Από αρχαιοτάτων χρόνων οι Ελληνες είχαν τη συνήθεια να κρύβουν τα χρήματά τους, τότε στη σοφίτα του Παρθενώνα, τώρα στα στρώματα
Το DNA είναι αυτό που δείχνει την καταγωγή σου τελικά… Και διαβάζοντας την σχετική είδηση καταλαβαίνει κανείς ότι το αίμα που ρέει στο κορμί μας έρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Θυρίδες και στρώματα οι σύγχρονοι Ελληνες όσον αφορά τις κρυψώνες για το χρυσό, σοφίτες ακόμη και στον Παρθενώνα οι αρχαίοι ημών πρόγονοι… Και η απόδειξη έρχεται από τον Καναδά όπου ο καθηγητής Σπένσερ Πόουπ προχώρησε πρόσφατα σε ανακοινώσεις σύμφωνα με το περιοδικό Live Science…
Τι μας αναφέρει; Απάντηση στο ερώτημα «Αν όμως τα χρήματα ήταν πάρα πολλά, ας πούμε χιλιάδες χιλιάδων ασημένια νομίσματα, πού θα χωρούσαν; Το ερώτημα απασχόλησε ειδικούς ερευνητές αλλά όχι σχετικά με το σήμερα. Αναρωτήθηκαν, και κατόπιν έψαξαν, πού θα μπορούσαν να φυλάσσονταν τα χρήματα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, τον 5ο αι. π.Χ.
Τότε που οι Αθηναίοι είχαν πάρει το συμμαχικό ταμείο από τη Δήλο και το είχαν μεταφέρει στον Παρθενώνα. Όχι όμως όπου κι όπου, αλλά στη σοφίτα!
Μέχρι τώρα ήταν γνωστό πως αργυρά αθηναϊκά τετράδραχμα και άλλα νομίσματα με τη γλαύκα της θεάς Αθηνάς είχαν εναποτεθεί στα άδυτα του Παρθενώνα, όπου και το θησαυροφυλάκιο της Αθήνας.
Όλοι πίστευαν ότι το θησαυροφυλάκιο ήταν στον οπισθόδομο, που κρατούνταν πάντοτε σφραγισμένος και βρισκόταν πίσω από την αίθουσα με το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παλλάδας.
Νέες μετρήσεις διαστάσεων σε χώρους που έχουν πλέον καταστραφεί και το εμβαδόν τους μπορεί να υπολογιστεί κατά προσέγγιση, οδηγούν κάποιους να πιστεύουν πως τα χρήματα βρίσκονταν, τελικά, στην «κορυφή» του κτιρίου.
Οι αναφορές των αρχαίων συγγραφέων δεν είναι κατατοπιστικές ως προς το πού φυλάσσονταν τα νομίσματα.
Επί παραδείγματι, κάποιος αναφέρει ότι το 433 π.Χ. 3.000 τάλαντα, ποσό κολοσσιαίο για την εποχή, μεταφέρθηκαν στην Ακρόπολη για φύλαξη. Το κυρίαρχο νόμισμα ήταν τότε το αργυρό τετράδραχμο.
Χίλια πεντακόσια τετράδραχμα έκαναν ένα τάλαντο. Άρα μιλάμε για 4,5 εκατομμύρια τετράδραχμα τα οποία θα ζύγιζαν 78 τόνους. Οι πηγές λένε επίσης ότι στο θησαυροφυλάκιο είχαν τοποθετηθεί μέχρι 10.000 τάλαντα, δηλαδή 260 τόνοι.
Κάποια από τα νομίσματα ίσως ήταν χρυσά, οπότε αυτό μείωνε ελάχιστα το συνολικό βάρος.
Οι θεωρίες του Πόουπ για τη σοφίτα στηρίζονται στο ότι υπάρχει σκάλα που οδηγεί προς τα εκεί, η οποία, όπως λέει, είχε μάλλον χρηστική αποστολή και ότι από εκεί μεταφέρονταν τα χρήματα. Ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος ώστε να μη συγκεντρώνονται τα χρήματα σε στενό σημείο. Αρα, το ξύλινο πάτωμα, μπορούσε, όπως λέει, να σηκώσει το βάρος.
Μάλιστα, πιστεύει ότι είναι το μόνο μέρος όπου θα ήταν δυνατόν να είναι το θησαυροφυλάκιο, ως το πλέον ασφαλές. Αν και δεν απορρίπτει την περίπτωση να φυλάσσονταν και σε διαφορετικά κτίρια.
Προσθέτει, δε, ότι τα νομίσματα θα πρέπει να ήταν μέσα σε κουτιά συγκεκριμένων και σταθερών διαστάσεων, που θα διευκόλυναν τον υπολογισμό του ποσού. Ο Πόουπ συνεργάστηκε με τον Πίτερ Σουλτς, καθηγητή από τη Μινεσότα, και τον Ντέιβιντ Σκάχιλ, από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Το πρώτο που θα έπρεπε να εξετάσουν, βέβαια, είναι αν η εσωτερική σκάλα στα νοτιοδυτικά του κτιρίου είναι της κλασικής περιόδου ή αν προστέθηκε π.χ. στην οθωμανική περίοδο.
