηκε, οι εθελοντές από διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις που βρίσκονται στην Λέσβο έστειλαν την Πρωτοχρονιά το δικό τους μήνυμα με έναν διαφορετικό τρόπο. Συγκέντρωσαν περισσότερα από 2,500 σωσίβια που εγκαταλείπουν καθημερινά οι πρόσφυγες που φτάνουν στο νησί ψάχνοντας για μια νέα ελπίδα. Αφού τα συγκέντρωσαν έφτιαξαν σε βουνό του νησιού το σύμβολο της Ειρήνης (φωτό από τον Γιώργο Μουτάφη) θέλοντας έτσι να στείλουν το δικό τους μήνυμα σε όλο τον κόσμο.
Όμως, υπάρχει και μία χρήση των σωσιβίων περισσότερο χρηστική… Σύμφωνα με τους εθελοντές στο «χωριό του όλοι μαζί», που διαχειρίζονται τις παλιές κατασκηνώσεις του ΠΙΚΠΑ, μετατρέπουν τα υλικά των σωσιβίων αλλά και των πλαστικών βαρκών σε χρηστικά αντικείμενα. Όπως καναπέδες, μικρά τραπεζάκια, στρώματα αλλά και πρωτότυπες τσάντες (!!!) Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Τα μέχρι την επεξεργασία τους «σκουπίδια» παίρνουν νέα μορφή και δίνουν τη δυνατότητα της απασχόλησης στους πρόσφυγες. Από τους εθελοντές ήδη εξετάζεται η δυνατότητα κάποιες από τις κατασκευές να διατίθενται προς πώληση, με στόχο βέβαια την οικονομική ενίσχυση των προσφύγων.
«Κάθε τσάντα απαιτεί περίπου τρεις ώρες για να φτιαχτεί. Όλα γίνονται όπως και στις κανονικές τσάντες, με τη διαφορά πως τα υλικά είναι από τα σωσίβια που βρίσκουμε στις παραλίες. Όλα τα μέρη του σωσιβίου χρησιμοποιούνται. Το ύφασμα και οι ιμάντες γίνονται τσάντες. Ενώ το εσωτερικό υλικό το χρησιμοποιούμε για στρώματα τα οποία είναι απαραίτητα αυτήν την εποχή για το κρύο» είπε στην ΕΡΤ ο Aida Simply, πρόσφυγας από το Αφγανιστάν. Ο Aida Simply έχει διδαχθεί στην πατρίδα του την τέχνη της ραπτικής και όπως λέει, του είναι ιδιαίτερα ευχάριστο να δουλεύει δημιουργώντας χρήσιμα αντικείμενα. «Θα ήθελα βέβαια μια καλύτερη και μεγαλύτερη ραπτομηχανή για να μπορώ να ράβω ακόμα πιο γρήγορα» λέει δείχνοντας μερικές από τις τσάντες που έχει κατασκευάσει.
Ψυχή του εργαστηρίου είναι η σχεδιάστρια Τίνα Κοντολέοντος. Εκτός από τα πατρόν και τα σχέδια η συμβολή της είναι σημαντική και για έναν άλλον λόγο. Το εργαστήριο λειτουργεί παράλληλα και σαν σχολείο για πρόσφυγες που ενδιαφέρονται να μάθουν την τεχνική της κατασκευής τσαντών. Είναι κάτι που τους κάνει να νιώθουν χρήσιμοι. Επίσης, τους δίνεται η δυνατότητα να μάθουν μια νέα τέχνη που μπορεί να τους βοηθήσει επαγγελματικά.
«Τα οφέλη από αυτή την προσπάθεια είναι πάρα πολλά. Κάθε τσάντα είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς. Κάποιοι μαζεύουν τα σωσίβια, άλλοι τα κόβουν και διαχωρίζουν τα υλικά και άλλοι τα ράβουν και κάνουν τις τσάντες. Εθελοντές και πρόσφυγες δουλεύουμε όλοι μαζί και αυτό είναι σημαντικό για να καταλάβουν πως είμαστε πραγματικά δίπλα τους και ότι τους δίνουμε την ευκαιρία να βρουν μια νέα ζωή μετά την καταστροφή της ζωής που είχαν στις χώρες τους. Ταυτόχρονα η αξιοποίηση των υλικών που δυστυχώς επιβαρύνουν το περιβάλλον είναι ακόμα ένα όφελος της προσπάθειας αυτής. Εξετάζουμε τρόπους ώστε να μπορούμε να πωλούμε τις τσάντες αυτές σε πολλούς που μας τις ζήτησαν για να ενισχύουμε τις δράσεις μας και να βοηθάμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη» δήλωσε η Έφη Λατσούδη, εθελόντρια στις πρώην κατασκηνώσεις του ΠΙΚΠΑ.
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ – ΜΠΕ
