Η ανάληψη μετρητών, κάποτε μια απλή και καθημερινή συναλλαγή, τείνει να μετατραπεί σε πολυτέλεια για τον πολίτη της σύγχρονης Ελλάδας. Οι καταγγελίες για χρεώσεις από τα πρώην ΑΤΜ της Τράπεζας Πειραιώς, που πλέον λειτουργούν υπό την εταιρεία Cashflex, άναψαν πολιτικές φωτιές και προκάλεσαν κυβερνητική κινητοποίηση.
Το ζήτημα
Η μεταβίβαση 850 ΑΤΜ –σε σταθμούς μετρό, νοσοκομεία, σούπερ μάρκετ, αεροδρόμια και άλλες κρίσιμες δημόσιες υποδομές– στην εταιρεία Cashflex, στην οποία συμμετέχει η ίδια η Τράπεζα Πειραιώς με 20%, έχει ως αποτέλεσμα οι ίδιοι οι πελάτες της τράπεζας να χρεώνονται ακόμη και για στοιχειώδεις συναλλαγές.
Για παράδειγμα, μια ανάληψη από πελάτη της Πειραιώς σε πρώην ΑΤΜ της, κοστίζει πλέον 2,10 ευρώ (1,50€ Cashflex και 0,60€ Πειραιώς).
Πολιτικές αντιδράσεις και ερωτήματα
Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι «κανένα παράθυρο χρεώσεων δεν πρόκειται να ισχύσει» και, αν διαπιστωθούν «χρεώσεις δύο ταχυτήτων», θα υπάρξει άμεση νομοθετική παρέμβαση.
Στον αντίποδα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος και Μιλένα Αποστολάκη, κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας εξηγήσεις για:
-
Το αν πρόκειται για έμμεση καταστρατήγηση του θεσμικού πλαισίου, με την τυπική μεταβίβαση λειτουργιών σε «ανεξάρτητο» φορέα που ελέγχεται από την ίδια την τράπεζα.
-
Την πρόθεση της κυβέρνησης για νομοθετική ρύθμιση υπέρ των καταναλωτών.
-
Τα μέτρα που θα ληφθούν για την προστασία του ανταγωνισμού και των πολιτών.
Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Ζαχαριάδης έκανε λόγο για «μεγάλη απάτη, μεγάλη ντροπή», κατηγορώντας την κυβέρνηση για ανοχή στις πρακτικές υπερχρεώσεων.
Από την πρόσβαση… στην αποξένωση
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι βαθιά κοινωνικό. Με τις τράπεζες να κλείνουν υποκαταστήματα σε επαρχία και νησιά, η ισότιμη πρόσβαση σε τραπεζικές υπηρεσίες μοιάζει πλέον όνειρο. Οι ηλικιωμένοι, οι αγρότες, οι τουρίστες, οι κάτοικοι των απομακρυσμένων περιοχών αναγκάζονται να πληρώνουν απλώς για να δουν το υπόλοιπό τους ή να βγάλουν μετρητά.
Η Ελλάδα διαθέτει το μισό αριθμό τραπεζικών καταστημάτων ανά 100.000 κατοίκους σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Σε μια χώρα με έντονη νησιωτικότητα, αυτό σημαίνει αποκλεισμός.
# Η τραπεζική σχέση δεν μπορεί να εξελίσσεται σε σχέση εκβιασμού. Και όταν το δίκτυο εξυπηρέτησης των πολιτών γίνεται εργαλείο κερδοφορίας σε βάρος τους, τότε δεν μιλάμε πια για «υπηρεσίες» αλλά για εμπόδια στην καθημερινότητα.
Αν η ανάληψη χρημάτων κοστίζει 3 ευρώ, πόσο κοστίζει τελικά η εμπιστοσύνη;
