Η λαμπάδα της Ανάστασης είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα του Ορθόδοξου Πάσχα. Το άναμμα της στον ναό τη νύχτα της Ανάστασης και το μεταλαμπάδευμα του Αγίου Φωτός συμβολίζουν τη νίκη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι, του Χριστού απέναντι στον θάνατο και έτσι την αναγέννηση και την ελπίδα.
Η προέλευση της λαμπάδας
Το άναμμα της φλόγας στις θρησκευτικές τελετές μάλλον έχει (καί αυτό) τις ρίζες του στον αρχαίο κόσμο. Στον χριστιανισμό, το κερί συμβολίζει τον Χριστό, που αποκαλείται «το φως του κόσμου» κι η παράδοση της αναστάσιμης λαμπάδας συνδέεται με το Άγιο Φως το οποίο ανάβει στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα και από εκεί μεταφέρεται σε κάθε ορθόδοξη εκκλησία το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.
Οι πρώτες αναφορές σε λαμπάδες στην ορθόδοξη παράδοση εμφανίζονται στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όπου χρησιμοποιούνταν σε λειτουργίες και αγρυπνίες. Με τα χρόνια, η λαμπάδα της Ανάστασης έγινε έθιμο, να την κρατούν οι πιστοί κατά την τελετή της Ανάστασης και με αυτήν να παίρνουν το Άγιο Φως στο σπίτι. Οι περισσότεροι έχουμε αναμνήσεις, παιδιά, να προσπαθούμε να κρατήσουμε την φλόγα να μην σβήσει, στον δρόμο προς το σπίτι, κι αν έσβηνε την παίρναμε πάλι από μια διπλανή λαμπάδα.
Η στολισμένη λαμπάδα
Για τα παιδιά βέβαια η λαμπάδα έχει και μια άλλη διάσταση: αποτελεί ένα αγαπημένο πασχαλινό δώρο που συνήθως το φέρνει ο νονός ή η νονά. Κι έτσι η λαμπάδα σήμερα, και δει η παιδική, δεν είναι ένα απλό κερί αλλά στολισμένη με ό,τι αγαπάει ο καθένας.
Αντί να αγοράσεις μια έτοιμη, μπορείς να δημιουργήσεις τη δική σου μοναδική λαμπάδα εύκολα και οικονομικά. Χρειάζεσαι ένα κερί (οποιοδήποτε χρώμα κάνει) και λίγα υλικά για διακόσμηση. Ειδικά εάν τα καταφέρνεις στην χειροτεχνία κι έχεις τον χρόνο, αξίζει να δοκιμάσεις. Μπορείς να το κάνεις και με υλικά που ίσως ήδη έχεις στο σπίτι, ή και να βρεις στο εμπόριο υλικά για λαμπάδες.
Και φυσικά για τα παιδιά υπάρχει σήμερα μια μεγάλη γκάμα από λαμπάδες με όλους τους σημερινούς ήρωες, από τον σπάιντερμαν εως τις BlackPink, αλλά και ό,τι ταιριαζει στον καθένα, μικρό ή μεγάλο γιατί βέβαια, κι οι μεγάλοι, κάπου μέσα μας είμαστε σε τέτοιες στιγμές και λίγο παιδιά.
