Ο τρύγος, άλλοτε μεγάλη γιορτή της γης και των ανθρώπων, αλλάζει πρόσωπο με τα χρόνια. Οι εικόνες και οι ήχοι που κάποτε πλημμύριζαν τα χωράφια έχουν περιοριστεί, όμως η συγκίνηση και το «ευχαριστώ» στη μητέρα φύση παραμένουν αναλλοίωτα.
Ο “δάσκαλος” Αντώνης Τζιώτης, μέσα από προσωπική του ανάρτηση στα social media, μεταφέρει εικόνες από τον τρύγο στον Καλόξυλο Νάξου, δίνοντας φωνή στη νοσταλγία, στη φιλοξενία και στη χαρά της στιγμής.
Απόσπασμα από την ανάρτηση:
«Ο τρύγος, από τα ευλογημένα πανηγύρια χαράς στα αμπέλια της μητέρας φύσης, όλο και οδηγείται σε φθίνουσα πορεία… Χθες (10/9), βρέθηκα στο κτήμα των ανιψιών μου, Κατερίνας Θεωνά και Κώστα Κοντόπουλου, στον Καλόξυλο, που καλλιεργούν με υποδειγματικό ζήλο… Δίπλα, στα αμπέλια της Φυτειάς, ο Στέφανος και ο Μανώλης Μανιός τρύγιζαν με αγάπη και σεβασμό τη ζωοδότρα γη».
Με εικόνες από τον μητάτο του «Μανιομανώλη», την παλιά ληνού και τα σταφύλια που μετατρέπονται σε μούστο και κρασί, ο Αντώνης Τζιώτης ζωντανεύει μνήμες και ιστορίες που δένουν το σήμερα με το χθες.
Το επιμύθιο του δασκάλου:
«Με την ευκαιρία της διανυόμενης εποχής του τρύγου, εύχομαι στους τρυγήσαντες και τρυγούντες “Καλά Κρασιά”, με την κυριολεκτική σημασία της ευχής… Κι όταν πια ο ευώδης οίνος μπει στην καράφα, στο πρώτο τσούγκρισμα των ποτηριών να προταχθεί η ευχή: Εις υγείαν του σύμπαντος κόσμου! Το έχουμε όλοι ανάγκη! Γένοιτο!»
Αναλυτικά, η ανάρτηση του κου Τζιώτη
Ο τρύγος, από τα ευλογημένα πανηγύρια χαράς στα αμπέλια της μητέρας φύσης, όλο και οδηγείται σε φθίνουσα πορεία, προς απογοήτευση εκείνων, όσοι θυμόμαστε τις παλιές τρυγοπατητικές δόξες του Σεπτέμβρη!
Χθες (10/9), βρέθηκα στο κτήμα των ανιψιών μου, Κατερίνας Θεωνά και Κώστα Κοντόπουλου στον Καλόξυλο, το οποίο καλλιεργούν με υποδειγματικό αναγεννητικό ζήλο, έτσι όπως ταιριάζει σε κτήμα της εκεί καρποφόρας περιοχής, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Καλόξυλο.
Δίπλα και πάνω, στα ανατολικά, στο αμπέλι της Φυτειάς, δυο αδέλφια, “δεμένα” ψυχή τε και σώματι με την ζωοδότρα γη, ετρύγιζαν το εν λόγω αμπέλι.Επρόκειτο για τον Στέφανο Μανιό ( ιδιοκτήτη) και τον Μανώλη Μανιό, παιδιά των αειμνήστων Μανιοβασίλη και της Μαρίας Καλαβρού ( του Μανωλάκη ). Ήταν όλα ευχαρίστως συγκινητικά εκεί!
Στο ίδιο κτήμα, πιο πέρα, ως τον πλατανόφυτο ρυάκα του Αρμπά και την γραφικώς ογκώδη
ανύψωση της βόρειας πλευράς της Ράχης του Φραγκίσκου, στέκει, με προσεγμένη τεχνική αναπαλαίωση ο μητάτος του θρυλικού Μανιομανώλη, προγόνου των προαναφερθέντων κοπελιών.Δίπλα, και κολλητά στον μητάτο, σε σχετικά καλή κατάσταση μια παμπάλαια ληνού ( πατητήρι ), με την πέτρινη άφουκλα και το πολήνι ( < υπολήνιον ) της ακέραιο, όλα αυτά ένδειξη του αμπελοκαλλιεργητικού πλούτου, που ενδυνάμωνε κάποτε την περιοχή.
Να προσθέσουμε ένα συντομία, ότι ο Μανιομανώλης, σε νεαρή ηλικία είχε μεταναστεύει στα Βουρλά της Μικράς Ασίας ( περιοχή Σμύρνης ) και νέος ακόμη επανήλθε , διωκόμενους για την ανυπότακτη παλικαριά του. Γυρνώντας στην Νάξο έφερε μαζί του -κλέψας- κοπάδι ικανού αριθμού αιγοπροβάτων.
Προέβη επίσης και σε μια άλλη ” κλεψά”. Έφερε μαζί του και την κόρη του επιστάτη του κτήματος που εργαζόταν, την Βασιλικώ , η οποία τον ακολούθησε οικειοθελώς , κυριαρχημένη υπό αμοιβαίου έρωτος!
Εκεί, λοιπόν, στο άπλωμα των αμέτρητων ελαιοδένδρων, των ολίγων, πια, αμπελιών και των ολιγίστων σήμερα μπαξέδων, ο επισκέπτης απολαμβάνει ανοικτό το πολυσέλιδο βιβλίο της φύσης, στην ορεινή και πεδινή ψυχοτερπή εκδοχή του!
Πάνω ψηλά, υψώνεται με την δυναμική περήφανη κορμοστασιά του το βουνό του Φαναριού και στα ριζά του, κατάλευκος φύλακας και προστάτης της περιοχής, Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος!
Πόσο όμορφη είναι, αλήθεια, ή ζωή στα απλά της φανερώματα! Μακράν των ” ηχηρών ” και “φανταχτερών” εγκοσμίων απολαύσεων της σύγχρονης εποχής, εκεί νιώθεις το οξυγόνο να φρεσκάρει όλο το ” είναι ” σου και τ’ αεράκι ν’ ακουμπά με φιλικό σεβασμό πάνω σου την δροσιά του.!
Και κάτι ακόμα: Εκεί δίπλα ευρίσκεται και το κτήμα ” Παντοτινά “, του αείμνηστου ηθοποιού Δημήτρη Ημέλλου, στο ξέφωτο του οποίου πέρυσι, ζώντος και παρόντος του Δημήτρη, απολαύσαμε μαγική αυγουστιάτικη βραδιά, κληθέντες εκεί σε οικενειακό κοινωνικό και θρησκευτικό γεγονός!
Αγαπητοί Στέφανε και Μανώλη, σας ευχαριστώ για την φιλοξενία και το εκλεκτό κέρασμα σας: σταφύλια αϊδάνια, χαραμπραΐμια, φωκιανά, κουφόρρωα, φράουλες κτλ.
Αγαπητά μου ανίψια Κατερίνα και Κώστα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την κλήση επίσκεψης στο κτήμα σας.Σας ευχαριστώ και για τα νόστιμα φραγκόσυκα που μου προσφέρατε! Σας εύχομαι καλήν καλλιεργητική γεωπονία στο κτήμα σας , ώστε συντόμως αυτό να συνιστά χώρο επίγειας παραδεισένιας καταφυγής!
Επιμύθιον: Με την ευκαιρία της διανυομένης εποχής του τρύγου, εύχομαι στους τρυγήσαντες και τρυγούντες ” Καλά κρασιά” , με την κυριολεκτική σημασία της ευχής και όχι, ασφαλώς, με την απογοητευτική σημασία της!
Κι όταν πια τελειώσει το βράσιμο του ο μούστος και ο ευώδης οίνος μπει στην καράφα, στο πρώτο τσούγκρισμα των ποτηριών να προταχθεί η ευχή: ” Εις υγείαν του σύμπαντος κόσμου” ! Το έχουμε όλοι ανάγκη! Γένοιτο!!
#Νάξος #Καλόξυλος #Τρύγος #Παράδοση #ΚαλάΚρασιά #ΑντώνηςΤζιώτης #ΑγροτικήΖωή #Κυκλάδες
