Αύριο, Σάββατο 5 Δεκεμβρίου από το μεσημέρι και μετά ξεκινάει η ετήσια γιορτή …Ρακής στην Μονή της Νάξου
Τη διαδικασία απόσταξης της ρακής σε παραδοσιακά καζάνια θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν όσοι βρεθούν το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου στις 13:00 στην ετήσια Γιορτή Ρακής που διοργανώνουν ο Σύλλογος Μονιατών Νάξου «Η Τέχνη» και το ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α. του δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων.
Στην γραφική πλάτσα της Μονής, με το μεράκι και τη φιλοξενία των χωριανών, θα στηθεί ένα παραδοσιακό γλέντι, όπου οι αμπελουργοί θα προσφέρουν τα φημισμένα κρασιά τους και ρακή, ενώ οι γυναίκες θα προσφέρουν παραδοσιακά φαγητά και γλυκά. Απαραίτητος συνοδός βέβαια σε όλα αυτά, η μουσική! «Με πνεύμα αλληλεγγύης, ελάτε να γλεντήσουμε κόντρα στους καιρούς» αναφέρει η ανακοίνωση της εκδήλωσης
Να σημειώσουμε ότι σε προσωπικό επίπεδο έχουμε δώσει το παρών σε δύο ανάλογες εκδηλώσεις, το 2011 και το 2013… τι είχαμε αναφέρει στην εφημερίδα «Κυκλαδική» στην πρώτη μας παρουσία τον Νοέμβριο του 2011 με τίτλο «γιορτή χαράς, γιορτή κεφιού και απόλαυσης;»
« Η τελετή είναι γνωστή σε όλους. Ακόμη κι εάν δεν έχεις ακούσει τι είναι το «ρακιτζό» (η διαδικασία απόσταξης της ρακής από τα στάφυλα) ή δεν είσαι μύστης της ιεροτελεστίας, στο άκουσμα της είδησης ντύνεσαι καλά (συνήθως διοργανώνεται αρχές Νοεμβρίου ενώ πέρυσι αναβλήθηκε δύο φορές λόγω καιρικών συνθηκών και έφτασε αρχές Δεκέμβρη) δεν τρως για μία ημέρα ώστε να υπάρχει ο σχετικός χώρος στο στομάχι και κυρίως είσαι ξεκούραστος. Ποιος είπε άλλωστε ότι η όλη διαδικασία του πρωτόρακου είναι απλά να πάρεις ένα …καπάκι με το πρωτόρακο και να φύγεις. Όποιος το πιστεύει αυτό κάνει λάθος. Η τουλάχιστον δεν έχει λόγο να βρίσκεται στο χώρο…
Την περασμένη Κυριακή οι φορείς της Μονής και δη ο πολιτιστικός Σύλλογος «Η Τέχνη» με την αρωγή του ΝΟΠΠΑΠΠΑ έδωσε …ρέστα. Αρχικά άλλαξε η ώρα έναρξης της ιεροτελεστίας. Κι από το απόγευμα όπως συνηθίζονταν στα χωριά της ορεινής Νάξου, τότε το κάλεσμα του αφέτη έγινε στις 2 το μεσημέρι. Στη συνέχεια οι σπιτονοικοκυρές άνοιξαν τους τσελεμεντέδες της γιαγιάς και παρουσίασαν ότι καλύτερο μπορούσαν να φτιάξουν με τα χεράκια τους. Οι οργανοπαίκτες έπιασαν δουλειά από το …μεσημέρι όπως και οι μαστοράδες που γνωρίζουν την τέχνη του ρακιτζό. Και το αποτέλεσμα πραγματικά …μεθυστικό. Κανείς δεν έφυγε παραπονεμένος. Η πλατεία του χωριού μπορεί να έδειχνε μικρή αλλά ήταν πολύ ζεστή και ιδιαίτερα φιλόξενη ακόμη και για τους άγνωστους, τους πρωτάρηδες που ήθελαν να δουν την τελετή αλλά και να απολαύσουν εδέσματα. Οι οργανοπαίκτες σχεδόν δεν ξεκουράστηκαν (οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι η τελευταία …πενιά έπεσε κάπου στις 4 το πρωί με τη θερμοκρασία να είναι κοντά στο μηδέν πάντως) και η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
Όλα σχεδόν ήταν τέλεια. Και σε εποχή όπου το χαμόγελο λείπει, ήρθε η εκδήλωση της Μονής να θυμίσει σε όλους ότι είμαστε άνθρωποι. Ότι είμαστε Έλληνες και ότι κι εάν λέγεται στο εξωτερικό, αυτοί που γνωρίζουν τους κατοίκους όχι μόνο της χώρας αλλά και του νησιού ξεχωρίζουν τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Και οι ξένοι απολαμβάνουν κάθε στιγμή που ζουν στο νησί. Και εκδηλώσεις όπως αυτή του Ρακιτζό λειτουργούν ως η καλύτερη διαφήμιση για το νησί και ως βασική πηγή ζωής κόντρα σε όσους θέλουν να μας κάνουν να είμαστε μίζεροι…
