Κλέβει τις εντυπώσεις η εν πλω διαφημιστική καμπάνια των προϊόντων της Μυκόνου με δωρεάν μαθήματα μαγειρικής…
Τους είχα δει άλλη μια φορά τους Μυκονιάτες στο Superferry II την ώρα που κατέβαινα στο Γαύριο. Δεν είχα παρει είδηση την επίδειξη μαγειρικής που είχαν κάνει. Απλώς τράβηξα μια φωτογραφία. Αυτή την φορά με κάλεσαν ευγενικά στην επίδειξη τους και πήγα. Ήταν μια επίδειξη παρασκεύης κρύων πιάτων από τους μαγείρους Βεγγέλη Πελέκη που δουλεύει για την δημοτική επιχείρηση Μυκόνου και τον Κρις Αθανασιάδη που συνεργάζεται και δουλέυει για ιδιωτικό εστιατόριο. Ταξιδεύουν κάθε 15 μέρες και κάνουν επιδείξεις μαγειρικής στους επιβάτες του πλοίου σε μια προσπάθεια να προωθήσουν τα μυκονιάτικα αγροτικά προϊόντα! Και τις μυκονιάτικες γεύσεις!
Μερικές δεκάδες παραβρέθηκαν στην βαπορίσια επίδειξη μυκονιάτικων προϊόντων και παρασκευής κρύων πιάτων.
Ανάμεσα τους και μερικοί που τράβαγαν φωτογραφίες. Και ανάμεσα στους φωτογραφιζοντες και οι απαραίτητοι κινέζοι που πάνε “Μύκονο και Σαντορίνι σαν ερωτευμένοι πιγκουΐνοι”
Και καλούν δημοσιογράφους σε μια προσπάθεια να τα διαδώσουν. Σε αυτή την διαδρομή ήταν μια δημοσιογράφος που γράφει σε ξενόγλωσσα έντυπα και ξένες εφημερίδες!! Όλως τυχαία και εμείς στο πλοίο και μας προσκάλεσαν. Το μενού δύο κρύα πιάτα, το ένα πρωινό, το άλλο ένα μεσημεριανό, κάτι στο πόδι!!!
Τα μπαλάκια της κοπανιστής Μυκόνου και του γιαουρτιού πασπαλισμένα με διάφορους σπόρους.
Με βάση το τυρί και το γιαούρτι της Μυκόνου. ο μάγειρας Βαγγέλης Πελέκης έβαλε σπόρους (σουσάμι, παπαρούνα, καρύδια κλπ) και τα ζύμωσε. Μετά τα έκανε μπαλίτσες (σαν μεγάλους κεφτέδες). Τα γάρνιρε τα μισά με μαρμελάδα μανταρίνι, τα άλλα με μέλι θυμαρίσιο Μυκόνου. Και τα πρόσφερε στο κοινό.
Το ξινό του τυριού με το γλυκό του γαρνιρίσματος δίνουν μια γεύση εξαιρετική.
Αν και το καράβι δεν είχε κόσμο τελικά μαζεύτηκαν αρκετοί και δοκίμασαν όλοι. Γεύση κάτι σαν ξυνόγλυκη. Μα εξαιρετική. Ή όπως θα έλεγε και ο Μαμαλάκης βλέποντας τις μπουκίτσες: μπουκιά και συγχώριο!!
Ο Κρις Αθανασιάδης παρασκευάζει την ζύμη (κοπανιστή Μυκόνου με διάφορα καρυκεύματα)
Μετά απλώνει το μυκονιάτικο τυρί στην μεξικανικη πίτα
Μετά ακολούθησε ο μάγειρας Κρις Αθανασιάδης που έφτιαξε κάτι που ξεκίνησε σαν μεξικάνικό και κατέληξε σε κάτι δικό του και μυκονιάτικο. Ξεκίνησε από μια μεξικάνικη πίτα. Έβαλε τυρί μυκονιάτικο με μια σπάτουλα. Μετά φρέσκια πράσινη σαλάτα. Μετά λούζα μυκονιάτικη και τέλος κοτόπουλο.
Τα έκοψαν σε μεριδούλες.
Το τύλιξε και το έκοψε σε μεριδούλες. Όλοι παλι δοκίμασαν. Μόνο που οι περισσότεροι βιαστικά γιατί το πλοίο έμπαινε στο Γαύριο. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε προορισμό την Άνδρο. Κάτι που μας άφησε ένα γλυκόπικρο ερώτημα στα χείλη και το συζητάγαμε κατεβαίνοντας:
Όλοι σηκώθηκαν να δοκιμάσουν και από το δεύτερο μυκονιάτικο πιάτο που πρόσφερε ο Βαγγέλης. Λίγο βιαστκά οι περισσότεροι γιατί κατεβαίναμε Άνδρο!
– Γιατί εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο στο καράβι; Γιατί δεν προβάλουμε με επιδείξεις τα αγροτικά προϊόντα μας; Και έχουμε και περισσότερα από την Μύκονο. Ξαφνιάζεσαι να βλέπεις την οργάνωση και την προβολή της Μυκόνου.
Αγροτικά προϊόντα της Μυκόνου άψογα συσκευασμένα και με τέχνη προβαλλόμενα.
Δυστυχώς δεν έχουμε δει ποτέ τέτοια οργανωμένη και συστηματική προβολή ανδριώτικων προϊόντων και ανδιώτικων γεύσεων στο καράβι που όλοι έχουμε λίγο χρόνο. Τελικά δεν θέλει πολλά χρήματα ή πολύ κόπο, θέλει μόνο σκέψη και τρόπο.
“εν Άνδρω”
