Το να μιλάς δυνατά δεν είναι πάντα ένδειξη εξουσίας ή κακών τρόπων.
Η ψυχολογία έχει την εξήγηση για τη συμπεριφορά αυτή που μπορεί να κυμαίνεται από απλό… ταμπεραμέντο, ως παλιότερα βιώματα, ανάγκη προσοχής ή επιβολής. Εξαιρουμένου προφανώς τυχόν προβλήματος υγείας από όλες αυτές τις εξηγήσεις.
Η ψυχολογία βλέπει τη συμπεριφορά αυτή, μερικές φορές, ως έκκληση για προσοχή ή μια μορφή κακώς διοχετευμένου συναισθήματος.
Ωστόσο, δεν είναι πάντα θέμα αγένειας ή διογκωμένου εγωισμού.
Σε ορισμένες χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ελλάδα, το να μιλάς δυνατά είναι σχεδόν ο κανόνας. Είναι σημάδι ενθουσιασμού, πάθους, κοινωνικότητας. Είναι μέρος της γλώσσας του σώματος, του μεσογειακού ταμπεραμέντου.
Από την άλλη πλευρά, σε πιο συγκρατημένους λαούς όπως η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Γερμανία, το να υψώνεις τη φωνή είναι έως αποκρουστικό. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως έλλειψη σεβασμού ή ακόμα και ως εισβολή στον χώρο των άλλων.
Με άλλα λόγια, όλα είναι θέμα πολιτισμικού πλαισίου.
Αλλά δεν είναι μόνο η τοποθεσία που έχει σημασία.
Η φωνή ως έκφραση κυριαρχίας
Μερικές φορές το να μιλάς δυνατά αντανακλά μια εξωστρεφή, διεκδικητική, ακόμη και κυρίαρχη προσωπικότητα. Είναι ένας τρόπος να ακουστούμε, να δείξουμε ότι είμαστε εκεί.
Πόσο μάλλον αν σκεφτεί κανείς ότι η φωνή μας είναι συχνά μια αντανάκλαση της συναισθηματικής μας κατάστασης.
Η φωνή ως μέσω κοινωνικοποίησης
Κάποιοι, πιο ντροπαλοί, μιλούν δυνατά για να καθησυχάσουν τον εαυτό τους. Δεν είναι ότι έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση, αλλά μάλλον ότι θέλουν να υπάρχουν σε μια ομάδα.
Η ψυχολογία προχωρά ακόμα πιο μακριά. Το να μιλάς δυνατά μπορεί επίσης να αντανακλά την ανάγκη για αναγνώριση. Είναι σαν να φωνάζει το άτομο: «Κοίταξέ με, υπάρχω!». Αυτό μπορεί να προέρχεται από μια παιδική ηλικία όπου κάποιος δεν ακούγονταν ή από μια πρόσφατη περίπτωση έλλειψης προσοχής.
Η απλά μια οικογενειακή συνήθεια…
Σε άλλες περιπτώσεις, είναι οικογενειακή συνήθεια: Γονείς που μιλούν δυνατά και παιδιά που τους μιμούνται. Δεν υπάρχουν κακές προθέσεις σε αυτή την περίπτωση…
Απλά δεν ακούει καλά
Υπάρχουν φυσικά και οι άνθρωποι που λόγω κάποιου προβλήματος ακοής και κακής αντίληψης της έντασης απλά δεν συνειδητοποιούν ότι μιλούν δυνατά. Για αυτό και δεν χρειάζεται ποτέ να κρίνουμε τους άλλους γρήγορα, υπάρχει και το ενδεχόμενο του προβλήματος υγείας που μπορεί να μην σκεφτεί κανείς αμέσως.
Τελικά είναι κακό να μιλά κανείς δυνατά;
Το να μιλά κανείς δυνατά δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό από μόνο του. Αυτό που έχει σημασία είναι το πλαίσιο.
Στην πραγματικότητα, πρέπει να ξέρει κανείς πώς να προσαρμόσει τη φωνή του στην κάθε περίπτωση. Γιατί αν μιλάς πολύ δυνατά, μπορεί να εκληφθείς ως επιθετικός, ακόμα κι αν δεν είσαι. Και μερικές φορές κλείνει πόρτες: φιλίες, επαγγελματικές σχέσεις, ακόμα και ρομαντικές.
Τι να κάνουμε λοιπόν; Μαθαίνουμε να προασαρμοζόμαστε
Από την άλλη αν κάποιος μιλά δυνατά δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεται. Δεν είναι ούτε ελάττωμα ούτε απόδειξη κακών τρόπων. Αλλά είναι ένα σήμα. Μερικές φορές λέει ότι είσαι ενθουσιώδης. Μερικές φορές ότι αγχώνεσαι.
Το κλειδί είναι να γνωρίζετε πότε και πώς να χρησιμοποιείτε τη φωνή σας.
Πληροφορίες από: https://www.iefimerida.gr/
