Σαν σήμερα (22/05) πριν από 48 χρόνια (1967) βρέθηκε δολοφονημένος ο Ναξιώτης δικηγόρος Νικηφόρος Μανδηλαράς
Ο Νίκος Λεβογιάννης μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα στο facebook ξεδιπλώνει την ιστορία της άγριας δολοφονίας του Ναξιώτη αγωνιστική της Δημοκρατίας Νικηφόρου Μανδηλαρά. Ας την παρακολουθήσουμε…
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 22 ΜΑΪΟΥ 1967
ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΝΕΚΡΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ Ο ΝΑΞΙΩΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ
–ΔΕΝ ΠΝΙΓΗΚΕ-ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΕΝΝΑΔΙ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΡΙΧΤΗΚΕ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΟ ΚΥΜΑ-
ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΟΠΗ ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΑ Η ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Το βράδυ της 16 Μαΐου 1967 ο Μανδηλαράς αναχωρεί από το τελευταίο κρησφύγετό του, το σπίτι του φίλου του δημοσιογράφου Μιχάλη Στυλιανού στη Νέα Σμύρνη, για να μεταβεί στο πλοίο, που βρισκόταν στου Σκαραμαγκά. Στο μοιραίο ραντεβού με τον καπετάνιο τον οδήγησε με το αυτοκίνητό του ο δικηγόρος Ρόκας. Το ραντεβού ήταν κάπου στη λεωφόρο Συγγρού στο ύψος του Ιπποδρόμου. Εκεί τον παρέλαβε ο καπετάνιος για να τον μεταφέρει στο πλοίο, για να διανυκτερεύσ εν όψει της αναχώρησής του το μεσημέρι της επόμενης μέρας 17 Μαΐου.
Από την ώρα εκείνη ο Νικηφόρος ουσιαστικά βρίσκεται στα χέρια των ανθρώπων της χούντας και ουδείς μέχρι σήμερα γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη μέχρι το πρωί της 22 Μαΐου 1967, που βρέθηκε το πτώμα του από ψαράδες στην ακτή Γενναδίου της Ρόδου. Επιβιβάστηκε στο πλοίο; Παραδόθηκε στα όργανα της χούντας; Τι α;κολούθησε στη συνέχεια και ως το πρωί της 22ας Μαΐου;
Η Άσπα Μανδηλαρά, μετά την αναχώρηση του Νικηφόρου και πριν από τις 22 Μαΐου, που βρέθηκε στην ακτή της Ρόδου το πτώμα του, προσήχθη στην Ασφάλεια Αθήνας (στο κτίρο της οδού Μπουμπουλίνας, το σημερινό Υπουργείο Πολιτισμού), όπου την ανέκρινε ο αστυνόμος Λάμπρου, γνωστός από τα βασανιστήρια σε φοιτητές και αγωνιστές. Ο Λάμπρου ήθελε δήθεν να πληροφορηθεί από την Άσπα Μανδηλαρά πού βρίσκεται ο Νικηφόρος. Από την ανάκριση εκείνη όμως η Άσπα Μανδηλαρά αντιλήφθηκε ότι οι αρχές γνώριζαν την αναχώρηση του Νικηφόρου. «Δεν έπρεπε να φύγει, έπρεπε να παραδοθεί στην αστυνομία» θυμάται ότι της είπε κάποια στιγμή ο Λάμπρου και αυτές οι κουβέντες, διατυπωμένες μάλιστα σε «ιστορικό χρόνο» (δεν έπρεπε…) την έβαλαν σε ανησυχία για τη ζωή του συζύγου της.
Την Τρίτη 23 Μαϊου 1967 στις εφημερίδες της Ρόδου γράφτηκε η παρακάτω είδηση: «εκ γενομένης ερεύνης προς εξακρίβωσιν της ταυτότητος αυτού (του πτώματος που εξεβράσθη) δεν προέκυψαν θετικά στοιχεία. Εικάζεται όμως ότι πρόκειται περί του δικηγόρου Αθηνών Νικηφόρου Μανδηλαρά». Τον αναγνώρισαν από τη βέρα του που έγραφε «Άσπα 1956».
Την επομένη 24 Μαϊου 1967 πέρασε η είδηση του θανάτου του Μανδηλαρά σε μονόστηλο στις Αθηναϊκές εφημερίδες: «Κατ’ αναφοράν του κεντρικού Λιμεναρχείου Ρόδου προς το Υπουργείον Εμπορικής Ναυτιλίας, εξεβράσθη χθες την πρωίαν εις τας ακτάς της νήσου πτώμα ανδρός αγνώστου ταυτότητος, ηλικίας περίπου 40-45 ετών, ύψους 1,70 μ. περίπου. Ενεργούνται ανακρίσεις». Προηγουμένως όμως ξένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, το BBC, η Ντόϊτσε Βέλε, ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας κ.α. είχαν μεταδώσει την τραγική είδηση και ανέφεραν ότι το πτώμα ανήκει στον δικηγόρο Νικηφόρο Μανδηλαρά.
Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 24 Μαϊου 1967 η είδηση παρουσιάστηκε με τον τίτλο: «Το εκβρασθέν εις Ρόδον πτώμα εξηκριβώθη ότι ανήκει εις τον δικηγόρον Μανδηλαράν».
Στην Ναξιώτικη εφημερίδα «Ναξιακόν Μέλλον» του Μαΐου 1967 η είδηση για την δολοφονία του Μανδηλαρά αναγράφεται με τον τίτλο: «ο θάνατος του δικηγόρου Νικηφ. Μανδηλαρά επήλθε συνεπεία πνιγμού» και δημοσιεύει τις ανακοινώσεις της χούντας. Ακολουθεί ένα σύντομο βιογραφικό του Μανδηλαρά στο οποίο αναφέρονται και τα εξής: «Ως δικηγόρος ο ατυχής Μανδηλαράς είχεν επιδοθή ιδία εις τα ποινικά, διά τα οποία διέθετε τα προσόντα της ευγλωττίας και της μαχητικότητος. Ασφαλώς δε θα ηδύνατο να ευδοκιμήση ως δικηγόρος –ποινικολόγος, αν αφωσιώνετο εις την δικηγορίαν και δεν κατελαμβάνετο τόσον ενωρίς από το πάθος της πολιτικής, την οποίαν σημειωτέον ήσκει με αδιαλλαξίαν, πείσμα και μαχητικότητα, και η οποία τελικώς τον ωδήγησεν τόσον προώρως εις τον θάνατον».
Κατά τον συντάκτη του σχολίου και εκδότη της εφημερίδας Δ. Φραγκούλη, στρατιωτικό δικαστή, τον Μανδηλαρά τον σκότωσε η …πολιτική και όχι η Απριλιανή χούντα.
***
Οι επικεφαλής της χούντας φαίνεται ότι ήλεγχαν από την πρώτη στιγμή την κατάσταση και επόπτευαν όλη την επιχείρηση εγκλωβισμού και εξόντωσης του Νικηφόρου. Η μεταφορά και πιθανή επιβίβαση του Μανδηλαρά στο «RITA V» φαίνεται πως ήταν γνωστή εκ των προτέρων στη χούντα. Το περιεχόμενο, αλλά και το ύφος των σημάτων μεταξύ του Υπουργείου Εμπ. Ναυτιλίας και του πλοιάρχου, στη διάρκεια του ταξιδιού, αυτή την εντύπωση δίνουν. Ο πλοίαρχος είχε τη δυνατότητα να μην υπακούσει στις εντολές της χούντας, να εισέλθει στα διεθνή ύδατα και να συνεχίσει το ταξίδι του προς την Κύπρο, αλλά δεν το έπραξε. Εάν ο πλοίαρχος δεν συναινούσε, το σχέδιο εξόντωσης του Νικηφόρου θα αποτύγχανε.
Η χούντα επιδίωξε την άμεση εξόντωση του Μανδηλαρά και όχι τη σύλληψη, τη φυλάκιση ή την εξορία του. Επιδίωξαν και πέτυχαν αυτή η στυγερή δολοφονία να φανεί ως ένας πνιγμός. Πού και πώς εκτελέστηκε ο Μανδηλαράς παραμένει άγνωστο (στο πλοίο; σε στρατόπεδο στα βόρεια προάστεια της Αθήνας; Μεταφέρθηκε το πτώμα του στη ρόδο με ελικόπτερο του στρατού;). Οι αρχηγοί της χούντας με σατανικό τρόπο σχεδίασαν και εκτέλεσαν αυτό το στυγερό έγκλημα, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει ανεξιχνίαστο.
***
Το πρωί της 22ας Μαΐου 1967 ντόπιοι ψαράδες βρήκαν στην παραλία Γεννάδι στη Ν.Δ. πλευρά της Ρόδου το πτώμα του Νικηφόρου Μανδηλαρά σε απόσταση 12 μέτρων από την ακτή. Οι ψαράδες ειδοποίησαν την Χωροφυλακή, η οποία βρισκόταν ήδη σε …επιφυλακή πολύ πριν βρεθεί το πτώμα, για ποιο λόγο άραγε; Το περίμεναν;.
***
εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» 15 Μαρτίου 1967
Προεκλογική συγκέντρωση στην πλατεία Ψυρρή στις 16 Μαρτίου 1967 με ομιλητές τους υποψήφιους βουλευτές της Ενώσεως Κέντρου (Γ. Παπανδρέου) Εμμ. Στεφανάκη και Νικηφόρο Μανδηλαρά.
Στη συγκέντρωση εκείνη εκφωνητής ήταν ο φοιτητής Νίκος Ι. Λεβογιάννης, Πρόεδρος του Συλλόγου Κυκλαδιτών φοιτητών.
***
ΜΝΗΜΗ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Από τη Μαρίνα Λεοντίου
Ήταν βράδυ όταν η αστυνομία συνέλαβε τον πατέρα μου …Μπήκαν στην αυλή μας τον πήραν μαζί τους στο τμήμα…Είχε αναρτήσει στην πλατεία του χωριού το προηγούμενο βράδυ ένα πανό που έγραφε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα, Ο ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΖΕΙ .Νόμιζαν ότι θα φοβέριζαν το θεριό που είχε μέσα του. Άδικος κόπος…Του έκαναν μήνυση…Τον έβαλαν στο κρατητήριο. Ο πατέρας μου Γιώργος Λεόντιος ,δικάστηκε στη Σύρο γι΄αυτό και γέμισε ο φάκελός του από μαρτυρίες χαφιέδων για το αριστερό προφίλ του ….Μάταια …Η δολοφονία του Νικηφόρου ήταν το χρέος που του καθόρισε τη ζωή του για να δίνει μέχρι και σήμερα αγώνες δημοκρατίας με ήθος και ανιδιοτέλεια…Μόνο για το χρέος….
