Εβδομάδα αποφάσεων ξεκινά για την κυβέρνηση από τη Δευτέρα αναφορικά με τα θαλάσσια πάρκα σε Ιόνιο και Νότιο Αιγαίο, με επίκεντρο την τελική τους έκταση και την επιλογή του χρόνου ανακοίνωσής τους, με το ορόσημο της 9ης Ιουνίου, ημέρα εκκίνησης των εργασιών της 3ης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς στη Νίκαια της Γαλλίας, να παραμένει (ως απώτατη προθεσμία) ενεργό.
Η μελέτη για το πάρκο του Ν. Αιγαίου, ύστερα και από κάποιες παρεμβάσεις του υπουργείου Εθνικής Αμυνας (οι οποίες αναμένεται να ενσωματωθούν εντός των ημερών) έχει κατ’ ουσίαν ολοκληρωθεί ενώ το ίδιο ισχύει και για το πάρκο του Ιονίου, εφόσον προστεθούν κάποιες επιπλέον τεχνικές παράμετροι.
Κυρίαρχο ζητούμενο στο τρέχον μομέντουμ για την κυβέρνηση είναι η ταχύτητα καθώς και οι δύο μελέτες θα πρέπει να είναι έτοιμες προς ανακοίνωση έως τις 9 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία ο Πρωθυπουργός πραγματοποιεί παρέμβαση στο πλαίσιο της διάσκεψης για τους ωκεανούς στη Γαλλία.
Προσώρας, όλα τα ενδεχόμενα ως προς τον χρόνο και τον τρόπο ανακοίνωσης των θαλασσίων πάρκων παραμένουν στο τραπέζι καθώς δεν αποκλείεται να ανακοινωθούν είτε πριν από τη Νίκαια, είτε στη Νίκαια.
Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, θα πρέπει να είναι τεχνικά έτοιμη έως τη Νίκαια να ανακοινώσει τα πάρκα, προβλέποντας τη δυνατότητα να τα επεκτείνει μελλοντικά, ακόμη και κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης, προκειμένου να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος σε συζητήσεις επί της επέκτασης των περιοχών προστασίας.
Οσο για το επικείμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας «εντός του θέρους» στην Αγκυρα, όπου αναμένεται να συναντηθούν Μητσοτάκης και Ερντογάν, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επηρεάσει τελικά τον χρόνο ανακοίνωσης των θαλασσίων πάρκων καθώς είναι πιθανό να επικρατήσει η άποψη πως η περιβαλλοντική προστασία που εξασφαλίζουν τα πάρκα δεν έχει όντως καμία σχέση με τα ελληνοτουρκικά, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του τουρκικού ΥΠΕΞ στο πρώτο άκουσμα της εξαγγελίας του πάρκου στο Ν. Αιγαίο πέρσι τον Απρίλιο, όταν έκαναν λόγο για «γεωγραφικούς σχηματισμούς με αδιευκρίνιστη κυριαρχία» και προειδοποιούσαν πως «η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί κανένα τετελεσμένο γεγονός».
Ανεξάρτητα από την πολιτική διαχείριση του θέματος, οι βασικές προτάσεις που έχουν τεθεί επί τάπητος και έχουν ως στόχο την καλύτερη προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, αφορούν κυρίως σε μερική επέκταση και των δύο πάρκων, που υπολογίζεται πως θα ξεπερνούν συνολικά τα 30.000 τετρ. χλμ., χωρίς ωστόσο να αποκλείεται η διάσταση της «δυναμικότητας» στις περιοχές προστασίας.
Στην περίπτωση του πάρκου στο Αιγαίο, αυτό που κυρίως εξετάζεται είναι το αν θα πρέπει να συμπεριληφθεί εξαρχής στη μελέτη και η περιοχή κάτω και πάνω από την Αμοργό ενώ, όσον φορά τα πάρκο του Ιονίου, οι προτεινόμενες προσθήκες αφορούν περισσότερες παραμέτρους.
Οπως την πρόσφατη ανακήρυξη ΑΟΖ στο Ιόνιο που γεννά την ιδέα να προστεθούν περιοχές της ΑΟΖ κυρίως στα «στενά των Κυθήρων», όπου έχουν εντοπιστεί στίγματα φυσητήρων, που κινδυνεύουν σταθερά να «τρακάρουν» με πλοία.
Ή την εύλογη σκέψη να προστατευθούν ολόκληρα νησιά, όπως η Ελαφόνησος και τα Αντικύθηρα, καθώς και νησιωτικές ακτές όπου βρίσκουν καταφύγιο φώκιες και θαλασσοπούλια – όπως της Κεφαλονιάς και των Κυθήρων – με το σκεπτικό ότι εφόσον προστατεύονται οι θαλάσσιες περιοχές τους δεν νοείται να μην προστατεύονται και οι αντίστοιχες ακτές.
Με πληροφορίες από τη σελίδα tanea.gr
