Ο αμερικανός αρθρογράφος Χάρολντ Μέγιερσον της Ουάσινγκτον Ποστ θυμίζει στους Γερμανούς ότι το 1953 χάρη και στους Ελληνες διαγράφηκε το χρέος τους
Η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας για τον τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης της Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα, αποτυπώνεται με ένταση σε δημοσίευμα της WASHINGTON POST, με τίτλο “Για την ελληνική κρίση η Γερμανία να μάθει από το δικό της οικονομικό παρελθόν”. Ο συντάκτης του άρθρου Harold Meyerson, συγκρίνει την νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με αυτή του Αντενάουερ στην Γερμανία υποστηρίζοντας ότι και οι δύο κλήθηκαν να διαχειριστούν την κακοδιαχείριση των χωρών τους.
Ο δημοσιογράφος υπενθυμίζει αυτό που χρόνια τώρα όλος… ο πλανήτης λέει σε Μέρκελ και Σόϊμπλε: η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να θυμάται πάντα ότι η ανάπτυξη και η ευημερία της οφείλονται στην μεγαλόψυχη απόφαση των αντιπάλων της στον Β΄ Παγκόσμιο ,να διαγράψουν το 50% των χρεών της! Τελεία και παύλα λοιπόν με την εμμονή της δημοσιονομικής “ορθοδοξίας” η οποία έχει τινάξει στον αέρα όλη την Ευρώπη.
Το άρθρο γίνεται ακόμη σκληρότερο στην συνέχεια αναφέροντας ότι η εμμονή της Γερμανίας οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή: “ Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 25%, ενώ η ανεργία των νέων ξεπέρασε το 50%. Η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 26% και η κατανάλωση κατά 40%. Το χρέος ανήλθε στο 175% του ΑΕΠ, ενώ τα κεφάλαια από τα δάνεια που παραχώρησαν η Γερμανία και τα άλλα κράτη στην Ελλάδα δόθηκαν είτε για την κάλυψη των επιτοκίων είτε για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων. Μόλις το 11% εξ αυτών δόθηκε πραγματικά στην ελληνική κυβέρνηση”.
Τι είχε γίνει στο Λονδίνο; Στη συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος, το 1953, 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία κατά την προναζιστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετά το 1945, συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Δυτ. Γερμανίας κατά το ήμισυ. Επιπλέον συμφώνησαν ότι η αποπληρωμή του δεν θα προέρχεται από τις κυβερνητικές δαπάνες αλλά αποκλειστικά από τις εξαγωγές. Με την συγκατάθεση όλων των μερών, η συμφωνία του Λονδίνου και οι διαδοχικές τροποποιήσεις της κατέστησαν τη Γερμανία ισότιμη με τους πιστωτές της, διαθέτοντας τη δυνατότητα, την οποία χρησιμοποίησε κατά καιρούς, να απορρίπτει τους όρους των πιστωτών και να εμμένει σε νέες διαπραγματεύσεις.
