Με αφορμή την επικείμενη απομάκρυνση του ιστορικού περιπτέρου από την κεντρική πλατεία της Χώρας Νάξου και τη σχετική δημόσια τοποθέτηση του Μανώλη Βιλλαντώνη, ο Στράτος Φουτάκογλου δεν μπορεί να μείνει σιωπηλός.
Ξεδιπλώνει τις μνήμες του από μια εποχή που το μικρό αυτό περίπτερο αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων. Από τη δεκαετία του ’50 μέχρι και σήμερα, αποτέλεσε καταφύγιο, σημείο συνάντησης, ανθρώπινη παρουσία.
Μέσα από προσωπικές ιστορίες, εικόνες και αναφορές σε οικογένειες και πρόσωπα που σημάδεψαν τη λειτουργία του, το κείμενο δεν είναι απλώς μια αναδρομή – είναι μια έκκληση να διαφυλαχθεί κάτι από την ψυχή του τόπου.
Γιατί κάποιες αλλαγές, όσο νόμιμες κι αν είναι, πληγώνουν βαθιά. Κι όταν φεύγει ένα περίπτερο (σ.σ. η φωτογραφία με το περίπτερο είναι της Lisa Cornelius), δεν φεύγει μόνο μια κατασκευή, αλλά και ένα μικρό κομμάτι της ζωής της Χώρας.
Οπως σημειώνει δε στο κείμενό του ο κος Φουτάκογλου ” Εμείς εδώ στη Χώρα είναι δύσκολο να συμβιβαστουμε με την ιδέα ότι έφτασε το τέλος μιας εποχής που δεν είναι εύκολο να αποχωριστούμε…😪 🙏Σαν ελάχιστη παραχώρηση προς την οικογένεια Βιλλαντώνη ας επιτραπεί να λειτουργήσει τουλάχιστον και αυτό το καλοκαίρι. Θα εξετάσω κάθε δυνατή περίπτωση συζητώντας με τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες”.
Αναλυτικά, η τοποθέτησή του μέσω των social media
“Ένα περίπτερο, μια ιστορία, μια ολόκληρη ζωή.!!
💫Με αφορμή την απόφαση απομάκρυνσης του περιπτέρου της κεντρικής πλατείας της Χώρας και σχετική ανάρτηση του Μανώλη Βιλλαντώνη παρακινουμαι να γράψω λίγες από τις σκέψεις μου.
🗯Με αυτό το περίπτερο που είχε δοθεί μαζί με άλλα, σε ανάπηρους πολέμου, μεγάλωσαν γενιές και γενιές Χωραιτων. Το περίπτερο αυτό που η αρχική του θέση ήταν λίγο πιο πάνω όπως δείχνει η παλιά φωτογραφία, μπροστά από τον Άγιο Νικόλαο και το πρώτο μαγαζί του Δημήτρη Προμπονά στο κτίριο της οικογένειας Ξενάκη.
Αργότερα μεταφέρθηκε στη συγκεκριμένη θέση που είναι σήμερα, κάτι που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 50 όταν ξεκίνησε να οικοδομειται η τετραοροφη πολυκατοικία στο ισόγειο της οποίας βρισκονταν για πολλά χρόνια το κατάστημα του Ανδρέα Ξενάκη και το κατάστημα υποδημάτων “Αθηναϊκής Σικ” των αδελφών Πιταρρακη. Στον τρίτο και τον τέταρτο όροφο του ίδιου κτιρίου στεγαστηκαν για πολλά χρόνια το Δημόσιο Ταμείου Νάξου και η Εφορία.
Στον πρώτο όροφο για μερικές δεκαετίες επίσης στεγαστηκε το Δημαρχείο Νάξου. Το περίπτερο ήταν του Βασίλη Δημ. Κωστόπουλου και τα πρώτα χρόνια το δούλεψε ο ίδιος και τα παιδιά του. Ο μεγαλύτερος γιος του Δημήτρης που βοηθούσε τον πατέρα του τόσο στο περίπτερο όσο και στο εμπόριο ζώων που έκαναν (τσαμπάσηδες), άνοιξε μετέπειτα το γνωστό καφενείο ουζερί που σήμερα λειτουργεί από τον Πέτρο Λάσκαρη.
💬Στο περίπτερο αυτό θυμάμαι, στη δεκαετία του 60 που ήμουν μαθητής του Δημοτικού, λειτούργησε το πρώτο Προ-ποτζίδικο της Νάξου με τον αειμνηστο Νίκο Κάρλοβιτς (Σκατζή). Εκεί δοκίμασα κι εγώ για πρώτη φορά την τύχη μου στο δημοφιλές παιχνίδι, παίζοντας δυο στήλες με δύο δραχμές και πήρα το απόκομμα για να παρακολουθήσω την Κυριακή με περισσότερο ενδιαφέρον την ραδιοφωνική μετάδοση των ποδοσφαιρικων αγώνων της Κυριακής.
Πολλές φορές με έστελνε εκεί ο θείος μου Γιάννης ο τσαγκαρης να παίξω και τα δικά του αφού πρώτα μου ζητούσε να του πω τα προγνωστικά μου για δυο στήλες.
🏠Πέρασαν τα χρόνια και το περίπτερο συνέχισε να κάνει παρέα στους Χωραΐτες και τιυς επισκέπτες, Χειμώνα-Καλοκαίρι. Οπως λέει και ο Μανώλης Βιλαντώνης , σε όσους έκαναν τη βόλτα τους στην παραλία ή παρακολουθούσαν εκδηλώσεις στην πλατεία ηταν το αποκούμπι τους…. Το χειμώνα ειδικά για εμάς τους μονιμους κατοίκους ήταν μια παρηγοριά γιατί πάντα βρίσκαμε τους προσχαρους ανθρώπους που ήταν ιδιοκτήτες του, τα τελευταία χρόνια και εννοώ βέβαια την οικογένεια του Βασίλη Βιλλαντώνη και των παιδιών του που τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι έχουμε αγαπήσει σαν δικά μας παιδιά. Ακόμα και τις ώρες που δεν κυκλοφορούσε κάνεις και δεν κουνούσε φύλλο όπως λέμε.., εκεί θα βρίσκαμε έναν άνθρωπο να πούμε μια καλησπέρα. Ήταν και είναι μια παρηγοριά.
Αυτά όλα βέβαια που γράφω έγιναν αιτία να υπογράψουν δεκάδες Ναξιωτες, υπέρ της παραμονής του περιπτέρου στη συγκεκριμένη θέση και στη συγκεκριμένη οικογένεια.
🏚Το νομικό καθεστώς με τα περίπτερα άλλαξε …., μα η ψυχή μας δεν μπορεί εύκολα να δεχθεί αυτή την αλλαγή.
Ξέρουμε ότι πολλές φορές ο νόμος είναι αναλγητος όπως ανάλγητη γίνεται και η εξουσία.
Τώρα η συμπαθής και ταλαιπωρημενη οικογένεια του Βασίλακα πιέζετε να φύγει από εκεί και να μεταφερθεί στις εργατικές κατοικίες.
Εμείς εδώ στη Χώρα είναι δύσκολο να συμβιβαστουμε με την ιδέα ότι έφτασε το τέλος μιας εποχής που δεν είναι εύκολο να αποχωριστούμε…😪
🙏Σαν ελάχιστη παραχώρηση προς την οικογένεια Βιλλαντώνη ας επιτραπεί να λειτουργήσει τουλάχιστον και αυτό το καλοκαίρι. Θα εξετάσω κάθε δυνατή περίπτωση συζητώντας με τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες”.
