Η Χώρα Νάξου, το στολίδι του νησιού, αποδεικνύεται –δυστυχώς– αφιλόξενη για όσους θέλουν να κάνουν το αυτονόητο: μια βόλτα στους δρόμους της με ασφάλεια. Το πρόβλημα με τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια ή με εκείνα που καταλαμβάνονται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα αναδεικνύεται ξανά μέσα από την ανάρτηση του Στράτου Φουτάκογλου, μέλους της Κοινότητας Νάξου, που μοιράστηκε και σχολίασε την επιστολή μιας πρώην μαθήτριάς του – και σήμερα νέας μητέρας που επέλεξε να μεγαλώσει τα παιδιά της στο νησί.
Ο κ. Φουτάκογλου σχολίασε:
«Δυστυχώς όμως η πόλη μας, η Χώρα της Νάξου, δεν είναι καθόλου φιλική για να μπορέσει μια μάνα με μικρό μωρό να κυκλοφορήσει στους δρόμους της με τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια και όπου αυτά υπάρχουν να καταλαμβάνονται από ασυνείδητους ιδιοκτήτες τροχοφόρων. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την έλλειψη πρόνοιας για τα άτομα με κινητικά προβλήματα και έρχεται τώρα η αγωνιώδης έκκληση μιας νεαρής μάνας να μας υπενθυμίσει το αυτονόητο: να μπορούμε να περπατάμε με ασφάλεια στην ίδια μας την πόλη».
Και συνέχισε, συγκρίνοντας με τη γειτονική Σύρο:
«Σε αντίθεση με την Ερμούπολη που αναδείχθηκε ως η δεύτερη πιο φιλόξενη πόλη στον κόσμο στα Traveller Review Awards 2024, η Νάξος παραμένει αφιλόξενη. Τι είναι άραγε αυτό που μας χωρίζει; Νομίζω όλοι ξέρουμε το πρόβλημα, αλλά η συνεχής επανάληψη του εντοπισμού του έχει καταντήσει κουραστική».
Η ανοιχτή επιστολή της μαθήτριας προς τον δάσκαλό της
«Αγαπητέ κύριε Στρατό,
“Υπήρξα μαθήτρια σας στο Λύκειο και νιώθω περήφανη γιατί έμαθα τόσα πράγματα από εσάς. Θαυμάζω το έργο σας και το ενδιαφέρον σας για όλη τη Νάξο. Εδώ και καιρό έχω γίνει μαμά και νιώθω ιδιαίτερα δυσαρεστημένη για το πώς οι άλλοι αδιαφορούν για μια μητέρα με ένα καρότσι στη Νάξο. ….., σας στέλνω το παρακάτω κείμενο μήπως ακουστούμε…..”
✍️”Μεγάλωσα στη Νάξο και πάντα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως δεν είχα συναντήσει κανένα άτομο με αμαξίδιο στο δρόμο. Όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου σκέφτηκα ότι η Νάξος θα είναι το καλύτερο μέρος για να κάνει κάποιος οικογένεια και να έχει μια καλή ποιότητα ζωής. Τα τελευταία δύο χρόνια απέκτησα ένα μωρό και συνειδητοποίησα πως εκτός των άλλων πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση στο νησί της Νάξου μιλώντας για τα πιο απλά θέματα.
Αφήνοντας ασχολίαστο το γεγονός ότι τα πεζοδρόμια είναι σε πολύ κακή κατάσταση, ο κάθε οδηγός δεν λαμβάνει υπόψη του ότι τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς και παρκάρει το όχημα του πάνω αδιαφορώντας αν οι υπόλοιποι μικροί και μεγάλοι, ανάπηροι ή ηλικιωμένοι θα δυσκολευτούν να κατέβουν και να ανέβουν ξανά ειδικά με όλη αυτή την κίνηση που υπάρχει ειδικά το καλοκαίρι θέτοντας τον εαυτό τους σε κίνδυνο.
Το ξέρω πως οι χώροι για στάθμευση δεν αρκούν. Αλλά ας νιώσουμε λίγη ενσυναίσθηση για το πώς βιώνει ο άλλος την καθημερινότητα του και πόσο δύσκολη την κάνουν κάποιοι οι οποίοι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Ας γίνει αυτό το κείμενο ένας λόγος να σκεφτούμε ξανά πριν παρκάρουμε πάνω στο πεζοδρόμιο το όχημα μας.
Εδώ είναι κάποιες εικόνες από την καθημερινότητα μας με ένα καρότσι.
Ας κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη χωρίς όμως να καταπατάμε τα δικαιώματα των άλλων.”
